Γιατί να μην είναι αληθινή αυτή η είδηση;
Μα γιατί δεν ζούμε στην… Ιαπωνία.
Αν προσέξει κανείς καλά την φωτογραφία θα δεί ότι οι παρευρισκόμενοι στην μεταφορά φοράνε όλοι κράνη, από αυτά που… ακουμπούν και οι δικοί μας εργάτες στο κεφάλι τους, μην τους την πέσει κανένας Επόπτης Εργασίας, όπως αυτό ντε που φοράει και ο Νότης Μηταράκης όταν πηγαίνει στο Εργοτάξιο του Δικαστικού Μεγάρου, ανεξάρτητα αν δεν κινδυνεύει να του πέσει κάτι στο κεφάλι, αφού έχουν να γίνουν εργασίες σ’ αυτό κανένα… εξάμηνο.
Την φωτογραφία λοιπόν, που αφορά μεταφορά δένδρου στην Ιαπωνία, την δημοσιεύουμε, έτσι για να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει και… πολιτισμένος κόσμος και ότι εδώ συζητάμε θέματα, που αλλού είναι λυμένα εδώ και δεκαετίες.
Το πρόβλημα προέκυψε εσχάτως με την ανακατασκευή των πεζοδρομίων της Καλουτά. Εκεί λοιπόν υπήρξε διαφωνία μεταξύ της υπηρεσίας Πρασίνου του Δήμου και των Τεχνικών συνεργείων, για το τι θα γίνουν τα δέντρα που υπήρχαν εκεί.
Η υπηρεσία Πρασίνου είπε να μεταφερθούν και οι Τεχνικές υπηρεσίες είπαν να σταματήσουμε να λέμε… ανέκδοτα.
Γιατί ανέκδοτα; Μα γιατί αν σηκώσουμε τα δέντρα θα πρέπει να ξηλώσουμε και τις σωληνώσεις που περνούν κάτω από αυτά, κοντολογίς θα δημιουργήσουμε δουλειές με φούντες και το κόστος του έργου θα εκτιναχθεί.
Άρα… πριόνι και ο Θεός των δέντρων ας ετοιμαστεί να τα δεχθεί στον παράδεισο του.
Πάμε λοιπόν τώρα να δούμε πώς το ένα φέρνει το άλλο και να μετρήσουμε δεκαετίες για να γίνουμε… άνθρωποι.
Στο εξωτερικό λοιπόν κάνουν τα εξής… διαστημικά. Δεν μπήγει ο καθένας ότι γουστάρει, όπου γουστάρει. Προχωράς στα πεζοδρόμια και βλέπεις κάτω τέσσερα καπάκια. Ένα έχει πάνω το σήμα του τηλεφώνου, το άλλο το σήμα της… ΔΕΗ, το τρίτο της ύδρευσης, το τέταρτο για να περάσεις απέναντι ότι σύρμα ας πούμε θέλεις.
Το ίδιο βλέπεις ακριβώς απέναντι. Είναι προφανές ότι αντίστοιχα λούκια περνούν μια φορά κάτω από το οδόστρωμα.
Αποτέλεσμα. Δεν υπάρχουν παντού στύλοι, στυλιάρια, παλούκια. Δεν ανοίγει κανείς λούκι στο δρόμο να περάσει απέναντι εκτός αν θέλει να βρεθεί… ισόβια. Δεν υπάρχει καπάκι κοντά σε δέντρο, διότι προβλέπουν ότι μπορεί και να μετακινηθεί, διότι σέβονται την ζωή, το πράσινο, τον εαυτό τους.
Εδώ δυστυχώς στον… τέταρτο κόσμο, λειτουργεί η λογική του κάνω ότι γουστάρω, δεν δίνω σε κανένα λογαριασμό, πονάει δόντι κόβει κεφάλι, άρα… για να μην το πολύ ζαλίζουμε στην Καλουτά δούλεψε… πριόνι.
Αφήστε που οι κακές γλώσσες λένε ότι υπάρχουν και κάποιοι που ανακουφίστηκαν γιατί τα δέντρα… παραμεγαλώσανε και τους έκοβαν την… θέα.
Έτσι πως παίρνουμε σκυλάκι κατά παραγγελία και με ειδική προτίμηση στα μη… μαύρα; Τοιουτοτρόπως διαλέγουμε εκτός από τα δέντρα και το… μέγεθος τους. Κάτι όπως τα… ρούχα.
Έτσι δεν απομένει παρά να απολαμβάνουμε τουλάχιστον τον πολιτισμό εκτός Ελλάδος. Έχουμε ξαναπεί. Δυστυχώς δεν διαλέγει κανείς το μέρος του γεννιέται.
Μπορεί όμως να το… αλλάξει. Ο πολιτισμός κερδίζεται, κατακτιέται. Ελπίζω να το καταφέρουν τα εγγόνια μας.
Υ.Γ.: Mια άλλη παράμετρος είναι πότε γκρεμίζουμε αυτό που φτιάχνουμε και όταν το φτιάχνουμε για πόσο καιρό το φτιάχνουμε; Θυμάται κανείς ας πούμε πότε φτιάχτηκαν τα πεζοδρόμια που τώρα γκρεμοτσακίζομε;
