Ο τίτλος δεν είναι δικός μου.
Ανήκει σε ένα συμπατριώτη μας ναυτικό, τον Δημήτρη Ψαραδάκη, που οργώνοντας τους ωκεανούς υπηρετεί σήμερα την ναυτιλία μας ως στέλεχος του Ομίλου Τσάκου.
Έχοντας σχεδόν την ίδια ηλικία, για την ακρίβεια είμαι ένα χρόνο μεγαλύτερος του, ακολουθήσαμε διαφορετικούς δρόμους, εγώ στη στεριά και εκείνος την πλανεύτρα της γής, το μεγαλύτερο χωράφι του κόσμου, όπως αποκαλεί την θάλασσα ο σοφός εργάτης της καπ. Παν. Τσάκος.
Σήμερα λοιπόν ο Δημήτρης μου χάρισε την δεύτερη έκπληξη. Η πρώτη ήταν όταν μου τηλεφώνησαν πριν από δυό περίπου μήνες από Βιβλιοπωλείο της πόλης μας να περάσω και να υπογράφω ένα βιβλίο μου «Μια σταγόνα ιστορία της Χίου 1911 – 1934» γιατί ένας Χιώτης ναυτικός το αγόρασε αλλά το ήθελε με την υπογραφή του συγγραφέα.
Πήγα που λέτε εγώ ο… συγγραφέας, του έγραψα καλή ανάγνωση, του άφησα την αφιέρωση μου και συνέχισα τον ανήφορο της δημοσιογραφίας.
Σήμερα με σταμάτησε, να τον γνωρίσω από κοντά και να μου δείξει δυό φωτογραφίες. Το βιβλίο μου στο φιλιστρίνι ενός αεροπλάνου. Πήγαινα, μου είπε από το τάδε σημείο στο τάδε, ο μισός… κόσμος, φαίνεται και στην φωτογραφία ο χάρτης της διαδρομής και μου κράταγες παρέα, το ρούφηξα το βιβλίο σου. Σε ευχαριστώ.
Του ζήτησα να μου στείλει τις φωτογραφίες, κάτι που έπραξε, γιατί για μένα ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή, για αυτό που θεωρώ χρέος μου, φεύγοντας να αφήσω αυτό το έργο καταγραφής των γεγονότων της ιστορίας του νησιού μας, μέσα από την δημοσιογραφική γραφίδα, όχι την δική μου, θα έρθει και η δική μας σειρά, αλλά των δημοσιογράφων, που δεν ζούν πιά αλλά ζούν τα συμβάντα που κατέγραψαν. Αυτά που σε τελική ανάλυση διαμόρφωσαν την ζωή και τον χαρακτήρα μας.
Τώρα θα μου πείτε γιατί το μοιράστηκα μαζί σας. Δεν ξέρω έτσι το αισθάνθηκα, έτσι και έπραξα. Και επειδή με ρώτησε ο Δημήτρης που βρίσκεται ο δεύτερος τόμος, να του πώ, μαζί και σε σας, ότι αυτές τις μέρες ολοκληρώνεται όλη καταγραφή των Χιακών γεγονότων έως το τέλος του 1941. Λογικά, πρώτα ο Θεός, ίσως στο τέλος της χρονιάς να είναι έτοιμος ο τόμος 1934 – 1944. Μιλάμε για μια συγκλονιστική δεκαετία.
Να τελειώσω με κάτι άσχετο με συγγραφή. Σήμερα είδα συνεργεία του Δήμου να καθαρίζουν τον περιβάλλοντα χώρο στους Μύλους στο Νοσοκομείο. Αν δεν κάνω λάθος επισημάνθηκε αυτό από δικά σας δημοσιεύματα. Μπράβο στον Δήμο για την αμεσότητα στην ενέργεια. Μαζί με την μπίχλα, που μαζεύτηκε, αποκαλύφθηκε και ένα ωραίο μονοπάτι από τους Μύλους προς το Νοσοκομείο. Αλήθεια, σκεπτόμουνα φωτογραφίζοντας το ωραίο αποτέλεσμα, τι θα κόστιζε αν καταφέρναμε οι Μύλοι να γυρίζουν; Νομίζω πως αξίζει τον κόπο. Επίσης δεύτερο μπράβο στον Δήμο γιατί από χθες τέθηκε πάλι σε λειτουργία το σιντριβάνι στην πλατεία.
Υ.Γ.: Άσχετο με όλα. Μετά τις ρουκέτες, που αυτοβούλως παρουσιάστηκαν στην Αστυνομία, πότε θα παραδοθεί η ματσόλα και το καρφί;
