«Τι είναι η πατρίδα μας, μην είναι οι κάμποι…»
Θυμόσαστε από το Δημοτικό Σχολείο το υπέροχο αυτό ποίημα του Ιωάννη Πολέμη;
Ε, ας μην μιλάμε τώρα για… ποίηση, αλλά για την πεζή πραγματικότητα, που σπάει κάθε… στιχουργικό ρεκόρ.
Ας δούμε σας παρακαλώ δυό λεπτομέρειες.
Την πρώτη την καταγράψαμε στην διαμαρτυρία των Δασκάλων στην Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, για μια σειρά προβλήματα των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών.
Εκεί λοιπόν στο κτίριο, που στεγάζεται η Διεύθυνση, αλλά και η Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου, υπάρχουν δύο ανελκυστήρες, όπου στην πόρτα του ενός διαβάζουμε αυτά που βλέπετε στην φωτογραφία.
Η ΔΕΗ λοιπόν «κλάδεψε» σύμφωνα με την αναφορά τον κινητήρα. Ε, ας μπεί και αυτό στην… συλλογή της επιχείρησης, μαζί με απροσδιόριστο αριθμό συσκευών, που έχει στείλει στον αγύριστο, χωρίς ούτε να το αναγνωρίζει ούτε να της καταλογίζεται.
Στο μεταξύ η βλάβη σε δύο μήνες θα κλείσει χρόνο και εμείς τουλάχιστον προτείνομε να γίνει μια μικρή έστω τελετή γενεθλίων, να μην περάσει έτσι το γεγονός… αγιόρταστο.
Θα πεί κανείς, το… σύστημα έτσι δουλεύει, αλλά εδώ θα πρέπει να δούμε αν με το σύστημα αυτό πάμε μακριά ή πως το σύστημα αυτό εκτός από την ταχύτητα χελώνας που έχει, εξοντώνει και ανθρώπους.
Εδώ σας παρακαλώ να σκύψουμε στην άλλη… λεπτομέρεια.
Ο συνταξιούχος Γιάννης Μιχαλιάδης, ειδοποιήθηκε να πάει στην Μυτιλήνη, όπου σε Συμβολαιογραφείο, θα παρακολουθούσε την… εκτέλεση του σπιτιού του, από τους τοκογλύφους των Τραπεζών, συν τους πολιτικούς συνεταίρους τους, και χθες εξηγήσαμε τους λόγους, για να μην επαναλαμβανόμαστε.
Προφανώς ένα εισιτήριο συν μια διαμονή στη Μυτιλήνη, είναι για τους κυρίους αυτούς μια αμελητέα δαπάνη, εκτός της ταλαιπωρίας σωματικής και ψυχικής που τις αφήνουμε στην μπάντα.
Πάει λοιπόν ο άνθρωπος εκεί και τι μαθαίνει; Ο πλειστηριασμός του σπιτιού του, που ανέλαβε να διεκπεραιώσει συγκεκριμένος Συμβολαιογράφος, δεν μπορούσε να γίνει γιατί στο μεταξύ ο Συμβολαιογράφος συνταξιοδοτήθηκε.
Προφανώς, κανένα από τα προαναφερόμενα γαϊδούρια δεν σκέφτηκε να ενημερώσει τον άνθρωπο, να μην κουβαληθεί στην Μυτιλήνη, ούτε να υποβληθεί στα έξοδα μιας τέτοιας μετακίνησης.
Αν δείτε λοιπόν αυτές τις… λεπτομέρειες, θα δείτε ότι μάλλον δεν μιλάμε για… ψιλά πράγματα, αλλά για παγιωμένες νοοτροπίες, που καθυστερούν, ταλαιπωρούν και προσβάλλουν και που το χειρότερο από όλα, τις θεωρούμε ως καταστάσεις καθ’ όλα φυσιολογικές.
Υ.Γ.: Zητώ συγνώμη από τα συμπαθή… τετράποδα.
