Ας πούμε ότι αυτό είναι το… παράπονο της ψυχής του Ημιμαραθώνιου, που για 8η χρονιά γίνεται με επιτυχία στο νησί μας.
Το σκεπτόμουνα όταν το μεσημέρι της Κυριακής επιστρέφοντας από το ρεπορτάζ στα Θυμιανά έβλεπα στα μαγαζιά της Προκυμαίας, να μην υπάρχει τραπεζάκι χωρίς κόσμο να τρώει.
Έτσι μαζί με τις… μπουκουνιές τριβελίζουν στ’ αυτιά μου τα ερωτήματα αυτού του προοδευτικού συμπολίτη μας, που λάτρης του αθλητισμού και του νησιού μας, ενώ ζεί μόνιμα στην Αθήνα εδώ και 8 χρόνια, δαπανά ένα γεμάτο καλοκαιρινό τρίμηνο, για να διοργανώσει τον Ημιμαραθώνιο της Χίου, που φέρνει στο νησί μονίμως 3 έως 5 χιλιάδες κόσμο.
Στην αρχή δεν ήθελε να μιλήσει αλλά επέμενα ξέροντας πως στην επιμονή ισχύουν δύο πράγματα. Ή τρώς πόρτα ή ο άλλος ξεσπάει και τα ρίχνει χύμα.
Αυτό έγινε και στην περίπτωση του Μιχάλη και όσοι δεν τον άκουσαν παρακαλώ να αναζητήσουν το σχετικό βίντεο.
Ο Μιχάλης το λέει από πρόπερσι, αλλά αντιμετωπίζει το μόνιμο μότο του νησιού… Α.Κ. το οποίο ερμηνεύστε το εσείς.
Ξεκινήσαμε ερασιτεχνικά είπε. Στο τέλος έγινε αυτός ο γίγας, που δεν μπορεί να τον κουμαντάρει ο μικρός Σύλλογος Αθλητών Υγείας.
Αν δεν αλλάξει κάτι ή αυτό θα σβήσει αργά ή θα γίνει μια στραβή και θα σβήσει απότομα.
Θέλω να ρωτήσω είπε και άρχισε τις… σφυριές.
Το Επιμελητήριο που είναι; Στα δικά μου μαγαζιά τρώνε 3000 άνθρωποι;
Ο Εμπορικός Σύλλογος που είναι; Στα δικά μου μαγαζιά αγοράζουν;
Ο Σύλλογος ξενοδόχων που είναι; Στα δικά μου Ξενοδοχεία κοιμούνται;
Οι εθελοντές που είναι; Οι Καμπούσοι που είναι;. Οι Θυμιανούσοι, αν εξαιρέσει κανείς μια Ερμίνα Τάμαρη, που είναι;
Προχθές κάναμε «πάστα πάρτι». Ήρθαν καμιά 500 χιώτες να φάνε τσάμπα, εδώ καμιά… τσάμπα προσφορά εργασίας θα υπάρξει;
Οι επίσημοι φορείς που είναι; Μια ενίσχυση μας υποσχέθηκαν και δεν την είδαμε ποτέ.
Δεν μου λέτε γιατί να το κάνω εγώ αυτό κάθε χρόνο; Γιατί να μην πάω και εγώ μια φορά διακοπές στα 8 χρόνια της διοργάνωσης;
Πείτε μου ένα λόγο να συνεχίσω εκτός από την αγάπη στο νησί μου που την πληρώνω ακριβά;
Αυτά είπε εν ολίγοις ο Μιχάλης. Θυμίζουν λίγο… ρουκετοπόλεμο, που τον θυμόμαστε 15 μέρες πριν ξεκινήσει. Μόνο που αυτός είναι έθιμο και τα έθιμα μπαίνουν στον… αυτόματο, οι Ημιμαραθώνιοι δεν μπαίνουν.
Όση ώρα μίλαγε ο Μιχάλης σκεπτόμουνα. Αυτός ο Φορέας τουρισμού του Επιμελητηρίου, αν δεν ασχοληθεί επαγγελματικά με τον Ημιμαραθώνιο ας πούμε, με τι ακριβώς θα ασχοληθεί;
Μπορεί και να κάνω λάθος για τον Φορέα και να είναι κάτι άλλο, πάντως σε ερασιτεχνική βάση όλο αυτό το πράγμα δεν μπορεί να μένει, κι’ αν η αγάπη του Μιχάλη για το νησί τον κάνει να μην εγκαταλείπει, κάποια στιγμή θα τον σκάσουμε.
Δεν θα κατέθετα ολοκληρωμένα τον προβληματισμό μου, μετά την συνέντευξη Σημιριώτη αν δεν προσέθετα το υστερόγραφο του κειμένου.
Υ.Γ. Σίγουρα θέλουμε τουρισμό, της όποιας μορφής στο νησί;
