Σήμερα τα ξημερώματα στον παραλιακό δρόμο του Αεροδρομίου. Δύο βάρκες πλησιάζουν στην ακτή, από μέσα πετάγονται καμιά σαρανταριά άνδρες, που μαζεύονται μπουλούκι στην άκρη της Λεωφόρου Ενώσεως (της Χίου με την Ελλάδα το 1912). Κάνουν όπως τους έχουν δασκαλέψει, ανάβουν τους φακούς και περιμένουν. Σε κανένα μισάωρο κάποιος περαστικός θα ειδοποιήσει, θα έρθει η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, με οχήματα ή με τα πόδια θα οδηγηθούν στο Λιμεναρχείο και μετά τα… γνωστά.
Πριν λίγες μέρες παρακολουθήσαμε την άσκηση «Παρμενίων» και από τις επισκέψεις στο σχετικό βίντεο στην διαδικτυακή ΑΛΗΘΕΙΑ την παρακολούθησαν άλλες 11.000 άνθρωποι (!) μάλλον όχι μόνο… ημεδαποί (όπως λέει και στις ανακοινώσεις της η Αστυνομία).
Συνεπώς, χωρίς να προδίδω… κρατικά μυστικά, επιχειρώ την συγγραφή μιας εργασίας ενός απλού τελειόφοιτου της Σχολής Ευελπίδων της Τουρκίας.
Θέμα: κατάληψη νησιού
«Επειδή κατάληψη με τον συμβατό τρόπο, απόβαση κ.λ.π. δεδομένης της άμυνας της νήσου και της μαχητικότητας μονίμων και εφέδρων, είναι… αυτοκτονία, προτείνω τα εξής:
Ένα Τάγμα πεζοναυτών επιβιβάζεται στις λέμβους και βγαίνει ξημερώματα ανενόχλητο στο νησί. Χωρίς καθυστέρηση αναπτύσσεται και καταλαμβάνει το Αεροδρόμιο. Μια λέμβος του ιδίου Τάγματος κατευθύνεται στο εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος, ακινητοποιεί τους εργαζόμενους και απλά ο επικεφαλής βάζει στην… τσέπη 5 ασφάλειες, γιατί το εργοστάσιο θα μας χρειαστεί για… μετά.
Σε 15’ από την έναρξη της επιχειρήσεως και ενώ ακόμα είναι σκοτάδι και το νησί χωρίς ρεύμα, εμφανίζονται Σινούκ, που με την κάλυψη του 1ου Τάγματος κατεβάζουν άλλο ένα Τάγμα καταδρομέων στο Αεροδρόμιο. Από εδώ και πέρα ότι και να κάνει ο εχθρός (εμείς οι Ελληνες για να μην ξεχνιόμαστε) θα χτυπάει τις… υποδομές του.
Την ίδια ώρα ο στόλος μας που βρίσκεται σε… άσκηση εκεί που δείχνουν οι χάρτες, ανοικτά των… Ψαρών (είναι οι σημερινοί χάρτες, που γίνονται οι Τουρκικές ασκήσεις ) κάνει στροφή επιτόπου και αποβιβάζει ότι έχει και δεν έχει μέσα στον Μάναγρο, όπως ακριβώς η Ελληνική άσκηση και πάει και πιάνει στη στεριά τις θέσεις, που έχει καθορίσει ο Ελληνικός Στρατός, για να μας… καθαρίσει. Ετσι από τις ίδιες θέσεις θα τον… καθαρίσομε εμείς.
Τουτέστιν από επιτιθέμενοι, με ότι αδυναμία σημαίνει αυτό θα γίνομε… αμυνόμενοι.
Το σενάριο στηρίζεται στο αρχικό γεγονός της αθέατης απόβασης.»
Κύριοι σενάριο τέλος. Αφύλακτα σύνορα δεν υπάρχουν πουθενά, όπου υπάρχουν αργά ή γρήγορα ο αφελής την πληρώνει με απώλεια εδαφών. Η Τουρκία ευτυχώς δεν κρύβεται, εμείς συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε με πολιτική αφέλεια, που μακάρι με τους επικίνδυνους που Κυβερνούν να μην την πληρώσουμε ακριβά.
