Ο Τσαμπίκος είναι από τα βασανισμένα παιδιά της Κιβωτού, μου είπε μια φίλη και αναρωτήθηκα, ποιό παιδί άραγε εκεί δεν είναι βασανισμένο, και γιατί να μου το ξεχωρίσει ειδικά για τον Τσαμπίκο.
Δεν ζήτησα να μάθω λεπτομέρειες, άλλωστε αν έχουν κάποια αξία αφορούν τον ίδιο, την ψυχούλα ενός παιδιού και αυτούς που τα σώζουν, διότι είπαμε τι γίνεται εκεί ψηλά στο Αίπος, σώζονται άνθρωποι, τόσο απλό, τόσο συγκλονιστικό και μεγαλειώδες.
Το σώζονται όμως, συγχωρήστε με, δεν είναι γενικό και αόριστο, έχει πρακτικό αντίκρισμα και φάνηκε το μεσημέρι της Πέμπτης, όταν ο οδηγός του μικρού Λεωφορείου της Κιβωτού Τσαμπίκος Λούτσας βρήκε στου Μπούκιου ένα πορτοφόλι και το παρέδωσε στον κάτοχο του, με την μία που λέμε.
Είπα να τον αναζητήσω, στο όνομα και μιας σειρούλας μου στην Κώ, που είχε το ίδιο όνομα, αφού το ανακάλυψα στο Στρατό ότι αυτό το παράξενο Τσαμπίκος, είναι το σήμα κατατεθέν των Δωδεκανησίων, από την Παναγιά την Τσαμπίκα στην Ρόδο, τόσο σπάνιο όσο το δικό μας Σιδερής, που όταν το ακούς ξέρεις ότι κάπου εκεί γύρω υπάρχει… Χίος.
Ο Τσαμπίκος που λέτε πήγε στην Κιβωτό 12 χρόνων, το γιατί και πως το ξέρει ο ίδιος και ο άνθρωπος που θα μπεί στον Παράδεισο χωρίς… διαβατήριο.
Το λέω γιατί το όνομα πατέρας Αντώνιος ο Τσαμπίκος το πρόφερε και έλαμπε η τηλεφωνική γραμμή.
Είμαι 22 χρόνων, μας είπε, εργάζομαι ως οδηγός στο Λεωφορειάκι της Κιβωτού. Ανέβαινα με τα παιδιά στο Αίπος και εκεί στου Μπούκιου είδα ένα πορτοφόλι στον δρόμο. Σταμάτησα και το πήρα να το δούν και τα μικρά που μετέφερα.
Είχε λεφτά μέσα, ούτε καν είδα πόσα, αυτό δεν μας νοιάζει δεν ήταν δικά μας. Έτσι μας έμαθε ο πατέρας μας ο πατήρ Αντώνιος. Μέσα στο πορτοφόλι υπήρχε μια ταυτότητα, προφανώς του κατόχου του. Ένας γείτονας που ήρθε κοντά μας τον ήξερε. Είναι του τάδε μας λέει, του τηλεφωνήσαμε και του το δώσαμε. Εντάξει δεν κάναμε τίποτα μην το κάνετε θέμα.
Αυτό κάνουμε ακριβώς δεν το κάνουμε… θέμα.
Ένα παρ’ ολίγον χαμένο παιδί, σήμερα ενήλικας, ώριμος, με εργασία, όχι μόνο δεν σκέφτεται τίποτα άλλο από αυτό που επιτάσσει η ηθική, αλλά το δείχνει και στους μικρότερους για παραδειγματισμό.
Έχουμε ξαναγράψει, στο νησί μας έχουμε μια πύλη για τον Παράδεισο και ας αμφισβητείται αν αυτός υπάρχει στον ουρανό. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει στη γή και όχι μόνο σώζει ανθρώπους αλλά τους παραδίδει ως υποδείγματα στην κοινωνία.
Υ.Γ.: Τώρα που κάθισε η σκόνη με την ομιλία – φιάσκο Ζελένσκι στη Βουλή ας προσγειωθούμε. Ας καθίσουμε στη γωνιά της Βαλκανικής μας μιζέριας. Δεν είμαστε άξιοι για παραπάνω πράγματα. Ας αφήνουμε τον Ερντογάν να αλωνίζει διεθνώς.
