Εδώ καράβια πνίγονται, το ξέρω, αλλά οι βαρκούλες που αρμενίζουν είναι ντόπιες.
Αρμενίζουν και υποφέρουν. Εννοείται βέβαια ότι τα δικά μας προβλήματα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά άλλων συν Ελλήνων, αλλά βλέπετε η Ρόδος έφτασε στην 10η μέρα και έσβησε η φωτιά της στη θάλασσα, ενώ στη στεριά καταφέραμε μέχρι να εκραγούν τα εκρηκτικά στην Αεροπορική βάση στην Αγχίαλο. Για την άμυνα της πατρίδας τα προορίζαμε τελικά θα σκοτωθούμε μονάχοι μας!
Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα και το δικό μας, που μόλις θα περιγράψω σαφώς μη συγκρίσιμο, αλλά αφού μας το επιβάλλουν τουλάχιστον ας τους κράξουμε.
Ας τα πάρουμε με την σειρά. Για λόγους που δεν μας αφορά η Εταιρεία που εκτελεί το έργο στο Αεροδρόμιο, δεν αγοράζει υλικά λατομείου και εγκατέλειψε το έργο. Η εγκατάλειψη όμως έχει συνέπειες, που δεν βλέπω να ενδιαφέρουν και να συγκινούν κανέναν. Η άμεση συνέπεια είναι ότι δημιούργησαν ένα χώρο σαν 10 και βάλε γήπεδα ποδοσφαίρου, με χωμάτινη επιφάνεια, που στο πρώτο φύσημα του αέρα, μετατρέπουν την περιοχή σε κρανίου τόπο.
Τεράστια σύννεφα σκόνης, σηκώνονται και καλύπτουν όλη την περιοχή της Λευκωνιάς, το Αεροδρόμιο, εκατοντάδες επιχειρήσεις και σπίτια, που στην κυριολεξία τρώνε τη σκόνη με το… φτυάρι. Δεν φτάνει μόνο αυτό. Η Εταιρεία σε μια προσπάθεια να «αλέσει» ότι σαβούρα βρεί, αντί να το κάνει αυτό σε πέτρες, το κάνει σε φερτά υλικά από οικοδομές, με αποτέλεσμα να δημιουργεί άλλο ένα σύννεφο, το οποίο ως τελικό αποδέκτη έχει τα σπίτια.
Βεβαίως τα υλικά που «αλέθονται» είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο, αφού υποτίθεται ότι υπάρχουν υπηρεσίες που αυτό το ελέγχουν, αλλά εδώ το θέμα μας είναι άλλο.
Κατά πόσο δηλαδή η Εταιρεία, επειδή εγκατέλειψε το έργο ή περιμένει «σαν την ψυχή» να πέσει καμιά οικοδομή να πάρει τα μπάζα, στην ουσία να έχει αφήσει ένα ανενεργό εργοτάξιο, που όμως ρυπαίνει με μόνιμη βάση.
Τα ερώτημα τα εδώ είναι πολλά. Ελέγχει κανείς την πορεία των εργασιών; Δικαιούται η εταιρεία να «αλέθει» ότι νάναι επιτόπου; Γιατί δεν υποχρεώνεται μέχρι να τελειώσει την συμβατική υποχρέωση που έχει να καταβρέχει τον χώρο; Είναι υποχρεωμένοι εκατοντάδες άνθρωποι, επιχειρήσεις και νοικοκυριά να υποφέρουν, να πονούν τα μάτια τους από τη σκόνη, να αναπνέουν ότι «αλέθεται» ή σηκώνεται που καταλήγει στα πνευμόνια τους;
Κοντολογίς υπάρχει κανείς να ελέγξει τι γίνεται ή κάνει ο καθένας ότι γουστάρει;
Απολογείται κανείς και πότε τα… Χιακά υποζύγια θα μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει; Οι δύο Βουλευτές μας γιατί δεν επεμβαίνουν είναι… φρέσκιοι; Ο Περιφερειάρχης, ο Δήμαρχος;
Οι δυό δρόμοι ένθεν και ένθεν τελειώνουν. Στον ένα τον εξωτερικό, ενώ δεν έχει πέσει η τελική άσφαλτος έβαψαν το οδόστρωμα με κίτρινη γραμμή για να ενισχύσουν την ασφάλεια της. Φτάσαμε στο σημείο να ταλαιπωρούμε εκατοντάδες ανθρώπους καθημερινά επί ένα έτος, για έργα που έπρεπε να γίνουν σε εβδομάδες. Οι υπηρεσίες μας απαντούν ότι είναι εντός χρονοδιαγραμμάτων. Ε, βέβαια αν δίνονται κάθε 15 μέρες παρατάσεις δύο μηνών, όλα γίνονται… τυπικά.
Τέλος πάντων στους δρόμους φαίνεται ότι «φάγαμε τον γάδαρο» στο κεντρικό έργο τώρα, αυτό που εγκαταλείφθηκε, πόση σκόνη πρέπει να φάμε στα μούτρα, πόσο χώμα πρέπει να καταπιούμε, πόση μόλυνση μπορεί να χωρέσει στα πνευμόνια μας;
Υ.Γ.: Mε τα όσα γίνονται στο Αεροδρόμιο μην ξαναπεί κανείς την χώρα «μπουρδέλο». Η οργάνωση τους είναι υποδειγματική.
