Δεν ξέρω πως την είχαν φανταστεί την επίσκεψη του Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου οι Ομογενείς μας, ούτε και ο ίδιος, αλλά εγώ τουλάχιστον είδα δύο σταθερές.
Οι Ομογενείς προσπάθησαν να χωρέσουν τρία πόδια σε ένα παπούτσι, από αγάπη και μόνο βεβαίως, αφού σκεφθείτε ότι αν δεν «πάταγε πόδι» ο Χίου κ. Μάρκος στο αρχικό πρόγραμμα επίσκεψης είχαν βάλει και το… Μελανειός.
Από την άλλη ο Αρχιεπίσκοπος, δεν μπορεί κάτι θα του είχαν πεί, αλλά αυτό το πράγμα δεν το περίμενε.
Έτσι προσαρμόστηκε αμέσως, φάνηκε να το απολαμβάνει, ποιός δεν θέλει άλλωστε εκδηλώσεις αγάπης και μάλιστα αυθόρμητες και ακολουθούσε το δικό του ρυθμό, ενός φυσιολογικού ανθρώπου, ιδιαίτερα επικοινωνιακού μάλιστα, με αποτέλεσμα το πρόγραμμα μεν να βγαίνει, αλλά με…δίωρη καθυστέρηση.
Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Το θετικό είναι το αμοιβαίο όφελος.
Η Ορθοδοξία στο νησί καλά κρατεί. Ο Χίου κ. Μάρκος κρατά ψηλά την σημαία και δεν είναι τυχαίο, που ο Αρχιεπίσκοπος στον χαιρετισμό του στον Ταξιάρχη των Μεστών εξήρε την ποιμαντορία του, ως ποιμαντορία αγάπης και εξήρε επίσης το γεγονός ότι η Χίος ανέδειξε δικό της Ποιμενάρχη, ένα από τα παιδιά της.
Η αγάπη στο πρόσωπο του Αμερικής, όπως εκφράστηκε από τους κατοίκους των Μεστών, όπου δεν υπήρχαν προσκλήσεις και οι φυσιολογική πολλές φορές σε εκδηλώσεις «αποστείρωση» έδειξε τον σεβασμό των πιστών στον θεσμό της Εκκλησίας και τους εκπροσώπους της και ο Χίου κ.Μάρκος παραμένει στο τιμόνι… Προφήτης στον τόπο του, μεγάλη δουλειά για λαούς με… δύσκολη νοοτροπία.
Αυτό ο κ. Ελπιδοφόρος το πιάσε στον… αέρα.
Όπως δεν έκρυψε και την αγάπη του στην Ομογένεια και ιδιαιτέρως αυτή των Χίων, τονίζοντας την ουσία.
Οι Χιώτες Ομογενείς, δίνουν στην Εκκλησία είπε, είναι οι μεγαλύτεροι συμπαραστάτες και ευεργέτες, δίνουν και το ευχαριστούνται, προσφέρουν με την καρδιά τους.
Και πρόσθεσε με νόημα. Οι Χιώτες Ομογενείς δεν αγαπούν το νησί τους, το λατρεύουν, μιλούν για την Χίο και… κλαίνε.
Μπορεί κανείς να πεί ότι αυτό είναι αυτονόητο, αφού όπου και να γυρίσεις να δείς κανείς, από τα απλά και σημαντικά των χωριών, μέχρι τα μεγάλα και εξόχως σημαντικά επίσης, του Νοσοκομείου ή του Γηροκομείου, έχουν την σφραγίδα της Ομογένειας, αλλά είναι σημαντικό να το εξάρει δημοσίως ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας σε μια υπερδύναμη.
Σημαντικά όμως και τα… πολιτικά μηνύματα του κ. Ελπιδοφόρου. Όχι μόνο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που κινήθηκε προσεκτικά στο Οικουμενικό κλίμα του Φαναρίου, χωρίς πάντως να κρύψει τίποτα, άλλωστε από Άγιο Μηνά ξεκίνησε την περιοδεία του στον… Ανάβατο τερματίζει, δεν μπορούσε να υπάρξει ισχυρότερος συμβολισμός, αλλά στα όσα είπε και για τον Ελληνισμό.
Οι Έλληνες στο εξωτερικό είπε, δεν ζούν απλά, δημιουργούν πολιτισμό, οι Έλληνες ποτέ στην ιστορία τους δεν… εξελλήνησαν κανέναν με το ζόρι.
Βεβαίως η επίσκεψη συνεχίζεται και μαζί του το ρεπορτάζ, αλλά μέχρι στιγμής το πρόθεμα δεν είναι απλά θετικό, είναι πολύ θετικό.
Ο κ. Ελπιδοφόρος δεν προσκύνησε απλά στην γενέτειρα των προγόνων του, δροσίστηκε και η Χίος, που συνεχίζει να αναβλύζει προσέθεσε ένα ακόμα φίλο στο ενεργητικό της.
Μπράβο στα στελέχη της Ομογένειας γι’ αυτή την υψηλή επίσκεψη.
Υ..Γ: Ωραίο το «παιχνίδι» με την γάτα και το ποντίκι, αλλά εδώ συμβαίνει απλά ότι και με το χωράφι του, που κάποιος εγκαταλείπει. Στην αρχή πηγαίνει ο… Δραγάτης, μετά η Αστυνομία, μετά πέφτουν μηνύσεις, μετά συμφέρει να πληρώνεις την μήνυση, μετά χάνεις το χωράφι. Όταν κυνηγούσαμε τους παράκτιους αλιείς με την δυσβάσταχτη φορολογία, όταν τους επιδοτούσαμε το κόψιμο των σκαφών (!) όταν εξαφανίζαμε …υπερήφανα τους παράκτιους από προσώπου θαλάσσης, δεν ξέραμε ότι κάποια στιγμή τα Τούρκικα αλιευτικά θα ψάρευαν στα ελληνικά νερά; Τώρα…τώρα, ας μην σπείρουμε απογοήτευση αλλά αμφιβάλω αν… προλαβαίνουμε.
