Μεσούσης της ζέστης αδέλφια, αγαντάρετε να την βγάλουμε με άλλα δύο φρούτα, ένα παλιό και ένα καινούργιο.
Το καινούργιο ακούει στο όνομα τηλεφωνικές απάτες.
Ακούστε με προσοχή τα όσα είπε στην Χριστίνα Ψυλλή στο Ραδιόφωνο η συμπολίτισσα μας Καίτη Κωσταντινίδη https://www.alithia.gr/koinonia/kataggelia-gia-prospatheia-tilefonikis-exapatisis.
Όχι μόνο προσπαθούσαν να την πείσουν ότι η κόρη της ήταν τραυματισμένη, αλλά την άκουγε και στο βάθος να… κλαίει. Και ήξεραν και απ’ έξω το γενεαλογικό της δένδρο. Η γυναίκα έφτασε τόσο κοντά στο να την πατήσει, που σκέφθηκε να το κοινοποιήσει μήπως και κάποιοι την γλυτώσουν.
Θα γίνει; Ίσως, πάντως τα πράγματα όσο πάνε και θα στριμώχνουν και μάλιστα θα είναι αδιέξοδα. Είναι σαν να προσπαθείς να πας στο χωριό με τα πόδια αγνοώντας τους τροχούς. Από την ώρα που το κινητό έγινε εξάρτημα του χεριού μας, συγγνώμη αλλά βάλαμε τον… ρουφιάνο στο μυαλό μας. Κάποιοι αγοράζουν τον αριθμό μας, μετρήστε πόσοι ενοχλούν για ό,τι «προσφορά» φανταστούμε, κάποιοι, όχι άνθρωποι φυσικά, αυτά τα έκανε η Ασφάλεια το… 1980, τώρα υπάρχουν μια χαρά μηχανήματα, παρακολουθούν τα γούστα μας και μας πετούν τις ανάλογες διαφημίσεις, σίγουρα ακούνε τις συνομιλίες μας και εννοείται έχουν καταγεγραμμένη τη φωνή μας.
Και τώρα οι απατεώνες πρέπει να είναι και λίγο ή πολύ θεατρίνοι. Σε λίγο θα μας παίρνει τηλέφωνο το ίδιο μας το «παιδί» να μας ζητάει λεφτά και άντε τότε να τους ξεφύγεις. Εκτός αν είσαι τέρας πειθαρχίας και αρχίσεις. Δεν σηκώνω άγνωστους αριθμούς. Το κλείνω όταν μου ζητούν λεφτά. Ειδοποιώ στο «καπάκι» την Αστυνομία.
Συνεπώς έχει ουρά το μακαρόνι της απάτης και πάμε στο άλλο «φρούτο» που είναι παλιό και μιλάμε για την οδική ασφάλεια.
Στις δύο φωτογραφίες που βλέπετε, μια πάνω και μια κάτω φαίνεται εμφανώς μια παγίδα, που θα την θυμηθούμε όταν κάποιος χάσει τη ζωή του.
Δείτε την μια φωτογραφία με τα βέλη και την άλλη σκέτη.
Είμαστε μπροστά στο My market στην πορεία από το Φραγκοβούνι στην χώρα. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε στην ευθεία ξαφνικά συμβαίνει αυτό που βλέπετε. Το πεζοδρόμιο και ο δρόμος γίνεται ξαφνικά τοίχος για τον οδηγό. Και εννοείται τον οδηγό, που δεν έχει μυρίσει αλκοόλ, γιατί τότε δεν την γλυτώνει με τίποτα.
Η επισήμανση φυσικά γίνεται για να μην «γράψει» η Επιτροπή κυκλοφορίας του Δήμου αυτό που «έγραψε» άλλη υπηρεσία του, για την ξύλινη σκάλα παγίδα, που απτόητη περιμένει τον τυχερό, που θα βρεθεί με την μούρη στην παραλία του Μέγα Λιμνιώνα. Φαίνεται στην δεύτερη κάτω φωτογραφία.
Η δε παραλία του Μέγα Λιμνιώνα είναι αυτή ντε που την είχαν σκάψει με… υνί.
Οι μπούρλοι υπάρχουν ακόμα και σήμερα προς την μεριά του τοιχίου της παραλίας.
ΥΓ. Κύριε Περιφερειάρχη, κρίμα ήρθατε με πλοίο και δεν είδατε τα… λουλούδια στις νησίδες του Αεροδρομίου, που φύτεψαν τα άλλα «λουλούδια» που τα ποτίζετε για να προσφέρουν στα κοινά.
