Ποιος το περίμενε; Νομίζω ούτε και το Λιμενικό Ταμείο. Ο Πρόεδρός του είναι ένας έξυπνος άνθρωπος. Αν περίμενε την αντίδραση αυτή θα έβρισκε λύση.
Εγώ όμως αναρωτιέμαι. Σίγουρα δεν υπάρχει; Και μετά δεν κρύβω το ερώτημα που θέτω σε όσους, και είναι αμέτρητοι, μου λένε ότι είναι απαράδεκτο να μη διοργανωθεί φέτος η Έκθεση Βιβλίου στην Προκυμαία.
Τι ρωτάω; Δεν ήξερα ότι υπάρχει τόση αγάπη για τα βιβλία. Δηλαδή εσείς την έκθεση περιμένατε για να αγοράσετε;
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι εκθέσεις δεν παίζουν τον ρόλο τους, αλλά τι να πω, τέτοια αντίδραση και αγάπη στα βιβλία; Αισθάνομαι την ανάγκη να… τσιμπηθώ.
Επιμένω όμως ότι υπάρχει λύση, η Προκυμαία είναι απέραντη, βεβαίως το καλύτερο σημείο φιλοξενεί πλέον μια Εμπορική έκθεση, αλλά σε όλη την υπόλοιπη Προκυμαία, σίγουρα υπάρχει χώρος φιλοξενίας και το καλοκαίρι ακόμα είναι μπροστά μας.
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να δώσω τον λόγο στη συμπατριώτισσά μας, Εκπαιδευτικό και συγγραφέα, Αγγελική Μαστρομιχαλάκη. Ό,τι διαβάσετε από εδώ και κάτω είναι δικό της.
«Μερικές φορές, το πιο όμορφο ταξίδι δεν χρειάζεται εισιτήριο. Χρειάζεται μόνο ένα βιβλίο.
Στο λιμάνι της Χίου, εκεί που ο ουρανός αγγίζει τη θάλασσα, ονειρευόμαστε ξανά ένα μικρό πανηγύρι για το πνεύμα. Μια έκθεση βιβλίου.
Μια συνάντηση ανθρώπων με τις λέξεις. Μια αφορμή για να ξαναθυμηθούμε πως το διάβασμα δεν είναι υποχρέωση. Είναι απόλαυση.
Γύρω από τους πάγκους, πλήθος κόσμου. Παιδιά, γονείς, δάσκαλοι, αναγνώστες. Μυθιστορήματα, νουβέλες, παραμύθια, διηγήματα, λογοτεχνία ελληνική και ξένη – κλασικά, βιβλία γνώσεων και σύγχρονα έργα που ανοίγουν μια βεντάλια γεμάτη συναισθήματα και σκέψεις. Για κάθε ηλικία. Για κάθε διάθεση.
Μια έκθεση βιβλίου δεν είναι μια αγορά, όπως πολλοί, πιστεύουν. Είναι μια πρόσκληση. Σε κάθε περίπτερο, μια νέα αρχή. Σε κάθε εξώφυλλο, μια υπόσχεση. Να μάθεις κάτι καινούριο. Να μπεις σε έναν άλλον κόσμο. Να συναντήσεις έναν άγνωστο που ίσως σε καταλάβει καλύτερα απ’ τον εαυτό σου.
Στις εκθέσεις αυτές δεν πηγαίνει κανείς μόνο για να αγοράσει. Πηγαίνει για να μιλήσει. Να ακούσει. Να γνωρίσει συγγραφείς, να παρακολουθήσει παρουσιάσεις, να πάρει μέρος σε εργαστήρια. Πηγαίνει για να ανήκει σε μια κοινότητα που αγαπά τις λέξεις. Και που, έστω για λίγο, βρίσκει παρηγοριά μέσα σε αυτές.
Γιατί το βιβλίο δεν είναι μόνο γνώση. Είναι παρηγοριά. Είναι ψυχαγωγία. Είναι εργαλείο σκέψης και φαντασίας.
Σκεφτείτε το: πώς θα ήταν η Ελλάδα, αν όλοι διάβαζαν περισσότερο; Αν κάθε παιδί μεγάλωνε με την αγάπη για το βιβλίο, όχι από καταναγκασμό, αλλά από γνήσια επιθυμία; Αν στα σχολεία υπήρχαν οργανωμένες βιβλιοθήκες και οι ώρες ανάγνωσης δεν ήταν απλώς ένα διάλειμμα, αλλά γιορτή; Αν οι δάσκαλοι δίδασκαν την απόλαυση της λογοτεχνίας όπως κάποτε δίδασκαν τη μαγεία των μύθων;
Η πραγματικότητα απέχει. Τα ποσοστά αναγνωσιμότητας παραμένουν χαμηλά. Πολλά παιδιά και ακόμα περισσότεροι ενήλικες δεν διαβάζουν καθόλου. Τα βιβλιοπωλεία έχουν πληγεί.
Από το ηλεκτρονικό εμπόριο, την οικονομική κρίση, την αλλαγή στις συνήθειες. Ακόμα και οι εκθέσεις, παρότι πάντα γεμάτες κόσμο, συχνά παρερμηνεύονται. Δεν είναι παζάρια. Είναι πολιτιστικά γεγονότα. Είναι υπενθυμίσεις. Υπενθυμίσεις πως ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη. Ότι η γνώση δεν είναι βαρετή. Είναι δύναμη. Ότι το διάβασμα δεν είναι χόμπι. Είναι τρόπος ζωής.
Η έκθεση βιβλίου στο λιμάνι της Χίου μάς προσκαλεί να σταθούμε λίγο. Να κλείσουμε τις οθόνες. Να ανοίξουμε σελίδες. Να θυμηθούμε ποιοι είμαστε. Και ποιοι μπορούμε να γίνουμε. Κάθε καλοκαίρι ήταν μια όαση χαράς και κινήτρου. Περιμένουμε και φέτος να αγκαλιάσουμε βιβλία στο λιμάνι της Χίου.
Γιατί όσο υπάρχουν βιβλία, υπάρχει ελπίδα. Και όσο διαβάζουμε, δεν είμαστε ποτέ μόνοι».
ΥΓ. Υποκλινόμεθα…
