Είχε τελειώσει η λιτή εκδήλωση μνήμης στον ήρωα Κωνσταντίνο Περρίκο, στον χώρο της προτομής του στον Δημοτικό Κήπο, που εκτέλεσαν οι Γερμανοί κατακτητές στις 4 Φεβρουαρίου 1943, γιατί τους ανατίναξε στο κέντρο της Αθήνας τα γραφεία της Φασιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ. Και δεν τον εκτέλεσαν μόνο γιατί έστειλε στον άλλο κόσμο μια ντουζίνα φασίστες, αλλά γιατί ήταν τα στελέχη, που θα οργάνωναν ομοϊδεάτες τους σε στρατιωτικό σχηματισμό, που θα πολεμούσε στο πλευρό του Χίτλερ.
Η Ελλάδα υπερηφανεύεται ως τη μόνη χώρα, που δεν έστειλε στρατό στο μέτωπο των Ναζιστών κατά των συμμάχων.
Πολλές φορές όμως λησμονούμε ότι η υπερηφάνεια δεν φυτρώνει, την εμπνέουν οι άνθρωποι και στην περίπτωση μας ο ήρωας Αεροπόρος της Καλλιμασιάς.
Όπως αγνοούμε για παράδειγμα ότι οι ήρωες ήταν άνθρωποι. Ο… γίγας για παράδειγμα Περρίκος, όταν στήθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα ήταν μόλις 38 χρόνων και πατέρας τριών παιδιών.
Καμιά φορά δε, μας ξεφεύγει και η λεπτομέρεια. Μόλις που ξεχωρίζει σε κάποια φωτογραφία της εκδήλωσης η λιτή φιγούρα του Δημήτρη Μελαχροινούδη.
Αν δεν ήταν ο σοφός «γέροντας» της Καλλιμασιάς, η Χίος όχι μόνο δεν θα τοποθετούσε προτομή αλλά θα αγνοούσε και την ιδιαίτερη πατρίδα του ήρωα, που η πρώτη προτομή του εδώ και χρόνια βρίσκεται στο ίδιο σημείο, που κάποτε βρίσκονταν τα γραφεία της ΕΣΠΟ, Θεός σχωρέστην.
Όμως… παρασύρθηκα. Εφευγα που λέτε από την εκδήλωση και έριξα μια ματιά στην οδό του προχθεσινού τροχαίου. Εννοείται ότι στην οδό Ηρών Πολυτεχνείου βρίσκονταν τουλάχιστον έξι διπλοπαρκαρισμένα οχήματα, ένα μάλιστα στη γωνία καταστήματος κινητής τηλεφωνίας.
Εκείνη τη στιγμή να το Αστυνομικό όχημα του τροχονόμου Κολόμβου.
Σταματάει ελαφρά πίσω από ένα ημιφορτηγό, που εμπόδιζε την έξοδο από την πάροδο και βρίσκονταν επί της Πολυτεχνείου. Σφυρίζει μια φορά και νάσου ένας κύριος, πετάγεται από το κατάστημα και με εκείνο το ύφος, που προκαλεί χίλιες λύπες, του κάνει με τα δάκτυλα το νόημα ότι σε ένα λεπτό θα έχει τελειώσει και θα… εξαφανιστεί.
Ο Κολόμβος, πολλοί τον λένε ανελάστικο, του έγνεψε να συντομεύει, δεν σημείωσε παράβαση και συνέχισε την περιπολία του μέσα στο όχημα προς την Νομαρχία.
Κοίταξα το ρολόι μου. Εδειχνε 12.25 και από επαγγελματική διαστροφή κάθισα και περίμενα.
Ξέρετε ο… λυπησιάρης του ενός λεπτού, αυτός που σαν κύριος έκανε τη δουλειά του και τουλάχιστον δύο λεωφορεία και ένα φορτηγό πέρασαν ξυστά από τα άλλα οχήματα ή άλλοι πεζοί έκαναν τον ζογκλέρ για να περάσουν απέναντι, τι ώρα έφυγε από την συναλλαγή του;
Στις 12.45. Μιλάμε δηλαδή ο άνθρωπος έκανε τουλάχιστον… δυό συμβόλαια.
Συνεπώς την επόμενη φορά, ο μοναδικός τροχονόμος, που εργάζεται με ζήλο και επιστρέφει στο πολλαπλάσιο τον μισθό που παίρνει, να ξέρει ότι όποτε δεν γραφεί επιτόπου, τον γράφουν οι υπόλοιποι κανονικώς.
Υ.Γ. Μπράβο στους δασκάλους της Καλλιμασιάς, που κατέβασαν τους μαθητές στην εκδήλωση στην προτομή του ήρωα Κ. Περρίκου. Διπλό μπράβο αν πουν στα παιδιά πως στο άκουσμα του εθνικού μας ύμνου δεν πρέπει να μένουν βουβά.
