Έσπαγε το κεφάλι του προχθές ο παντός καιρού Αντιδήμαρχος μας Παναγιώτης Μανδάλας. Πέρασε το πρωί… να καμαρώσει ένα τσιμεντένιο δρόμο, που στρώθηκε το απόγευμα μεταξύ Χαλκειούς – Βαβύλων και βρήκε ότι είχε περάσει από πάνω του, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ένας νεοέλλην… 4Χ4.
Η μια πλευρά της κοινωνίας μας. Αυτή που όσο και να σπάς το κεφάλι σου να την καταλάβεις, κρίμα το… κεφάλι.
Από την άλλη ένας αθόρυβος γιατρός, ο Διευθυντής Καρδιολογίας Θανάσης Καρτάλης, που έκανε την… καρδιά του πέτρα και πήγε στην Αθήνα να παραλάβει στο όνομα του Αιμοδυναμικού Εργαστηρίου του Σκυλίτσειου, βραβείο του υπουργείου Υγείας.
Και αναφερόμαστε στην κατάσταση της… καρδιάς του, γιατί ο εν λόγω γιατρός δεν είναι εύκολος στις φιλοφρονήσεις. Μιλάμε ότι τουλάχιστον εγώ, και δεν πρέπει να είμαι ο μόνος, έχω φάει μισή ντουζίνα φορές «πόρτα» ζητώντας του μια προσωπική συνέντευξη, την οποία ευγενικά πάντα αρνείται. Κακώς φυσικά, γιατί η κοινωνία μας έχει ανάγκη της προβολής θετικών παραδειγμάτων, αλλά αυτό είναι το στυλ του ανθρώπου και οφείλουμε να το σεβαστούμε.
Επειδή όμως έκανα αναφορά στην συμπεριφορά ενός τμήματος της κοινωνίας, στην περίπτωση του δρόμου… Μανδάλα, παρατηρήστε τι γίνεται στο διαδικτυακό… καφενείο από τις αντιδράσεις ενός άλλου τμήματος της κοινωνίας, που… ξέσπασε με ένα πλήθος συγχαρητηρίων για τον συγκεκριμένο επιστήμονα.
Τι δείχνει αυτό; Μα, ότι τίποτα δεν πάει χαμένο, ότι υπάρχει πάντα ένα υγιές κομμάτι της κοινωνίας, που βλέπει, κρίνει και δεν διστάζει να επιβραβεύσει έναν γιατρό, που δεν κάνει στην ουσία τίποτα άλλο από το να τιμά τον όρκο που έδωσε στον… Ιπποκράτη. Και ευτυχώς στην Χίο, δεν είναι ο μόνος. Και εκείνος όμως και όσοι ανήκουν στην ίδια κατηγορία, κάνουν και κάτι άλλο, το οποίο επίσης η κοινωνία παρατηρεί και κρίνει.
Δεν… ανακατεύονται παντού, δεν χώνονται παντού, έχουν βουλώσει τα αυτιά τους στις σειρήνες και δεν… εξαργυρώνουν την δύναμη της επιστημονικής τους γνώσης.
Γιατί όσο θετική είναι η κοινωνία μας στην επιβράβευση της καλής πράξης, τόσο επιρρεπής είναι στην ανάδειξη του… στηθοσκοπίου, με αποτέλεσμα ένας γιατρός και ειδικά ένας στο επίπεδο ενός Θανάση Καρτάλη, να μπορεί να βρεθεί αν το θελήσει σε όποια αιρετή θέση… γουστάρει.
Ευτυχώς όμως είναι ίδιον των ανθρώπων με επίπεδο, να βρίσκονται προσγειωμένοι στην αποστολή τους και αυτό δεν είναι μόνο όφελος για τους ίδιους αλλά κυρίως για την ίδια την κοινωνία.
Κάποτε ρώτησα ένα γιατρό, δεν θα θέλει να γράψω το όνομα του. Μα γιατί δεν βάζεις υποψηφιότητα εκεί; Ταυτόχρονα τον συμβουλεύτηκα για ένα θέμα υγείας, τις περισσότερες φορές έτσι… εξετάζομαι στο… δρόμο. Άρχισε λοιπόν να μου απαντά στο πρόβλημα μου και στο τέλος μου πετάει την… ατάκα. Βλέπεις, εγώ έτσι την… βρίσκω, εμένα αυτό με ικανοποιεί, εγώ είμαι… γιατρός, δεν θέλω τίποτα παραπάνω.
Ακριβώς αυτό είναι και ο Θανάσης Καρτάλης ο… παραπάνω.
Άξιος!
Υ.Γ.: Ε, λοιπόν εγώ θα βάλω μια αισιόδοξη διάσταση στον νέο Δημοτικό «καυγά» για τον βρεφονηπιακό σταθμό Βροντάδου. Για σκεφτείτε να μάλωναν για την κατασκευή… νεκροταφείου; Γιατί με τέτοια μυαλά, η Χίος του μέλλοντος γι΄ αυτές τις… επενδύσεις θα συζητάει.
