Ηξερε τι έλεγε ο Διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, όταν ζητούσε στην σημερινή άσκηση σεισμού να μην ληφθεί κανένα προληπτικό μέτρο.
Κατ΄αρχήν για να πούμε χοντρικά το σενάριο σήμερα στις 9.00 π.μ. έγινε… σεισμός και η Πυροσβεστική κλήθηκε να βοηθήσει στο 5ο Δημοτικό και αμέσως στο 1ο και 3ο Γυμνάσιο, όπου υπήρχε και τραυματίας.
Και ήξερε τι έλεγε ο Γιάννης Βουράκης γιατί έβλεπες την συμπεριφορά των οδηγών, που δεν είναι αλλοδαποί, οι αλλοδαποί που είναι στην ΒΙΑΛ ακόμα δεν… οδηγούν, είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Βρε ηχούσε η σειρήνα, το βιολί του ο Χίος, αυτός που πάει γρήγορα έτσι κι’ αλλιώς επιτάχυνε χωρίς να κάνει δεξιά χώρο στα Πυροσβεστικά οχήματα, που έπρεπε να τρέξουν, αυτός που πάει αργά οι λεγόμενες… «κηδείες» το ίδιο αργά πήγαινε, άσε που αυτοί γενικώς δεν πάνε ούτε δεξιά, οδηγούν στο… κέντρο.
Τέλος πάντων δεν λέμε κάτι καινούργιο.
Τα οχήματα έφτασαν στο 5ο Δημοτικό στο Βαρβάσι, τα παιδιά βγήκαν συντεταγμένα, αφού μέχρι το Δημοτικό γενικώς ο έλλην πάει συντεταγμένα, μετά ξανά συντάσσεται στην… προσκοπική θητεία των 9 μηνών (!) του Στρατού και μετά τέλος, και μετά τα οχήματα πήγαν στο 1ο – 3ο Γυμνάσιο όπου σύμφωνα με το σενάριο υπήρχε και μαθητής τραυματίας, που έπρεπε να απεγκλωβιστεί.
Ναι, αλλά για να απεγκλωβιστεί έπρεπε να μπεί το Πυροσβεστικό όχημα που όμως δεν χωρούσε από την… πόρτα.
Βλέπετε την πόρτα, που οδηγεί από τον δρόμο στην αυλή του Σχολείου την φτιάξανε για να μας πουλάει στη ζούλα σουζουκάκια ο… Πίπης Θεός σχωρέστον και από τότε δεν άλλαξε.
Τέλος πάντων, ας δώσουμε τόπο στην οργή, άσκηση ήταν, ένα όχημα μικρότερο μπήκε μέσα, μπήκε και το ασθενοφόρο. Το βγάλανε το παιδί οι Πυροσβέστες από τα… ερείπια, το πήρε το ασθενοφόρο, που άρχισε και αυτό να σφυρίζει, πλην όμως… πρόβλημα του.
Η πλειοψηφία ημών θεωρεί ότι τα οχήματα της Πυροσβεστικής ηχούν… έτσι ή ότι τα ασθενοφόρα έχουν το βίτσιο να κυκλοφορούν… ουρλιάζοντας.
Να μην τα πολύ λέμε, ευτυχώς και ήταν άσκηση γιατί θα το χάναμε το παιδί, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να βρούμε τους εαυτούς μας, κοιτάζοντας την πραγματικότητα κατάματα.
Και για να γίνω ακριβέστερος επειδή η πειθώ δεν είναι η ιδανικότερη μέθοδος για την φυλή μας, ονειρεύομαι ένα Δήμαρχο, που να μην ενδιαφέρεται να εκλεγεί ξανά.
Ένα Δήμαρχο που θα κάνει εκτός λίγων αρτηριών όλη την Πόλη πεζόδρομο, όπου επιτέλους όσες γενιές ακολουθούν να ζήσουν τουλάχιστον με μια ποιότητα ζωής.
Ο Χιώτης πρέπει να μάθει να περπατάει και θα μάθει μόνο όταν δεν μπορεί να κουβαλήσει το ρημάδι έξω από τα τέσσερα μαγαζιά, που θέλει να πάει σε δύο ώρες τα οποία απέχουν μεταξύ τους λιγότερο από… χιλιόμετρο.
Οσοι με πούν υπερβολικό, τους καλώ όποια ώρα της ημέρα να πάμε στους κεντρικούς χώρους στάθμευσης της Πόλης. Πάντα υπάρχουν άδειες θέσεις. Καθημερινά όλοι ξέρουν ότι ένα από τα στέκια του Κολόμβου είναι η Αλλατίου, που η στάθμευση επιτρέπεται εκ περιτροπής.
Ε, δεκάδες κάθε μέρα σταθμεύουν στην απαγορευμένη μεριά, ρισκάρουν δηλαδή, για να μην πώ έχουν σίγουρη μια κλήση για να μην προχωρήσουν 30 -50 μέτρα να πάνε στο χώρο στάθμευσης.
Αρα, και άλλοι τόσοι χώροι στάθμευσης να γίνουν νοοτροπία δεν αλλάζουμε εκτός αν δούμε μπάρες απαγόρευσης.
Υ.Γ. Κλειώ εδώ πρέπει να προσέχουμε και μην πεθαίνουμε σε προεκλογική περίοδο.
Πολύ… συλλυπητήριο ρε Κλειώ.
