Αδέλφια γειά σας μετά από ένα βροχερό διήμερο, όπου η Bora μας πήρε τουλάχιστον στο νησί ξώφαλτσα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η τύχη θα μας χαμογελά πάντα, αλλά προς το παρόν την γλυτώσαμε.
Αυτό δεν έγινε για Ροδίτες και Λημνιούς, αλλά εμείς πρακτικά δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε τώρα στην δυσκολία τους, αφού αυτή είναι η μοίρα των νησιών μας, η γεωγραφική απομόνωση.
Εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, κάτι, που συγχωρήστε μου την έλλειψη αισιοδοξίας, με το επίπεδο που έχουμε αυτό λέγεται και ουτοπία, αλλά δεν το βλέπω ούτε στο εγγύς ούτε στο μακρινό μέλλον.
Δείτε σας παρακαλώ αυτή την φωτογραφία. Οι κάδοι αυτοί βρίσκονται στην οδό Ανδρέα Λαιμού στον Κάμπο, όπου σήμερα βρεθήκαμε για τις ανάγκες της εκπομπής «Φτου βγαίνω».
Θέλετε να απορυθμίσουμε πόσες φορές έχει πεί ο Δήμος Χίου τι ΔΕΝ πετάμε μέσα και δίπλα στους κάδους; Πέρα… βρέχει στο Αϊβαλί βροντά. Ο νεοΧίος, η πλειοψηφία ημών είναι μέσα σε αυτό τον… νεωτερισμό, δεν καταλαβαίνει απολύτως τίποτα. Τα κλαδιά από τις ελιές θα μπορούσε να τα κάνει λίπασμα, να τα κάψει με τα σχετικά μέτρα προστασίας που προβλέπονται, να τα βάλει σε μια γωνιά του χωραφιού του, σε ένα λάκκο, να ταϊσει τη γη για να του το επιστρέψει. Δεν βαριέσαι, τα πέταξε δίπλα στους κάδους και πάμε… παρακάτω.
Δυστυχώς αυτή η προσγείωση δεν αφορά μόνο την καθαριότητα. Για παράδειγμα μπράβο στον Κ. Τριαντάφυλλο για την ημερίδα για το νερό. Ακούσαμε τι πρέπει να κάνουμε από τον συμπατριώτη μας Πανεπιστημιακό Γιώργο Καρατζά. Θα τον ακούσουμε προσεχώς να τα αναλύει αυτά σε σχετική συνέντευξη που έδωσε στην τηλεόραση. Τι μένει από αυτά όλα; Ότι και με τους κάδους. Ακούμε τις εκκλήσεις και κάνουμε αυτό που θα κόψει το ξερό μας.
Πότε θα αλλάξει αυτό. Αφήνω την απάντηση στους αυριανούς συναδέλφους, εγώ δεν θα το προλάβω και σας παραπέμπω και με βάση αυτά που είπε ο Γ. Καρατζάς στις άλλες φωτογραφίες που μας έστειλε ο καπ. Αλέκος Καραμούζος από τον Ναγό στα Καρδάμυλα.
Μιλάμε με τόσο επιφανειακό νερό στην Βόρεια Χίο, με τόσο υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα στην ίδια περιοχή, με ένα Φράγμα ακριβώς πάνω στο «ντεπόζιτο» μας, με ένα Βιολογικό εν λειτουργία και με την δυνατότητα μετατροπής της εξαγωγής του σε νερό άρδευσης, αυτή τη στιγμή η Χίος θα μπορούσε να έχει πόσιμο νερό στις βρύσες και άφθονο και φτηνό, τσάμπα σχεδόν στις καλλιέργειες της.
Τι έχει; Αφήνω την απάντηση στο… εμφιαλωμένο μας και στην πέτρα που κουβαλάμε στα νεφρά μας, για να μην αναφερθώ στους καρκίνους και μας χαλάσει το κέφι.
Αλλά, εδώ να κάτι αισιόδοξο. Η περίπτωση μας δεν αποτελεί εξαίρεση στον Ελληνικό μέσο όρο, το λες και νοημοσύνης. Για παράδειγμα δείτε τι γίνεται αυτές τις μέρες με το μετρό της Θεσσαλονίκης. Διαβάστε το υστερόγραφο. Το αλιεύσαμε στο διαδίκτυο.
Υ.Γ: Στις 27 Οκτωβρίου του 1904 εγκαινιάζεται το Μετρό της Νέας Υόρκης με 36 γραμμές 472 σταθμούς σε λειτουργία και 400 χιλιόμετρα διαδρομών.
Χθές 120 και πλέον χρόνια μετά, εγκαινιάστηκε το Μετρό της Θεσσαλονίκης καλύπτοντας διαδρομή 9.600 μέτρων και μας το παρουσίασαν σαν να απέκτησε η Θεσσαλονίκη το 8ο θαύμα του κόσμου.
