Ο χιονιάς μας πέρασε ξώφαλτσα, αλλά το να κρατηθούν οι δρόμοι ανοικτοί ήταν ένας άθλος, για τον οποίο δούλεψαν πολλοί άνθρωποι πάνω στα μηχανήματα και άλλοι στον συντονισμό, που σε πολλές περιπτώσεις είναι αποτελεσματικότερος του ατέρμονου κουραστικού τρεξίματος.
Ένα τέτοιο είδα να κάνει το Σάββατο ο Γιώργος Ξυλάς, του Αστικού ΚΤΕΛ, ψάχνοντας να βρεί στη Νομαρχία σε πιά σημεία έχει παγετό να μη στείλει τα λεωφορεία.
-Πάρε τα ΠΣΕΑ (έτσι τα έχουμε συνηθίσει) του λέω.
Το τηλέφωνο μιλάει συνέχεια, μου απαντά αλλά δεν εφησύχασε.
Θα πάω από την πίσω πόρτα (η μπροστινή ήταν κλειστή).
Σε λίγο κατεβαίνει περιχαρής. Πάνω ήταν, μου λέει, γίνεται ο χαμός, όμως εγώ ξέρω τώρα, που δεν θα πάμε.
Νάτος ο άνθρωπος είπα μέσα μου. Αμέτρητοι θα γλυτώσουν την ταλαιπωρία, επειδή ο ένας κάνει τη διαφορά.
Την άλλη μέρα το πρωϊ, τηλεφώνησε.
Σε παρακαλώ, το λεωφορείο δεν ανεβαίνει τις στροφές στις Καρυές, πέστο στο ραδιόφωνο, να μην περιμένουν στη στάση τα παιδιά του Γυμνασίου.
Την ίδια μέρα ο Νομάρχης (τον λέμε σήμερα… Αντιπεριφερειάρχη, κάτι όπως το… Ναβουχοδονόσορας) με τον δικό του τρόπο ξανάδειξε τον άνθρωπο πίσω απ’ όλα.
Εσύ ξέρεις, μου λέει, πόσοι είναι στην «Πολιτική Προστασία» (το νέο όνομα των ΠΣΕΑ) με κρατούν ενήμερο όλο το 24ωρο, ο κόσμος νομίζει ότι έχουμε κανένα… Στρατό, βάλαμε στοίχημα να μην κλείσει κανένας δρόμος.
-Θα κατεβώ να τους φωτογραφήσω λέω μέσα μου και το κάνω.
Στο γραφείο τους επικρατεί πολεμική ατμόσφαιρα, τηλέφωνα, ασύρματη επικοινωνία, εντολές, δεκάδες συνεργεία, που βρίσκονται σε σημεία κλειδιά, καταγραφή και μετά ενημέρωση για τα πολύ σημαντικά στον Σταμάτη Κάρμαντζη.
Γιάννης Κουντουριάδης και Σταμάτης Ζενιώδης σαστίζουν, τα απρόσωπα τους είναι ταλαιπωρημένα, τα μάτια τους ξάγρυπνα. Αυτοί είναι ο… Στρατός της «Πολιτικής Προστασίας». Δύο άνθρωποι, που δουλεύουν συνειδητά αποδεικνύοντας ότι στο Δημόσιο εργάζονται αρκετοί, που βγάζουν το ψωμί τους με το παραπάνω.
Τι να μας κάνεις τώρα εμάς, δεν βλέπεις γίνεται ο χαμός.
Μα αυτό ακριβώς θέλω να δείξω, ότι μπορεί να μην γίνεται ο χαμός, όπου υπάρχουν άνθρωποι, γιατί εν τέλει αυτοί βρίσκονται πίσω απ’ όλα.
Ετσι, γενικεύοντας το, σκέπτομαι, ότι με τόσους ενεργούς ανθρώπους γύρω μας, ο καθένας σωστά στο πόστο του στέκεται όρθια αυτή η χώρα, γιατί αλλιώς η εξίσωση δεν βγαίνει.
Αντε να δούμε πόσοι κι’ αν είναι αρκετοί να σηκωθεί η χώρα απ’ το… χιόνι για να μην γράψω αυτό που σκέφτομαι.
Υ.Γ. Σκέφτηκα αλλά δεν το… έγραψα την λέξη λάσπη.
