Ο μέχρι χθες Αστυνομικός Διευθυντής Ανδρέας Δαμίρης, ήταν από την φύση του ευγενής αλλά… σκληρό καρύδι, για να τον σπάσει η Σύριζη ανοργανωσιά των Καμμένων… αριστερών, στο προσφυγικό πρόβλημα. Αλλωστε τους πολιτικούς τους έχουν φάει οι Αστυνομικοί στη «μάπα» με το τσουβάλι, γνωρίζοντας ότι στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν να διοικήσουν ούτε περίπτερο της παλιά εποχής, τότε που δεν ήταν super market.
Ο ίδιος ήταν μαθητής της «σκληρής» Σχολής Αστυνομικών, μεγαλωμένος στο «δόγμα» σκληροί με το έγκλημα, φιλικοί με τους πολίτες.
Ο Α. Δαμίρης ήταν ο Αστυνομικός, που γύριζε στην πιάτσα, απ’ όποιο πόστο κι’ αν υπηρέτησε και κανείς δεν είπε ότι… σουλατσάρει αφού δούλευε παντού, έχοντας ανά πάσα στιγμή εικόνα του προβλήματος. Επιτελικός και γνώστης του αντικειμένου, προσέγγιζε το κάθε πρόβλημα πρώτα με ανθρωπιά και μετά με ψυχρό επαγγελματισμό. Χειρίστηκε ζητήματα καίριας σημασίας από την αρχή της καριέρας του, υπηρετώντας όχι μόνο άριστα ως Διοικητής, αλλά και ως υφιστάμενος, αφού τόσο η περίπτωση Αφενδούλη, όσο και Λαγού δεν ήταν από τις ευκολότερες, αναλογιζόμενος κανείς τον όγκο δουλειάς, που βγήκε επί των Διοικήσεων τους και το γεγονός ότι από εποχής Τσαϊρίδη, που εδραιώθηκε το αίσθημα «πρώτα το έγκλημα» οι πολίτες αισθάνονται ασφαλείς με τον Αστυνομικό φύλακα, αλλά και δίκαιο δίπλα τους.
Συνεπώς ποιά ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του Ανδρέα, αφού εκτός των άλλων είχε και το προνόμιο να τον φωνάζουν οι πολίτες με το μικρό του όνομα;
Οι άχρηστοι του πολιτικού προσωπικού του υπουργείου Προστασίας του πολίτη, που του φόρτωσαν στην πλάτη 2600 πρόσφυγες, σήμερα μόνο, χώρια πόσους χιλιάδες καταμέτρησαν παρέα με τον Κ. Λαγό σε όλο το Αιγαίο και τη Χίο;
Οι Προϊστάμενοι του, που πίεζαν για πράγματα ακατόρθωτα; Η προσβολή της προσωπικότητας του από κάθε πολιτικό ντενεκέ;
Συγνώμη αλλά αυτά όσο σκληρά και να είναι δεν ήταν για τα δόντια του Ανδρέα Δαμίρη.
Εδώ στη Χίο, που γνωριζόμαστε απ’ την… περπατησιά, οι έχοντες έμπειρο μάτι έβλεπαν ότι ο Δαμίρης ήταν «άλλος άνθρωπος» μετά την επέμβαση των ηλίθιων των ΜΑΤ, κατά των φιλήσυχων κατοίκων των Βυρσοδεψείων.
Κατά την προσωπική μου γνώμη ο Ανδρέας Δαμίρης, έπαθε ότι και ο γερο- Καραμανλής όταν αναφώνησε το ιστορικό «Ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο;».
Οταν το βράδυ της σύσκεψης της «δύσκολης βραδιάς» στο γραφείο του Αντιπεριφερειάρχη, και με τα ΜΑΤ στη Χίο, με το φόβο μην αντιδράσουν οι δεκάδες μετανάστες – πρόσφυγες, που για πρώτη φορά επαναπροωθούνταν στην Τουρκία, και σε επήκοον όλων, ο Αστυνομικός Διευθυντής Χίου, έδωσε εντολή στον επικεφαλή των ΜΑΤ «Προς θεού δεν θέλω εμπλοκή με τους κατοίκους» και σε λίγο του τηλεφωνούσαν ότι τα γομάρια δέρνουν τις γυναικούλες των Ταμπάκικων, ο Α. Δαμίρης υπέβαλλε την παραίτηση του… χωρίς να το ξέρει. Την απόφαση του την πήρε εκείνο το βράδυ. Ο Α. Δαμίρης ήταν από την «πάστα» των ανθρώπων, που ήθελε να κυκλοφορεί με το κεφάλι ψηλά και αυτό δεν αφορούσε το πρόσωπο του αλλά και την υπηρεσία του.
Ετσι λοιπόν πέφτει κι’ αυτός θύμα του «συστήματος» αλλά τουλάχιστον ίσως και λόγο συνθηκών πρόλαβε να τους πετάξει την παραίτηση στα μούτρα.
Υ.Γ Τελικά την… γλυτώσαμε μέχρι τον Δεκέμβρη απ’ τον ΦΠΑ, άρα ας ετοιμαστούμε να γίνουμε Hot spot
