Άλλο ένα πανηγύρι του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου των Κουρουνίων έλαβε τέλος.
Κρατήσαμε τις… λεπτομέρειες.
Οι Κουρουνιώτες δεν πτοήθηκαν από τις δυσκολίες της εποχής. Δεν μετέθεσαν με μια δικαιολογία το πανηγύρι τους τον… Αύγουστο, για να έχουν κόσμο.
Δεν… νεωτερίστηκαν. Το πανηγύρι τους το κράτησαν… ημερήσιο. Τελειώνει η Λειτουργία, αρχίζουν τα… όργανα, τελειώνουν τα όργανα, αρχίζει ο… Εσπερινός.
Μου το είχε επισημάνει ο καπ. Αλέκος Καραμούζος ο Καρδαμυλίτης.
Είναι από τα πιο οργανωμένα πανηγύρια των Βορειοχώρων.
Και όντως.
Τα καζάνια με το κατσικοπίλαφο, θα μπορούσαν να πάρουν υγειονομικό βραβείο. Αλυσίδα τα φαγητά για να φτάσει παντού το πιάτο ζεστό. Ρεφενέ, να μείνει και κάτι στην Εκκλησία. Φαγητό και τραγούδι από ένα από τα σύμβολα του χωριού τους τον Γιώργη Ξυδιά. Διανομή από τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου μια από τις ψυχές του χωριού, τον Γιάννη Σιταρά και βαθιά η φωνή της δικιάς τους Ευγενίας Ασλανίδου.
Κόσμος, φωνές, χαρά, πανηγύρι, ζωή, ένα χωριό απλωμένο στον πλάτανο, στον… Αυλόγυρο της Εκκλησιάς ο Άγιος Γιάννης χαμογελαστός να βλέπει τα παιδιά του.
Μέχρι να βραδιάσει, να… αποψάλλουν όλα και να μείνουν οι τριάντα περίπου απομένοντες. Με το χωριό άδειο, με την Αμανή χωρίς βήματα, με τα σπίτια κλειστά, με το Σχολείο των 75 παιδιών την δεκαετία του 60 άδειο, με τα δάκρυα να στάζουν από τα μάτια της Ευγενίας.
Στο βάθος η φωνή του Πέτρου Μοσχούρη του έντυπου «Αυλόγυρου» που έφερε προσωρινά στο χωριό την Αγία Ματρώνα.
Αν θα γυρίσει μόνιμα σπίτι της, μαζί με τις άλλες οκτώ εικόνες, που βρίσκονται στην… εξορία του Ναυπλίου;
«Αυτό το ξέρει μόνο ο Θεός». Έτσι μου είπε.
Εγώ πάντως το αποτύπωσα σε μια φωτογραφία.
Βλέπω κάποιον που θα τις φέρει και το ξαναγράφω θα είναι… ντάλα μεσημέρι.
Υ.Γ: Kαι μέσα σ’ όλα ο… Ερντογάν, να διαμαρτύρεται γιατί τα νησιά μας έχουν… τεθωρακισμένα.
Λες και δεν μπορούμε να του κόψουμε το χέρι αν το απλώσει με… Λειτουργιά και… μπουζούκι, με τους Αυλόγυρους του πανηγυριού και των δακρύων, γιατί αυτή είναι η ΕΛΛΑΔΑ.
