Άβυσσος η ψυχή και οι αντοχές του ανθρώπου, αλλά αντοχές έχουν και οι κοινωνίες.
Ο Σύρος που αυτοπυρπολήθηκε ήταν μόλις 29 χρονών και ήταν λιγότερο από μία εβδομάδα στην π. ΒΙΑΛ.
Συνεπώς ούτε οι συνθήκες τον έκαναν να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, που ως γνωστόν δεν είναι και οι χειρότερες, ούτε ο χρόνος αναμονής. Κανείς δεν ξέρει τι κουβάλαγε μέσα του, αλλά σίγουρα θα μέτρησε το βάρος των άλλων, αφού οι λίγες μέρες που έμεινε, ήταν ικανές να του δείξουν ότι άλλοι συμπατριώτες του μετράνε... μήνες.
Αλήθεια, έχουμε σκεφθεί το -όχι απίθανο- σενάριο μαζί του να καιγόταν και ο Αστυνομικός που πήγε να τον σταματήσει;
Έχουμε σκεφθεί πώς θα ενεργήσουν οι 400 τόσοι, που τους έχει απορριφθεί το άσυλο σε δεύτερο βαθμό, που σημαίνει άμεση επιστροφή στην Τουρκία και δεν το ξέρουν;
Ας κάνουμε μια υπόθεση. Θα αρχίσουν να κόβουν τις φλέβες τους, να βάζουν φωτιά παντού μέχρι και πάνω τους, θα πιάσουν να κρεμιούνται από τα δένδρα.
Συγνώμη που η υπόθεση γίνεται έτσι ωμά, αλλά έτσι ακριβώς θα γίνουν τα πράγματα και ακόμα χειρότερα.
Και εδώ ας αφήσουμε τους… Σύρους κι έρθουμε στις δικές μας αντοχές σαν κοινωνία.
Θα αντέξουμε όλο αυτό που έρχεται συν το καλοκαίρι, που θα αρχίσουν να έρχονται οι απελπισμένοι ακόμα και… κολυμπώντας;
Νομίζω πως όχι, συνεπώς πρέπει να δώσουμε λύση με τα υπάρχοντα δεδομένα, αλλιώς τα υπόλοιπα είναι απλά διεκδικήσεις.
Δυο χρόνια τώρα λέμε, να φύγουν, να μην έρχονται άλλοι πρόσφυγες, που οι περισσότεροι πια είναι μετανάστες, να πάνε στην Ηπειρωτική Ελλάδα κ.λπ.
Ούτε φωνή ούτε ακρόαση, μόνο πολιτικό κόστος για την Κυβέρνηση. Και τι έγινε; Η Κυβέρνηση δεν έχει αύριο και το ξέρει, άρα αυτό που πρέπει να δούμε είναι ωμά τα δεδομένα.
Η Κυβέρνηση είναι αυτή που είναι, και ο αριθμός των μεταναστών - προσφύγων είναι αυτός που είναι και αυξάνεται.
Εδώ λοιπόν είναι το βάρος της ευθύνης. Οι αιρετοί αλλά και οι δημοσιογράφοι -μην βγάζουμε έξω την ουρά μας- δεν είναι για να λένε μονίμως όχι, οφείλουν να παίρνουν αποφάσεις και εμείς οι υπόλοιποι να κάνουμε προτάσεις.
Με δεδομένο ότι επίκειται λοιπόν άλλη μια σύσκεψη υπό τον κ. Μουζάλα στην Αθήνα ας πάμε με προτάσεις.
Την Τρίτη θα καταλήξει και η αρμόδια επιτροπή του Δήμου και το Δημοτικό Συμβούλιο καλείται να πάρει μια απόφαση, να υποβάλει μία πρόταση.
Ας την κάνουμε λοιπόν όσο πιο ρεαλιστική γίνεται.
Για παράδειγμα, ζητάμε μείωση αριθμού. Ας την κάνουμε συγκεκριμένη. Μας ζητούν προαναχωρησιακό κέντρο. Ας τους δείξουμε την π. ΒΙΑΛ. Εκεί τα γραφεία και όλες οι παρεμφερείς εργασίες δεν έχουν καμιά δουλειά. Στο χώρο τους ας μεταφερθούν οι εναπομείναντες της Σούδας, να κλείσει αμέσως αυτή η πληγή.
Μετά να φτιαχτεί στην π.ΒΙΑΛ ένας χώρος -δεν θα μπουν δα εκεί και χιλιάδες- και ας γίνει εκεί προαναχωρησιακό κέντρο. Η π.ΒΙΑΛ είναι ήδη περιφραγμένη, ας γίνει διπλά περιφραγμένη και φυλασσόμενη.
Κι ας πάμε και με εναλλακτικές, αν δεν τα δέχονται αυτά και θέλουν σώνει και καλά να δημιουργήσουν προαναχωρησιακό Κέντρο εκτός ΒΙΑΛ. Ας γίνουν όλες οι υπόλοιπες προϋποθέσεις και ας πάνε στο χώρο που υπέδειξε η Περιφερειακή Ενότητα Χίου. Αλήθεια, γιατί τον κοιτούν στα… δόντια;
Aν για παράδειγμα ο χριστιανός που θέλησε κάποτε να κάνει Βιομηχανία Αλουμινίου στη… Χίο, έκτιζε το εργοστάσιο αντί στο Χαλκειός στο Αίπος, εμείς θα λέγαμε σήμερα γιατί είναι η ΒΙΑΛ στο... 18;
Όταν η ανάγκη άνοιξε τα Βυρσοδεψεία, είπε κανείς τίποτα ή πήγαμε εκεί τον κόσμο τρέχοντας;
Εν κατακλείδι, προτάσεις υπάρχουν, με τέτοιες πρέπει να πάμε, αλλιώς Ευρωπαϊκή Ένωση και Κυβέρνηση τις πήραν τις αποφάσεις τους.
Μόνο που με αυτές υπάρχει κίνδυνος να μετατρέψουν το νησί από νησί δεσμοφύλακα σε νησί τρελοκομείο.
Όπως δεν τους νοιάζει για το πρώτο δεν θα τους νοιάξει και για το δεύτερο.
Υ.Γ.: Κάποιος πρέπει να σημειώσει ότι την ώρα τις ισοπέδωσης όλων των αξιών, κάποιοι αντιστέκονται με το παράδειγμα ζωής τους. Ο Αστυνομικός μπορούσε να κάνει το κορόιδο και να τον αφήσει τον άλλο να γίνει λαμπάδα και να μην του πει και κανείς τίποτα. Προτίμησε να ρισκάρει για να εμποδίσει έναν άνθρωπο να κάνει μια πράξη, που έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του και τη ζωή των γύρω του. Ο Αστυνομικός της ΒΙΑΛ έδειξε ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα.
