Με δεδομένη την φοροκλοπή και τα ατομικά και συλλογικά μας αδιέξοδα, αφού είναι προφανές ότι δεν πάει πουθενά μια χώρα, το πουθενά σημαίνει βάλτος, όταν δεν μειώνει το Κράτος και αξιώνει ή έχει τα μούτρα ή την αυταπάτη ότι θα εισπράξει το 60% των εισοδημάτων σε φόρους, είναι λογικό να έχουμε πάθει το σύνδρομο της… καπαριάς.
Εκεί λοιπόν περιδιαβαίνει το μυρμήγκι, εκεί είναι ο κόσμος του, άντε τα πεταχτεί κανένα μέτρο μακριά και αυτό είναι όλο. Για να μην πάθουμε το ίδιο πράγμα, περιμένοντας τις εξελίξεις στη χώρα, που θα είναι εκρηκτικές, με ότι αυτό σημαίνει, καλά είναι να δούμε τον περίγυρο μας αφού και το αναμενόμενο εσωτερικό μπάμ μπορεί να είναι εξαρτώμενο απ’ αυτές.
Κατ’ αρχήν πρέπει να δούμε τι θα γίνει στη γειτονιά μας και τι ακριβώς θα βγάλουν οι εκλογές της Κυριακής. Θα του κάτσει του Ερντογάν, να σχηματίσει με την δεύτερη προσπάθεια, το Κόμμα που ίδρυσε (ΑΚΠ) αυτοδύναμη Κυβέρνηση, να γίνει Σουλτάνος ή αντιθέτως οι Κούρδοι θα ξαναγίνουν ρυθμιστές; Όπως και να έχει η Τουρκία είναι βαθειά διχασμένη και εάν δεν ξεσπάσει γύρω της θα εκραγεί στο εσωτερικό της. Οπως και να έχει, στο προσφυγικό θέμα δεν θα δώσει σημασία, την βραδυφλεγή βόμβα θα την πετάει στην Ελλάδα. Οι εκλογές όμως και η σταθερότητα δίπλα, μας νοιάζει, ειδικά γιατί 70, 100.000 αύριο τουρίστες το χρόνο, είναι ο ετήσιος τζίρος της μαστίχας και βάλε. Συνεπώς θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας το σενάριο, να μας φύγουν οι τουρίστες και να μας κάτσουν οι… πρόσφυγες, για τους οποίους έτσι κι’ αλλιώς είμαστε σε αδιέξοδο, γιατί δεν μπορούμε να γδάρουμε το πετσί μας να αλλάξουμε το DNA μας.
Χωρίς να υποτιμάμε κανέναν, ούτε Ούγγροι μπορούμε να γίνουμε, που λένε τα μιάσματα οι πρόσφυγες πρέπει να επιστρέψουν στην πρώτη χώρα υποδοχής, δηλαδή στην Ελλάδα (σύμμαχοι να τους πετύχεις) ούτε Πολωνοί που εξέλεξαν Πρωθυπουργό αυτόν που λέει τους πρόσφυγες χολεριασμένους. Εμείς και το νούμερο 1.000.000 να έχει το παιδάκι που θα πέσει στη θάλασσα, θα το σώσει ένας Ζαννίκος. Αρα ας μην έχουμε αυταπάτες, αν δεν είμαστε τυχεροί να σταματήσει η φωτιά μέσα στη Συρία και την γειτονιά της, το προσφυγικό θα είναι ένα από τα βαριά υλικά της αναμενόμενης έκρηξης. Το αναμενόμενης δεν είναι μόνο θέμα δικό μας αλλά για να το δούμε πρέπει να φύγουμε από την… καπαριά.
Εμείς θεωρούμε ότι θα δουλεύουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, αλλά στο τέλος κάποια Γερμανία (ας αφήσουμε τα… Γαλλικά, οι Γάλλοι φίλοι μεν αλλά ο έρωτας τους είναι πλατωνικός) θα μας γεμίζει τα ΑΤΜ. Κι’ αν σταματήσει να το κάνει επειδή δεν θα μπορεί; Εχουμε πάρει χαμπάρι ότι το σκάνδαλο ρύπων κόστισε στην Volkswagen απώλειες 3,48 δις ευρώ; ( να θυμηθούμε ότι κάνουμε κολοτούμπες να μας εγκρίνουν 2 να μην σκάσουμε) Γνωρίζουμε ότι ο παγκόσμιος γίγαντας η Deutsche Bank, με ιστορία 145 χρόνων, κατέγραψε για πρώτη φορά ζημιές 6 δις. ευρώ και ανακοίνωσε έως το 2018 26.000 απολύσεις, κλείνοντας το 1/3 των καταστημάτων της στην Γερμανία και τα υποκαταστήματα της σε δέκα χώρες; Εχουμε αναλογιστεί τι σημαίνει μια Deutsche Bank, να ανακοινώνει ότι πουλάει περιουσιακά της στοιχεία (4 δις. πουλάει την Postbank) και αποχωρεί από χώρες όπως η Δανία, η Φιλανδία, η Νορβηγία και η Μάλτα; Τον ακούω τώρα τον συμπατριώτη μου, μέρος και αυτός του… εξυπνότερου λαού του κόσμου. Και τι θέλεις ρε φίλε να λυπηθούμε τους Γερμανούς; Όχι οι Γερμανοί έγιναν σκόνη δυό φορές και ξανάγιναν γίγαντες, εμάς γιατί πρέπει να μας λυπούνται και να πετάνε τα ευρώ τους σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Γιατί δεν έχουμε εξετάσει την περίπτωση να πούνε, ειδικά όταν είναι στριμωγμένοι; Χάσαμε στην Ελλάδα, τέλος, όσο πιο γρήγορα φύγουμε, τόσο λιγότερα θα συνεχίζουμε να χάνουμε.
Υ.Γ Είναι τυχαίο ότι αυτό το λέει εδώ και καιρό ο Γερμανός υπουργός των Οικονομικών; Η μήπως η οργανωμένη μέχρι κεραίας Γερμανία ξύπνησε μια μέρα και είδε κρίση στο εσωτερικό της;
