Επιλέγεις έναν ξερότοπο στο πουθενά, κρανίου τόπο, ολότελα παρθένο, όπου ούτε νερό, ούτε τηλέφωνο, μηδέ δίκτυα λυμάτων υπάρχουν, και που για να τα κατασκευάσεις θα χρειαζόσουν ένα ολόκληρο πενταετή προϋπολογισμό των νησιών του Αιγαίου. Επιλέγεις έναν χώρο όπου τον χειμώνα η θερμοκρασία παίζει ΠΡΟ-ΠΟ και το καλοκαίρι ο τζίτζικας σκα στο δευτερόλεπτο, κρανίου τόπο και πας και χώνεις φυλακές… Εκτός κι αν έχεις δικές σου πετρελαιοπηγές στην Αραβία και μπορείς να ζεσταίνεις και ψύχεις τον χώρο άψογα με κλιματιστικά. Άσχετα που και μόνο για να τον τροφοδοτείς εκεί πάνω με αγαθά θα ήθελες 1 πετρελαιοφόρο βενζίνα στα αυτοκίνητα. Κάτι σαν ηπειρωτικό Αλκατράζ. Όταν δεν σ’ ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες ψυχές, ψάχνεις ένα μέρος να τις αποθηκεύσεις μακριά από τα μάτια των πολιτών…
Με άλλα λόγια, όταν δεν σ’ ενδιαφέρει το πόσο θα στοιχίσει η μεταφορά και κατασκευή όλων αυτών των δικτύων, όταν δεν σ’ ενδιαφέρει το κόστος για την καθημερινή μεταφορά τόσων ανθρώπων πάνω και κάτω, όταν δεν σ’ ενδιαφέρει το κόστος για την ψύξη και θέρμανση όλου αυτού του τεράστιου συγκροτήματος, πας στο Αίπος και το κατασκευάζεις.
Όταν δεν σ’ ενδιαφέρει ο τόπος, όταν για σένα τα βράχια δεν έχουν αξία, όταν το τοπίο και η ζημιά που προκαλείς σ’ αυτό δεν σ’ ενδιαφέρει, πας κι επιλέγεις έναν που θεωρείς «τίποτα», μακριά από την πόλη, κι ας είναι ολότελα παρθένος… Ας είναι και χώρος κηρυγμένος αρχαιολογικά. Εκεί πας και στοιβάζεις 400 και βάλε ανθρώπους...
Με το δίκιο σου βέβαια, αφού έχεις από καιρό διαλύσει την παράκτια ζώνη, αφού το Θόλος π.χ., έχει καταντήσει βιομηχανική υποβαθμισμένη χαβούζα με λατομείο κρατήρα, πας σε νέες παρθένες περιοχές κι αυτές να ισοπεδώσεις… Από την άλλη αυτοί που θα έπρεπε να μιλούσαν έχουν από καιρό...
Και κάποιοι είναι πλέον εξουσία.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΧΙΟΣ
Αντώνης Τσατσαρώνης