H κοινωνία δε χτίζεται σε μια παλάμη που ζητιανεύει, αλλά σε αυτή που σφίγγεται σε μια γροθιά…’’
Όλες αυτές τις μέρες είμαστε μάρτυρες και αποδέκτες ενός στυγνού εκβιασμού των θεσμικών εκπροσώπων, ηγετών, οργάνων και των Γερμανών επικυρίαρχων της ΕΕ. Της απειλής να προκαλέσουν ασφυξία στη χώρα και να μας χρεoκοπήσουν, αν ως λαός δεν συνυπογράψουμε την απρόσκοπτη συνέχιση του καθεστώτος της μνημονιακής βαρβαρότητας.
Παρόλο που μοιάζει, δεν είναι όμως ''πόλεμος'' μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Παρόλο που φαντάζει σε πολλούς η δευτερεύουσα αντίθεση εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ ''πλούσιων χωρών του Βορρά'' και ''φτωχών του Νότου’’ ως κυρίαρχη, δεν είναι αυτό το κυρίαρχο διακύβευμα σήμερα. Στην πραγματικότητα και στην ουσία είναι πόλεμος μεταξύ των δυνάμεων του πλούτου, των εχόντων και των κατεχόντων της κάθε χώρας της ΕΕ, ενάντια στον κόσμο της εργασίας, των φτωχών, των αδύναμων και των κοινωνικά αποκλεισμένων σε όλες τις χώρες της. Παρόλο που φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή σ' αυτό τον ''πόλεμο'' τις πρώτες δυνάμεις τις εκπροσωπεί κυρίως η κυβέρνηση της Γερμανίας και τις δεύτερες η νέα κυβέρνηση της χώρας μας, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει από τη μια, ότι είναι αρκετοί και από την Ελλάδα, που μετά βίας κρύβουν την επιθυμία τους να υποκύψουμε, ούτε καν στο όνομα ενός «έντιμου συμβιβασμού», αλλά άνευ όρων στην πολιτική της Μέρκελ. Και από την άλλη είναι χιλιάδες οι Γερμανοί εργαζόμενοι, που με δική τους πρωτοβουλία, υπέγραψαν το κείμενο "Η Ελλάδα μετά τις εκλογές δεν συνιστά κίνδυνο, αλλά ελπίδα της Ευρώπης". Το γεγονός αυτό έρχεται να υπενθυμίσει σε όλους μας, πως σε τελευταία ανάλυση τούτος ο πόλεμος, για άλλη μια φορά, είναι ένας πόλεμος των δυνάμεων του πλούτου από τη μιά, με τον κόσμο της εργασίας από την άλλη. Και το πεδίο του πολέμου θα είναι η Ευρώπη ολόκληρη. Όπου εκεί και θα κριθεί η έκβαση, η κατάληξη και η τύχη του.
Έτσι, αυτή η «Ιερή Συμμαχία» της ΕΕ σε συνεργασία με την «εγχώρια πέμπτη φάλλαγα», (μνημονιακά κόμματα, καθεστωτικά ΜΜΕ, οικονομική ολιγαρχία) προσπαθεί να καταστείλει στη γέννησή του ό,τι ριζοσπαστικό κυοφόρησαν οι πολιτικές εξελίξεις, να τιμωρήσει τον ελληνικό λαό για την «ανορθογραφία» της εκλογικής ετυμηγορίας του, να εμποδίσει την διάδοση της ριζοσπαστικής λογικής και χειραφέτησης σε άλλες χώρες και λαούς, που υφίστανται ίδιες πολιτικές νεοφιλελεύθερης αγριότητας. Και ας μην κρυβόμαστε: Βασικός στόχος αυτού του αλλοδαπού και εγχώριου μαύρου μετώπου είναι να πειθαναγκάσει την κυβέρνηση να αποτινάξει θεαματικά ό,τι ανατρεπτικό περιλαμβάνει στο πρόγραμμά της - απογοητεύοντας τις λαϊκές μάζες, ώστε να εμφανιστεί η λιτότητα ως μονόδρομος και να επανέρθει σύντομα στην Ελλάδα, πιο άγριο, αυταρχικό και ρεβανσιστικό, το πολιτικό προσωπικό των μνημονίων και της εξαθλίωσης των εργαζομένων.
Στις εκλογές της 25ης Γενάρη, η καθημαγμένη ελληνική κοινωνία ξεπέρασε το φόβο και την τρομοκρατία, έδειξε τη θέλησή της να σταματήσουν τα μνημόνια, η κατεδάφιση μισθών και συντάξεων, οι ληστρικές φοροεπιδρομές, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η καταστροφή της Παιδείας, Υγείας και ασφάλισης, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Μια κοινωνία που σήκωσε ανάστημα ενάντια στον ασύδοτο πλουτισμό μιας χούφτας προνομοιούχων, που μέσα στη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε η χώρα, αυξάνουν τις περιουσίες τους. Που απαίτησε να μπει τέρμα στον φαύλο κύκλο του στραγγαλισμού της χώρας και του κόσμου της εργασίας μέσω της αποπληρωμής του χρέους στους διεθνείς δανειστές-τοκογλύφους.
Δεν διστάσαμε να χαρακτηρίσουμε ως σημαντική στιγμή της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου την εκλογική συντριβή των δυνάμεων του μνημονίου, αλλά και τη μεγάλη νίκη της Αριστεράς.Την ίδια στιγμή εκφράσαμε τη βεβαιότητα ότι το μέλλον θα καθοριστεί από τους δικούς μας αγώνες και πως κοινωνική αλλαγή, δεν είναι μόνο το μαύρισμα των δυνάμεων του μνημονίου, ούτε μόνο μια κυβέρνηση με φιλολαϊκές διακηρύξεις και προθέσεις. Είναι μια συγκλονιστική διαδικασία αποδόμησης ενός καθεστώτος που λεηλατεί τα κοινωνικά δικαιώματα και τα δημόσια αγαθά, μια διαρκής κοινωνική και πολιτική μάχη για τη νίκη των αναγκών και των δικαιωμάτων μας.
Η νέα κυβέρνηση μετά και από τις χθεσινές προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού στην βουλή συγκεντρώνει πάνω της την άδολη επένδυση της κοινωνικής πλειοψηφίας για μια άλλη πραγματικότητα στη χώρα ,αλλά και την απαίτηση να μην υποκύψει στις κυνικές απαιτήσεις για παραπέρα εξαθλίωση του κόσμου της εργασίας και της δημιουργίας. Από όλες λοιπόν τις απόψεις, αν και κερδήθηκε μια σημαντική μάχη στις 25 Γενάρη, ο αγώνας συνεχίζεται, σκληρότερος και καθοριστικός για όλες τις γενιές και το μέλλον τους στη χώρα. Πρόκειται για ένα αγώνα που φωτίζεται πλέον πιο καθαρά από συγκεκριμένες αλήθειες για το λαϊκό κίνημα. Ούτε τα μνημόνια, ούτε το καθεστώς της λιτότητας μπορούν να «σκιστούν» έτσι απλά, μόνο από ένα εκλογικό αποτέλεσμα κι ένα κυβερνητικό αίτημα μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών. Η Ε.Ε. με τους υπάρχοντες συσχετισμούς δύναμης σήμερα, είναι η επιτομή του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού κι ένας απ’ τους βασικούς πυλώνες της εξάρτησης της χώρας.
Μόνο η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, η εισβολή του στο προσκήνιο των «διαπραγματεύσεων»-χωρίς καθυστερήσεις, οι μεγάλες κινητοποιήσεις, οι ριζοσπαστικές διεκδικήσεις, αλλά και η διεθνής εξάπλωσή τους, μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα, να φέρουν τη νίκη. Νίκη που οριοθετείται στην εκδίωξη της τρόικα, στην ακύρωση των συνθηκών, των μνημονίων και των συμβάσεων που υπογράφτηκαν μαζί της, στη στόχευση της διαγραφής του ληστρικού χρέους, στη φορολόγηση των πραγματικά εχόντων και κατεχόντων και στην αναδιανομή πόρων σε όλο το κοινωνικό πεδίο (μισθοί, συντάξεις, υγεία, πρόνοια, ασφάλιση, δημόσια δωρεάν παιδεία, κοινωνικές υποδομές, το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά για όλους).
Τούτη την ώρα καμιά πολιτική δύναμη του κινήματος δε συγχωρείται να αγνοεί την ανάγκη μαζικών ενωτικών λαϊκών κινητοποιήσεων, να αρκείται αποκλειστικά και μόνο στην ασφαλώς αναγκαία κριτική στην κυβέρνηση, να ασκείται στην καθαρότητα και την περιχαράκωση, να μην εργάζεται για έναν μεγάλο ξεσηκωμό που θα επιβάλλει το δίκιο μας, ενάντια στο Τείχος των εκβιασμών της Ε.Ε. και των Αγορών. Ένας ξεσηκωμός που θα απευθύνει και στην κυβέρνηση την απαίτηση να μην υποχωρήσει απέναντι στις ιταμές προκλήσεις και αξιώσεις. Να μην προδώσει την ελπίδα, το δίκιο, το όραμα, τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων. Να μη δελεαστεί από κολακείες και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη όσων εργάζονται για τη ριζοσπαστική αφυδάτωση των θέσεων για τις οποίες εκλέχτηκε και να γίνει σύντομη παρένθεση. Να μην υπογράψει μια ιστορική ήττα για τον λαό και τον τόπο! Με αυτό το πνεύμα, την Τετάρτη 11 Φλεβάρη όλες οι «φυλές» του κινήματος με όλα τους τα «πλαίσια», όλες οι ζωντανές συλλογικές δυνάμεις ας γεμίσουμε τις πλατείες της χώρας για να στείλουμε προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα: Δεν εκβιαζόμαστε, δεν υποχωρούμε, θα νικήσουμε!
Χίος 9/2/2015 Βασίλης Μαυρέλος