
Είναι Κυριακή σήμερα και – από συνήθεια – βρίσκομαι στην εκκλησία της ενορίας μου που είναι ο Αγ. Αθανάσιος Πολυδρόσου Αττικής, που κείται μεταξύ Αμαρουσίου και Χαλανδρίου. Γράφω «από συνήθεια» διότι δεν καταλαβαίνω την Κυριακή χωρίς εκκλησιασμό, από παιδάκι! Βέβαια στην εκκλησία είμαι και… βοηθός ψάλτου! Μου αρέσει και η μουσική (βυζαντινή ή άλλη) και τα λόγια που διαβάζω ως Αναγνώστης[1].
Εκεί λοιπόν που η Θεία Λειτουργία προχωρούσε κανονικώς, ξαφνικά παρατήρησα ότι κάποιοι Επίτροποι του Ιερού Ναού συνόδευαν κάποια κυρία τιμητικά και την οδήγησαν στα καθίσματα (στις πάγκες) των επισήμων! Ο προϊστάμενός μου Ιεροψάλτης με πληροφόρησε ότι το τιμώμενο πρόσωπο ήταν η τ. Υπουργός Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως, υποψήφια βουλευτής της περιοχής με καταγωγή από το Χαλάνδρι[2]. Δεν γνωρίζω το βιογραφικό της κ. Κεραμέως, είδα όμως μια συμπαθή, αξιοπρεπή και κομψή νέα γυναίκα, η οποία – κατ’εμέ – έχει κάνει τη δουλειά της… «αρκούντως ικανοποιητικώς»!...
Η Θεία Λειτουργία τελείωσε, αφού προηγήθηκε μια τελετή όπου ετιμήθησαν τα μικρά κορίτσια που βοηθούσαν κατά τις τελετές της Μεγάλης Εβδομάδος!... Εγώ επέστρεψα στο σπίτι μου προβληματισμένος, πώς έτσι ξαφνικά μας θυμήθηκε η κ. Κεραμέως! Βέβαια κάποιος μου υπενθύμισε ότι «διάγομεν προεκλογικήν περίοδον» και εγώ του απήντησα ότι «είναι ανθρώπινο να προσπαθεί να… συλλέξει… ψήφους».
Στη συνέχεια το μυαλό μου «πέταξε» στην πατρίδα μου τη Χίο και στο σπίτι μου το οποίο κείται σε απόσταση 80-100 μέτρων από τη Δασκαλόπετρα («Ναό της Κυβέλης») όπου δίδασκε ο Όμηρος και έγραψε τα αριστουργήματά του, την «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια». Βέβαια την πατρίδα του Ομήρου τη διεκδικούν και άλλες πόλεις, όμως εμάς μας συμφέρει να λέμε ότι… είμεθα πατριώτες με τον Όμηρο!...
Ακολούθως το μυαλό μου πήγε στο μνημείο του Ψυχάρη[3] (και άλλος έχων Χιακή καταγωγή) που απέχει περί τα 300-400 μ. από το σπίτι μου! Ο Γιάννης ο Ψυχάρης έχει ξεχαστεί και από συγγενείς και από φίλους! Τέλος να αναφέρω ότι για λόγους ανωτέρους της θελήσεώς μου εφέτος δεν επισκέφθηκα τη βιβλιοθήκη που φέρει το όνομα άλλου επώνυμου Χιώτη[4], του Αδαμάντιου Κοραή, και που από ό,τι διαβάζω και μαθαίνω λειτουργεί καλώς χάρη στις προσπάθειες του Διοικητικού της Συμβουλίου (και του τέως, και του νυν).
Σκέφθηκα να κλείσω εδώ το κείμενό μου διότι πολύ σας κούρασα, όμως βλέπω μπροστά μου, μέσα στην… ακαταστασία που επικρατεί γύρω στο γραφείο μου, κάτι που έχει πολλή σχέση με το πνεύμα και εν προκειμένω εδώ, με το πνεύμα ενός «χαμηλών τόνων», σεμνού και ταπεινού συμπατριώτη μου και συγχωριανού μου, του Ιακώβου Γ. Μπριλή. Ο κ. Μπριλής, συνταξιούχος σήμερα μαθηματικός Μ.Ε. (όπως υπογράφει τα κείμενά του), εξέδωσε το 2018 με την οικονομική υποστήριξη της Οικογένειας Φαφαλιού την ιστορία του Βροντάδου μας σε δύο τόμους.
Κριτική για το έργο αυτό (το βιβλίο) δεν πρόκειται να κάνω, διότι δεν το μελέτησα επαρκώς. Όμως, επειδή βλέπω στο εξώφυλλο του β΄ τόμου και το σπίτι μου στη Δασκαλόπετρα, θα σας το περιγράψω με λίγα λόγια.
Το σύγγραμμα λοιπόν (και τα δύο βιβλία) είναι μεγάλων διαστάσεων, και ο μεν πρώτος τόμος έχει 336 σελίδες, ο δε δεύτερος τόμος 352 σελίδες. Οι φωτογραφίες αμέτρητες (στην κυριολεξία), πάρα πολλές έγχρωμες και… ανεπανάληπτες, ιδίως αυτές που έχουν «τραβηχτεί» από τη μοντέρνα τεχνολογία (ιπτάμενες μηχανές)! Δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί αυτό το αριστούργημα (ναι, κυριολεκτώ με την έκφραση!...) μέσα σε δύο σελίδες χαρτί!
Εύγε[5] σε όσους συνέβαλαν στη συγγραφή και την έκδοση αυτού του πονήματος! Δεν θυμάμαι πώς έφθασε στα χέρια μου, αν το αγόρασα ή μου το χάρισαν (δεν θυμάμαι ούτε πόσο κοστίζει)! Όμως, επειδή έχω κάποια σχέση με τις εκδόσεις μπορώ να βεβαιώσω ότι αν δεν βοηθούσε η Οικογένεια Φαφαλιού θα ήταν από δύσκολο έως αδύνατο για το φίλο μου τον Ιάκωβο να ανταπεξέλθει στα έξοδα!...
Και πάλι «Χρόνια Πολλά και Καλά» σε όλους και σε όλες, «Χριστός Ανέστη».
[1] Αναγνώστη με έχρισε ο αείμνηστος Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης σε ηλικία 7 ετών! Από τότε έχω μείνει… στάσιμος!...
[2] Δεν γνωρίζω από πού κατάγεται, είναι όμως κάτοικος Χαλανδρίου.
[3] Κάθε Μεγάλη Παρασκευή ανάβω και ένα κεράκι στη μνήμη του.
[4] Ο Αδαμάντιος Κοραής γεννήθηκε μεν στη Σμύρνη, όμως πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο «όμορφο νησί του Αιγαίου, τη Χίο» όπως αναφέρει ο κ. Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς («Ε», 6/4/23).
[5] Δεν κάνω το λάθος να γράψω πάλι «μπράβο» διότι κάποιος με μάλωσε παλαιότερα, όχι πολύ ευγενικά, λέγοντάς μου ότι… σκοτώνω τη γλώσσα!...