Αγαπημένε μου εξάδελφε
Μιχάλη!!
Νωπή ακόμη σκιά στη μνήμη μου, όταν περνώ έξω από το ιστορικό Γυμνάσιο του Πειραιά, «την Ιωννίδειο» είναι η μορφή σου, που αγκαλιά με τα προσφιλή σου βιβλία σπεύδεις με λαχτάρα να δρέψεις γνώση και μάθηση από τον ναό του Πνεύματος και της σοφίας.
Και είναι αλήθεια ότι η ακόρεστη αυτή δίψα σου για φιλομάθεια σε ακολούθησε σε ολόκληρη την μετέπειτα ζωή σου!
Πόσο κοντινό μού φαίνεται, ακόμη και σήμερα, εκείνο το βροχερό, το παγωμένο πρωϊνό του Φλεβάρη τού 1956, στην προβλήτα του λιμανιού του Πειραιά, όταν παλληκαρόπουλο πια, σε κατευοδώναμε με τον πατέρα μου, Διαμαντή Χαλκιά, για το μακρινό ταξίδι στις Η.Π.Α. με το υπερωκειάνειο ΟΛΥΜΠΙΑ, έτοιμος να «ανοίξεις πλέον τα φτερά σου» για μια καινούργια ζωή.
Από τότε ξεκίνησε η απίστευτη πορεία σου στην φιλόξενη αμερικανική γη. Η φοίτησή σου στην Θεολογική Σχολή της Βοστώνης συμπληρώνει τη θεοσεβή παιδεία, που έλαβες από τον στοργικό πατέρα σου, τον θείο Ηλία, και τις θρησκευτικές καταβολές από τον παππού μας, Αρχιερατικό Επίτροπο Βορείου Χίου, ιερέα Μιχαήλ Γ. Χαλκιά, προϊ-στάμενο του Ι. Ναού Αγίου Νικολάου Μαρμάρου.
Και κατόπιν ο ευτυχισμένοςς γάμος σου με την επάξια σύζυγό σου Αλίκη, που ολοκληρώνεται με την ευλογημένη παρουσία των τριών παιδιών σας, την Ιωσηφίνα, τον Ηλία και τον Δημήτρη.
Δεν ασχολήθηκες όμως με το αντικείμενο των σπουδών σου. Επέλεξες να συμπλεύσεις με τον κερδώο Ερμή. Ασχολήθηκες με τις επιχειρήσεις. Και πέτυχες καταπληκτικά!
Ευφυής, εργατικός, ακούραστος, εύστροφος, δημιουργικός, με τον τιτάνιο αγώνα σου και έχοντας δίπλα σου την ακαταπόνητη σύζυγο και συνεργάτιδά σου Αλίκη κατάφερες να μεγαλουργήσεις και να διακριθείς στην καινούργια σου πατρίδα, όπου ρίζωσες και έμεινες μόνιμα πλέον.
Εκεί έκτισες με τη φιλομάθειά σου και την οικονομική σου ευρω-στία, τη θαυμαστή προσωπικότητά σου, Καταξιώνεσαι και γίνεσαι από-δεκτός από ομογενείς, ημεδαπούς κι αυτόχθονες. Κι ανέρχεσαι επάξια και στις ανώτατες βαθμίδες της τοπικής πνευματικής ιεραρχίας.
Παραμένεις, ωστόσο, ακλόνητος εραστής της ελληνικής φιλο-σοφίας και Ιστορίας και συνεχίζεις τη μελέτη των αρχαίων ελληνικών κειμένων. Αλλά και φοβερά πατριδολάτρης δεν ξεχνάς την Ελλάδα μας. Επισκέπτεσαι τακτικά τη Χώρα του Φωτός και του Πολιτισμού και τα Ιερά Προσκυνήματά της. Χαίρεσαι τις ομορφιές της και καταθέτεις απλόχερα την αγάπη σου προς αυτήν, Ταυτόχρονα μεριμνάς και για την αγάπη των παιδιών σου προς τις ρίζες τους.
Καλός σύζυγος, στοργικός πατέρας και παππούς, εξαίρετος φίλος, θερμός πατριώτης.
Το θλιβερό γεγονός της εκδημίας σου προς «Χώρα ζώντων» βύθισε σε βαθύτατο πένθος, την οικογένειά σου, τους συγγενείς σου, την πατρίδα! Τα ιστορικά Καρδάμυλα της Χίου, το Μάρμαρο, ο τόπος που πρωτοπερπάτησες, που ένοιωσες το νόημα της ζωής κι έζησες τα πρώτα χρόνια της ζωής σου, είναι υπερήφανα και καμαρώνουν για σένα.
Αλησμόνητος θα μείνεις στη καρδιά μας !
Βαθύτατα συλλυπούμαι την αγαπημένη σου Αλίκη και τα άλλα μέλη της οικογένειάς σου. Κι εύχομαι όπως ο Κύριος της Αγάπης, ο Αναστημένος Ιησούς, σταλάζει βάλσαμο παρηγοριάς στην πονεμένη ψυχή τους.
Καλό σου Κατευόδιο! Μιχάλη !
Ευλογημένη συνάντηση με τον στοργικό σου πατέρα !
Κ Α Λ Ο Π Α Ρ Α Δ Ε Ι Σ Ο
Πόπη Χαλκιά – Στεφάνου
και η οικογένεια
Στέφανος - Μαρία