Πολλά χρόνια πριν άκουγα και ξανάκουγα για το Γηροκομείο των Καρδαμύλων. Για το πόσο καλό ήταν και τα επαινετικά σχόλια έδιναν και έπαιρναν. Δεν είχα βέβαια προσωπική άποψη αφού μόνο απ' έξω είχα περάσει, αλλά το ότι «διαφημιζόταν» τόσο πολύ κάτι σήμαινε. Και τι άλλο παρά πως πραγματικά ήταν ένα «ίδρυμα» που εκπλήρωνε άψογα την αποστολή του.
Τη μια, την άλλη να πάω να κάνω μια εκπομπή και να το γνωρίσω από μέσα, όλο το ανέβαλα. Ως που το αποφάσισα. Παρέα με τον αγαπητό Κωστα Αναγνώστου, ο οποίος ποτέ δεν λέει όχι, ακόμα και σε μακρινές διαδρομές, να ‘μαστε στην μπροστινή αυλή του Οίκου Ευγηρίας «Αγία Μαρίνα» που είναι η επίσημη ονομασία του. Συντροφιά με ανθρώπους που εθελοντικά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ώστε να λειτουργεί. Κάτσαμε σε ένα τραπέζι, μας σέρβιραν καφέ και γλυκό και πιάσαμε κουβέντα για όλα όσα το αφορούν.
Η Ευαγγελία Παπαζή, διευθύντρια, η Ρένα Ψυλλή, γραμματέας, ο Μάρκος Μελιτζάνης, ταμίας και ο πανταχού παρών, καπ. Αλέκος Καραμούζος, μας είπαν για την ιστορία του (ιδρύθηκε το 1972), για τα οικονομικά του, για παλιές ιστορίες και κυρίως στάθηκαν στους πρωτεργάτες. Πρωτεργάτες οι οποίοι μπορεί να είχαν την αρχική ιδέα και όλοι τους ευγνωμονούν, αλλά στη συνέχεια τους διαδέχτηκαν διάδοχοι που όχι μόνο αγκάλιασαν τον Οίκο, αλλά συνέβαλαν και στη διατήρηση και συντήρησή του. Και δεν ήταν μόνο οι διάδοχοι ήταν και οι μεγάλοι ευεργέτες και δωρητές που φρόντισαν για την ανάπτυξή του. Ευτυχώς τα μέχρι τώρα διοικητικά συμβούλια τα έχουν καταφέρει μια χαρά, και με τη βοήθεια των ντόπιων, αλλά και των πάσης γης Καρδαμυλιτών, με σωστή διαχείριση. Δεν υπάρχει Καρδαμυλίτης που να μην συντρέχει και αγαπά το Γηροκομείο. Και ένα χαρακτηριστικό είναι ότι μέχρι τώρα δεν έχει ακουστεί το παραμικρό επιλήψιμο στη λειτουργία του. Και δεν είναι και λίγοι εκείνοι που προσφέρουν έστω μια μικρή οικονομική βοήθεια στη μνήμη των δικών τους ανθρώπων. Είναι καθολικής αποδοχής, κάτι που είναι και ζητούμενο.
Και τα μέλη του δ.σ. του Γηροκομείου δεν περιορίζονται αποκλειστικά και μόνο στη φιλοξενία των γερόντων. Διοργανώνονται εκδηλώσεις, όμορφα απογεύματα και ό,τι άλλο συμβάλλει στο να ξεχνούν οι τρόφιμοί του ότι είναι σε ένα περιορισμένο κλειστό οίκημα.
Κορωνίδα, λιμάνι ψυχής και καμάρι των Καρδαμύλων το χαρακτήρισε ο καπ. Αλέκος. Και έχει απόλυτο δίκιο. Περιττό να σας πω ότι η βόλτα στους εσωτερικούς χώρους και στα δωμάτια με εντυπωσίασε. Με τη σωστή οργάνωση, την άψογη καθαριότητα, τη νοικοκυροσύνη. Όλα είναι τέλεια. Και μπράβο σε όλους όσοι συμβάλλουν στη σωστή λειτουργία του. Από τη διοίκηση, μέχρι τους υπαλλήλους, αλλά και σε όλους τους Καρδαμυλίτες που συντηρούν ένα τέτοιο κόσμημα.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ. 1: Είναι σημαντικό ότι καμιά ανεπιθύμητη μυρωδιά δεν κυκλοφορεί στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα του οικήματος.
Υ.Γ. 2: Ακούω ότι ο Βαγγέλης Σταμούλης έχει αναβαθμίσει στον απόλυτο βαθμό και το κρατικό γηροκομείο στον Κάμπο. Να δω πότε θα δεχτεί να τα πούμε και εκεί.
