Η Ιστορία µε τα “12 +1 Ηλιοτρόπια”, ξεκινάει κάπως έτσι…
Είναι µεσηµέρι της 17ης Απριλίου του 2012.. Απ’ το πρωί τα ραδιόφωνα παίζουν Δηµήτρη Μητροπάνο και αναγγέλουν το δυσάρεστο γεγονός!
Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι η Λιζέτα.
- Παντελή, πρέπει να σε δω. Να συναντηθούµε, να σου δώσω κάτι…
- Τι είναι Λιζέτα µου;
- Θα καταλάβεις... µου λέει.
Συναντηθήκαµε λοιπόν το βραδάκι στη “Συλλαβή” της Κικής και του Φίλιππου, στο Παγκράτι.
- Έχω αυτό το φάκελλο για σένα. Διάβασε και θα καταλάβεις, γιατί ήθελα ειδικά σήµερα, να σε δω.
Είχε µέσα ένα γράµµα για µένα, απ’ τον Άλκη Αλκαίο, µε ηµεροµηνία 13 Απριλίου, λίγο πριν το Πάσχα του 2012.
Περιείχε δώδεκα εξαιρετικούς λαϊκούς στίχους, αριθµηµένους κι αραδιασµένους, µε σειρά τη δική του. (Τη σειρά την κράτησα ως σήµερα).
Ο τίτλος 12+1 Ηλιοτρόπια, και γραµµένα για τη νέα δουλειά του Δηµήτρη Μητροπάνου.
Πάνω από το +1 υπήρχε µια σηµείωση, που µου έλεγε... Το +1 (στο στούντιο για γούρι).
Γύρισα στο σπίτι, να τον πάρω τηλέφωνο, µε την ησυχία µου.
- Άλκη µου, σήµερα πήρα το φάκελλο στα χέρια µου.
Τι ατυχία! Μας προλαβαίνει η ζωή…
- Είδες καµιά φορά η µοίρα, τι παιχνίδια παίζει Παντελή µου;
- Ναι, Άλκη µου, όταν κάνουµε σχέδια, ο Θεός γελάει…
Μου εξήγησε ότι συζητώντας µε το Δηµήτρη, έκριναν, ότι αν είχα και εγώ το χρόνο, θα ήταν πολύ ωραίο αποτέλεσµα, µια ολοκληρωµένη δουλειά, µε τους τρεις µας, ή έστω κάποιο απ’ αυτά.
Είχα ήδη συνεργαστεί µε τον Δηµήτρη Μητροπάνο, στην προηγούµενή του δουλειά, δίνοντάς του ένα τραγούδι, σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, µε τίτλο “Δίψα ο έρωτας κι αρµύρα”.
—Νιώθω ότι τα τραγούδια µείναν παραπονεµένα, του είπα, γιατί ήταν προορισµένα να τα βγάλει βόλτα ένας πολύ µεγάλος τραγουδιστής.
- Να τα γράψεις τα τραγούδια, Παντελή, και να τα πεις εσύ, µου είπε.
Κλείσαµε το τηλέφωνο, κι είµαι σίγουρος, πως κι οι δύο νιώθαµε τα ίδια. Τη µαταιότητα και την απουσία, να µας ταρακουνά. Το περαστικό µας παρόν, ήταν απαλλαγµένο από κάθε ίχνος φιλοδοξίας και υστεροφηµίας.
Άρχισα να γράφω τα τραγούδια, ύστερα από λίγες εβδοµάδες, παίζοντάς του µερικά, απ’ το τηλέφωνο.
Θυµάµαι τη χαρά του και τα ενθαρρυντικά του σχόλια, που µε προέτρεπαν να φτιάξω όλα τα τραγούδια.
Του άρεσαν πολύ τα “Βότσαλα”, οι “Σπαθιές στο κύµα”, το “Πανέρι”, “Ο δρόµος το γράµµα κι ο ταχυδρόµος”, που του τα έφτιαξα ένα Cdάκι και τα άκουγε τις τελευταίες µέρες της αρρώστιας του, και της ζωής του.
Πάντα άφηνα µια απόσταση, από τους ανθρώπους που θαυµάζω. Πάντα είχα το φόβο µην απογοητευτώ, η µην τους απογοητεύσω, ή µήπως χαλάσω το µύθο, που ‘χα πλάσει στο µυαλό µου, αλλά και µην τους ζαλίσω και τους κουράσω. Το Μάλαµα, το Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Ορφέα, τους Κατσιµιχαίους, τον Σαββόπουλο, τον Μήτσο το Χαΐνη, τον Νίκο Παπάζογλου, τον “Μανόλο” το Ρασούλη, τους έχω, ή τους είχα πολύ ψηλά, και σε απόσταση, µόνο γι’ αυτό το λόγο… (τους άλλους για άλλους).
Τον ξεχωριστό αυτό άνθρωπο, δεν τον γνώρισα από κοντά.
Κοντά ήρθαµε από τις τηλεφωνικές συζητήσεις µας, µιας και τους τελευταίους µήνες της ζωής του, δεν ήθελε να τον δω. Κοντά µας έφεραν τα τραγούδια µας...
Τον θαύµαζα και τον θαυµάζω απεριόριστα για το πάθος του στα γραπτά του. Για τη λαχτάρα του να έρθει σ’ επαφή µε το ανήκουστο και το φρέσκο, ακόµη και τον τελευταίο καιρό που είχε δυσκολίες.
Είναι ωραίο να κρίνεται ένας δηµιουργός από το έργο του, κι όταν µάλιστα, µας έχει ομορφύνει τις στιγµές. Γι’ αυτό το λόγο δεν µπορώ να µιλήσω γι αυτόν περισσότερο, αφήνω σ’ άλλους αυτό το ρόλο.
Ο Αλκης Αλκαίος, όπως κι οι άνθρωποι που έκαναν αθάνατα Τραγούδια, θα ζει για πάντα στα χείλη µας και στην ψυχή µας...
Τον Δηµήτρη το Μητροπάνο τον συνάντησα τρεις φορές στη ζωή µου.. Η µια ήταν στην Πανσέληνο στην Πλάκα, που είχε έρθει να µας ακούσει µε τον Γεράσιµο, η άλλη ήταν στο Ηρώδειο στη συναυλία του Δηµήτρη Παπαδηµητρίου, κι άλλη µία στο στούντιο 111, του Τάκη του Αργυρίου στο Μοσχάτο, όταν έφτιαχνε το cd “Στη Διαπασών”.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν δηµοσίευα στο βιβλίο αυτό, τους χειρόγραφους στίχους του Αλκαίου.
Έχουν µια µαγεία και µια άλλη δύναµη τα χειρόγραφα ενός µεγάλου ποιητή. Σου δίνουν κάτι απ’ την ατµόσφαιρα.
Οι παρτιτούρες σε απλή µορφή µε τις συγχορδίες, οι “οδηγοί” - όπως τους λέµε εµείς στο σινάφι µας, - είναι για να βοηθήσουν τους µουσικούς και τα παιδιά, να παίξουν τα τραγούδια µας όπως είναι, και για να ολοκληρωθεί αυτή η δουλειά. Γι’ αυτό άλλωστε, έγινε βιβλίο. Το βιβλίο αυτό προσθέτει άλλον ένα νεωτερισµό, στον πολύπαθο χώρο της µουσικής επικοινωνίας.
Στο βιβλίο αυτό που κρατάτε, στην τελευταία του σελίδα υπάρχει ένα CD ή ένα USB στικάκι. 6 ολόκληρα χρόνια για να γίνουν τραγούδια οι στίχοι του Βαγγέλη Λιάρου (Άλκη Αλκαίου)… µάλλον είναι πολλά, αν κρίνω απ τα 3,5 χρόνια που έκανα για το «Καλαντάρι», του Ηλία, και τα 2,5 για το «Να ‘ταν ο πόλεµος χορός» του Φασουλά… του Άλκη, µιας και παρακολουθούσε µέσω e-mails την εξέλιξη.
Από κοντά κι φίλος µου ο Θανάσης Συλιβός µε τις πολύτιµες συµβουλές του, ως πιο παλιός στο βιβλίο.
Πολύτιµο για µένα και το τετραήµερο, που ηχογράφησα στη Χίο, τα µπουζούκια και τα τύµπανα και σωτήρια η βοήθεια του σπουδαίου βιολιστή Σταµάτη Πούπαλου, που αποδείχθηκε και πολύ καλός ηχολήπτης στο αυτοσχέδιο αλλά καλόηχο στουντιάκι του στο Λατόµι.
Εκεί το Μανολάκι κι ο Μιχαλάκης πέταγαν φωτιές, στο µμπουζούκι και στα τύµπανα.
Είναι αυτό που είχα φανταστεί, χωρίς εκπτώσεις…
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο υπόγειο του σπιτιού µου.
Τέλος ευχαριστώ πολύ όσους αγάπησαν αυτά τα τραγούδια, κι ιδιαίτερα τη Λιζέτα και τη Φαίδρα.
Τα Βότσαλα τ’ αφιερώνω στο Γιώργο Χριστοδούλου.
Το σηµείωµα αυτό, προσπαθώ να το απαλλάξω από βαρύγδουπες κουβέντες, και να είµαι περισσότερο περιγραφικός. Είχα δασκάλους που µε συµβούλεψαν γι’ αυτό.
“Μίλα σεµνά, για τα σηµαντικά… Δεν περιγράφονται, όσο και να φωνάξεις. Οι βαριές οι λέξεις είναι µόνο για τα ασήµαντα”.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
Παίζουν:
Στέλλα Βαλάση: Σαντούρι
Πέτρος Βαρθακούρης: Κοντραµπάσο, ακουστική κιθάρα
Μιχάλης Βούκουνας: Τύµπανα, τουµπερλέκι
Παντελής Θαλασσινός: Ακουστική κιθάρα
Σωτήρης Μαργώνης: Βιολί
Πάρις Περυσινάκης: Μαντολίνο, Τζουρά
Μανόλης Στάθης: Μπουζούκι
Νίκος Τσιατσούλης: Κρουστά
Λευτέρης Χαβουτσάς: Κιθάρα κλασσική, και άταστη
Ντίνος Χατζηϊορδάνου: Ακορντεόν
Νάνα Μπινοπούλου: Β’ φωνές
Majed Ali: Τρίγωνο
Ενορχηστρώσεις: Παντελής Θαλασσινός, Πέτρος Βαρθακούρης, Λευτέρης Χαβουτσάς
Ηχοληψία: Παντελής Θαλασσινός, Σταµάτης Πούπαλος
Ηχογράφηση: Στούντιο “Κουτουρού” και “στου παππού”
Μίξεις: Γιώργος Καρυώτης - Σιέρρα Στούντιος
Mastering Παραγωγή CD: Digital Press Γιάννης Ιωαννίδης
Φωτογραφίες: Νίκος Κουστένης, Γιώργος Σπανός,
Νατάσσα Παυλάτου, Σπύρος Τρουπάκης, Ελένη Συµεωνίδου.