Όπως έχω ξαναγράψει παλαιότερα, βγαίνοντας από την εξώπορτα του «Δρομοκαϊτείου» με το αυτοκίνητο (οδηγώ ακόμα) και «πατώντας» στο δημόσιο δρόμο, νιώθω… ανασφάλεια! Η ανασφάλεια οφείλεται στο γεγονός ότι το 90% των οδηγών (ίσως κι εγώ, κάποτε) γυρεύουν αφορμή… για να βρίσουν. Και δεν είναι υπερβολή αυτό που γράφω, ίσως κι εσείς έχετε βρεθεί στην ίδια θέση με εμένα!...
Όμως – για να μη σας έχω σε αγωνία με τη στατιστική ανάλυση – προχωρώ. Το σύνολο των κλινών που διαθέτει το Ίδρυμα είναι 573 κλίνες, έξω- και εσω-νοσοκομειακές, και εξηγώ: Τις τελευταίες 10ετίες έχομε αναπτύξει με το πρόγραμμα της αποασυλοποιήσεως, 23 (είκοσι τρεις) εξωνοσοκομειακές δομές, στις οποίες νοσηλεύονται ασθενείς που μπορούν να κυκλοφορούν, πάντοτε βέβαια υπό επίβλεψη και με δική μας ευθύνη. Αυτό το πρόγραμμα υποστηρίχθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση επί Γεωργίου Γεννηματά, ο οποίος μας βοήθησε σαν να είμαστε… παιδιά του παρ’ότι πολύ καλώς γνώριζε ότι δεν υποστηρίζομε… το κόμμα του(!). Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι το 2024 οι εισαγωγές ήταν (είναι) 4.379 ενώ το 2014 οι εισαγωγές ήταν… οι μισές (2.203)!!! Φαίνεται ότι οι ασθενείς δεν… λιμνάζουν (μένουν λιγότερο, βγαίνουν συντομότερα). Τώρα αν γίνεται σωστή δουλειά, αυτό θα το κρίνουν άλλοι!
Το νοσοκομείο μας είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ νοσοκομείο στην Ελλάδα στο οποίο έμεινε κάποιο… πλεόνασμα[1]. Ο νυν Πρόεδρός μας «κινητοποίησε» την περιουσία μας (του Κληροδοτήματος εννοώ), η οποία είναι αρκετή και αξιοποιώντας τις γνώσεις του (και Δικηγόρος, και επιχειρηματίας) δημιούργησε ένα αποθεματικό, το οποίο οι νυν κυβερνώντες προσπάθησαν να το αξιοποιήσουν… «βοηθώντας» άλλα πτωχά νοσοκομεία, πράγμα εν μέρει δίκαιο! Εμάς όμως ποιος θα μας βοηθήσει όταν δουλεύουμε με προσωπικό (γιατρούς, νοσηλευτές, βοηθητικό κλπ. προσωπικό) του 1/3 (ενός τρίτου) των πραγματικών αναγκών και όταν αρκετά από τα κτίριά μας χρειάζονται πραγματική επισκευή και όχι απλώς… ψευτοσυντήρηση;
Και βέβαια ο αναγνώστης θα διερωτάται «τις πταίει», ποιος μας εμποδίζει και να προσλάβομε προσωπικό και να επισκευάσομε τα κτίριά μας; Εδώ (δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε) πρέπει να καταλάβει ο αναγνώστης ότι για το Κράτος (όλες τις κυβερνήσεις που έζησα) είμαστε «ξένο κρέας», επειδή δεν μπορούν να μας επιβληθούν (Κληροδότημα… γαρ), είμαστε σαν να μην υπάρχομε γι’αυτούς (παρ’ότι φανατικοί μεν δεν είμαστε, αλλά μια ψήφο μας τους τη… χαρίζομε)!...
Αγαπητοί Αναγνώστες μου,
Σαράντα τρία και μισό (43,5) χρόνια προσφέρω ΑΜΙΣΘΙ στην πατρίδα μας, ζώντας αξιοπρεπώς από την ειδικότητά μου (αγγειοχειρουργική) εις βάρος όμως του χρόνου που διαθέτω για την οικογένειά μου! Την ανεξαρτησία του το Ίδρυμα την κράτησε (την κέρδισε, αν προτιμάτε) τέσσερις (4) φορές με αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας(!!!). Η χιακή μας καταγωγή είναι τίτλος τιμής για εμάς που δίδομε και τη ζωή μας ακόμα για τα Χιώτικα Ιδρύματα που είναι μέρος της χιακής ιστορίας.
Κλείνω το κείμενό μου με την ευχή που απευθύνω σε όλους τους αναγνώστες και τις αναγνώστριές μου: Εύχομαι σε όλους σας (και όλες σας, βέβαια) να μπορείτε 1 ΦΟΡΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ να διαθέτετε κάποιες ώρες σας και να επισκέπτεστε κάποιο Ίδρυμα, διότι υπάρχουν άνθρωποι εγκαταλελειμμένοι εκεί μέσα, που έχουν αρκετό καιρό να δουν κάποιον δικό τους! Η νοσηλευτική (και ιατρική βέβαια) φροντίδα δεν αντικαθιστά 1 ώρας παρέα!...
Σας εύχομαι Χρόνια Πολλά και Καλά, και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος 2025!
Πάντα με Αγάπη και Ειρήνη,
Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης
Ιατρός-Αγγειοχειρουργός
Υ.Γ.: Οι εργαζόμενοι σήμερα στο Ψυχιατρείο μας είναι πάνω από 1.000 (425 Νοσηλευτική Υπηρεσία και 654 Βοηθητικό-Υγειονομικό Προσωπικό). Δεν αναφέρομαι στο αμιγώς ιατρικό προσωπικό διότι καθημερινώς φθίνει!