Ε, καλά τώρα, δεν είναι αγώνας δρόμου, άμιλλα είναι, αλλά και απόδειξη αυτού, που έχουμε δει τόσες πολλές φορές στη ζωή μας, όπως πολλαπλάσια δυστυχώς βλέπουμε και το αντίθετο. Πίσω απ’ όλα είναι οι άνθρωποι.
Βεβαίως και είναι καθοριστικός ο κεντρικός σχεδιασμός, βεβαίως και η Πολιτεία δεν μπορεί να «λουφάρει» από τις υποχρεώσεις της, αλλά είναι γεγονός ότι αν υπάρχουν, που υπάρχουν, αυτά τα κενά έρχεται η ανθρώπινη δραστηριότητα και πρωτοβουλία να καλύψει το κενό.
Στην περίπτωσή μας μιλάμε για την ψυχή του Τεχνητού Νεφρού τον διευθυντή της Μονάδας Νεφρολόγο Επιμελητή Α’ Παναγιώτη Σιταρά, που έτσι που το πάει θα ξεπεράσει τον… Γεωργιόπουλο, που ήταν μετρ στην εξασφάλιση χορηγιών για την Καρδιολογική Κλινική του Νοσοκομείου μας, με τη μέθοδο της… ταμπέλας (ούτε κακό είναι ούτε υποτιμητικό). Εξασφάλιζε μηχανήματα με χορηγίες και γέμισε την Καρδιολογική πινακίδες χορηγών.
Το ίδιο κάνει σήμερα, με… κίνδυνο να τον ξεπεράσει, ο Παναγιώτης Σιταράς. Μιλάμε ότι δεν έχει εξοπλίσει μόνο τη Μονάδα του με ό,τι πλέον σύγχρονο υπάρχει, αλλά άρχισε να επεκτείνεται και σε άλλες Μονάδες, πρόσφατα την Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας, σε τομέα που σχετίζεται με το αντικείμενό του.
Τελευταία χορηγία και έπεται συνέχεια αυτή του ζεύγους Γεωργίου και Χρυσάνθης Σταμούλα, που δώρισαν ένα Μηχάνημα αιμοκάθαρσης.
Τρανή απόδειξη για μια ακόμα φορά αυτού που πολλάκις έχει σημειωθεί σε τοπικό επίπεδο, που διακρίνεται καλύτερα. Όπου υπάρχει αρχηγός, που εμπνέει ομάδα, υπάρχει και αποτέλεσμα. Και αυτό μεταφράζεται στο ότι υπάρχουν άνθρωποι και δη Ομογενείς, που θέλουν να προσφέρουν, αλλά πρωτίστως για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρχουν δύο πράγματα, εμπιστοσύνη και αποτέλεσμα.
Καλή συνέχεια λοιπόν και καλό δρόμο και για άλλα τμήματα στον τομέα υγείας, αλλά και όχι μόνο σ’ αυτόν.
Διότι στον αντίποδα μπορούμε να μετρήσουμε πολλαπλάσια αρνητικά της αδράνειας, της βραδύτητας και της ταλαιπωρίας. Τελευταίο παράδειγμα ο ΝΟΧ. Δεν ξέρουμε πόσοι και πόσο το έχουμε συνειδητοποιήσει, τι σημαίνει για ένα Ναυταθλητικό Σωματείο, που βρίσκεται στην εσχατιά της χώρας, να πρέπει να πληρώνει 10.000 ευρώ, μόνο στην ομάδα των Χανίων, επειδή... χάλασε το χρονόμετρο του Ιωνικού! Μα που να πάρει και να σηκώσει, με τα λεφτά αυτά, πόσα χρονόμετρα αγοράζαμε; Ή πόσο έχει κοστολογηθεί εξαιτίας της ασχετοσύνης μας, το γεγονός ότι η ομάδα έχει μεν έδρα, αλλά δεν μπορεί να τη χρησιμοποιήσει, γιατί λέει το Ιωνικό βρίσκεται άνευ αδειών;
Αυτά τα ζητήματα έπρεπε να τα είχαμε λύσει… χθες, αντιθέτως θεωρούμε φυσιολογικό τις δικαιολογίες, τις καθυστερήσεις και τις αναβολές. Για παράδειγμα, για να πάμε στο άλλο… ανέκδοτο, έχετε μετρήσει τις φορές που το Περιφερειακό Συμβούλιο αναβάλλει τη συζήτηση για τη δημιουργία Λατομικής ζώνης στη Βόρεια Χίο;
ΥΓ. Χωρίς πλάκα τώρα, γιατί ο Άδωνης δεν εγκαινιάζει και τα Μηχανήματα, της Μονάδας Τεχνητού νεφρού και όχι μόνο. Και αυτά… δικά μας είναι.
