Για λόγους που χρειάζονται μεγάλες αναλύσεις το σύστημα θέλει τον Δικαστή στη… γυάλα ή έστω «μαζεμένο». Αυτή ήταν νέα όμορφη, ψηλή, ξανθιά, με γλυκό πρόσωπο.
Σοβαρά αυτή είναι η Εισαγγελέας; Ακούστηκε πριν 6 χρόνια, από ένα λαό, που έχει κάτι το «σεξιστικό» στο DNA του, αλλά ταυτόχρονα είναι από τη φύση και τη θάλασσα προοδευτικός.
Αυτό μέχρι να ανοίξει το στόμα της, να αρχίσει τις αγορεύσεις, να χειρίζεται υποθέσεις.
Στρωτός λόγος, επιχειρήματα, νηφάλια αντιμετώπιση, αποφασιστική, λίγα λόγια και σταράτα, καλή με όλους αλλά από… απόσταση, Δικαστής με στόχο τη συμμόρφωση και όχι τιμωρός, ανθρώπινη και όχι βλοσυρή, με ευαισθησία ιδιαίτερη σαν μάνα στα ανήλικα παιδιά, ότι πρέπει για τη Χίο.
Καταλάβατε ότι αναφερόμαστε στην Εισαγγελέα Εμμανουέλα Κετσιατζή, που μετά από 6ετή υπηρεσία στο νησί ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να συνεχίσει το Δικαστικό της λειτούργημα στην Θεσσαλονίκη, κοντά στην αγαπημένη της ιδιαίτερη πατρίδα τις Σέρρες.
Τώρα λοιπόν την ώρα του αποχαιρετισμού θυμάμαι μια περίπτωση απ’ αυτές που τρώει η «Μαρμάγκα» το… μυθικό δημοσιογραφικό φίδι, που τρώει θέματα που δεν δημοσιεύονται.
Πριν 2 χρόνια περίπου και το τηλεφώνημα ήταν αποφασιστικό. «Σας θέλω την τάδε ώρα στον Δημοτικό Κήπο, με την κάμερα, θα σας αποκαλύψω κάτι σοβαρό».
Απέναντι μου ήταν μια 60χρονη περίπου Χιώτισσα των Αθηνών.
«Ανοιξε, γράφε» είπε χωρίς περιστροφές.
«Είχα την τάδε επιχείρηση στην Αθήνα. Εκλεισε με την κρίση. Δεν στερήθηκα τίποτα στη ζωή μου. Αναγκάστηκα ναρθώ στη Χίο, που τουλάχιστον είχα το πατρικό σπίτι να μείνω. Ένα χρόνο τώρα ψάχνω για δουλειά στο αντικείμενο μου, όλες οι πόρτες είναι κλειστές. Επειδή δεν είμαι διατεθειμένη να πεινάσω, ούτε η αξιοπρέπεια μου, επιτρέπει να ζητιανέψω, σε μια εβδομάδα από σήμερα θα πέσω με το αυτοκίνητο μου στο τάδε σημείο. Θέλω να ξέρουν όλοι ότι αυτοκτόνησα κι’ εσύ να δώσεις παντού το video αυτό, να ξέρουν όλοι αυτοί που μας οδήγησαν σ’ αυτό τον εφιάλτη. Τελειώσαμε;»
Όχι της λέω γιατί δεν… έγραφα. Πάρε την κάμερα εσύ να σού πω τα δικά μου προβλήματα ή να φωνάξουμε ένα τυχαία που περνάει από δίπλα να μας πεί ειλικρινά τα δικά του, να δούμε είναι λύση να φουντάρουμε όλοι ομαδικά; Ακου της λέω, θέλεις να το αναβάλεις να ψάξουμε να βρούμε μια δουλειά, αλλά ξέχνα το αντικείμενο σου, εγώ αν δεν κάνω αύριο δημοσιογραφία, μπορώ άνετα να μαζεύω σκουπίδια. Στο τέλος της κάνω την πρόταση, αφού απ’ την αρχή είπε ότι με εμπιστεύεται. Θέλω να μιλήσεις με μια κυρία, είναι η… Εισαγγελέας Χίου. Αν μου πείς όχι, όχι, αν μου πείς ναι, να δώσω το τηλέφωνο σου.
«Κάνε ότι θες, η ημερομηνία που θα φουντάρω δεν αλλάζει».
Στο δρόμο αντάμωσα με τον Ανδρέα Δαμίρη. Κάτσε και άκου του λέω, χωρίς να ζητάς ονόματα.
«Το χειρίστηκες σωστά μου λέει, είσαι έμπειρος, το ξέρεις πως από την ώρα που ξέρεις πως θα εκτελεστεί αξιόποινη πράξη και δεν το πείς, έχεις ευθύνη. Η Κετσιατζή είναι τώρα στις Φυλακές, άντε να την βρείς».
Ο Αστυνόμος είχε δίκιο. Χτύπησα την πόρτα και την βρήκα σε σύσκεψη με τον Διευθυντή και Σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Θυμάμαι τα λόγια της.
«Γιατί μας ψάχνει η… τέταρτη εξουσία;» Της εξήγησα, ήξερα ότι ήταν ο Δικαστής της ουσίας και όχι των τύπων. «Αφού πιστεύεις ότι την έπεισες άφησε το τηλέφωνο και θα ενημερωθείς»
Σε δύο μέρες μου τηλεφώνησε ο Γιώργης Κεβόπουλος. «Η δική σου μίλησε με την Εισαγγελέα, δέχτηκε να μιλήσει με μια γραμμή στήριξης που έχουμε από ψυχολόγους».
Η εβδομάδα της… διορίας πέρασε, πέρασε ένας μήνας, οπότε την ακούω στην άλλη άκρη του σύρματος. «Σας ευχαριστώ όλους, τι κυρία ήταν αυτή, και ο Αστυνόμος ο Κεβόπουλος με έστειλε σε δουλειά, δεν περίμενα τόση ανθρωπιά και τόση αγάπη».
Συγχωρήστε με που μακρυγόρησα, αλλά εγώ ήθελα να αποχαιρετήσω έτσι την Εισαγγελέα Εμμανουέλλα Κετσιατζή, με μια ιστορία από τις εκατοντάδες που συμβαίνουν και δεν γράφονται ποτέ.
Υ.Γ. Παλληκάρι την χαρακτήρισα και παλαιότερα γιατί χωρίς την συνδρομή και την βοήθεια της ο Κεβόπουλος δεν θα ξεδόντιαζε τους Locos και μάλιστα με την «σφραγίδα» της, που έδενε με την τακτική Κεβόπουλου. Χτυπάμε σαν χταπόδια τους Αρχηγούς, σώζουμε τους υπόλοιπους. Κατάφεραν και τα δυό.
