Η αίθουσα των Δικαστηρίων αυτή τη φορά ήταν άδεια.
Τι ενδιαφέρον να προκαλέσει αλήθεια η δίκη τεσσάρων Τούρκων, Κουρδικής καταγωγής, που μπήκαν σε μια βάρκα, κατέφυγαν στην Παναγιά και ζήτησαν πολιτικό άσυλο; Αυτό βέβαια θα εξεταστεί αρμοδίως και κατά πάσα πιθανότητα θα δοθεί, αλλά οι Τούρκοι είχαν ήδη επιτελέσει το αδίκημα παράνομης εισόδου στην χώρα και γι’ αυτό έπρεπε να δικαστούν.
Αρχισαν λοιπόν στο Δικαστήριο να αναπτύσσουν, με την βοήθεια μεταφραστή τα επιχειρήματα τους. Ανέλυσαν λιτά μια κατάσταση απερίγραπτη, στέρησης βασικών ελευθεριών, που συνίσταται στο πλέον ανθρώπινο δικαίωμα να μιλάει κανείς τη γλώσσα της μάνας του.
Η ζωή μας κινδυνεύει στην Τουρκία είπαν, μας περιμένει η φυλακή, στη χώρα μας δεν υπάρχουν βασικές ελευθερίες, που σε σας θεωρούνται αυτονόητες.
Και ενώ θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι αυτά μπορεί να είναι τυπικά ή να έχουν δόση υπερβολής, ξαφνικά γίνεται κάτι εντελώς αυθόρμητα, που τους άφησε άφωνους όλους.
Θα ήθελα είπε ένας απ’ τους κατηγορούμενους να προσθέσω κάτι ακόμα.
Ζητάμε συγνώμη από τη χώρα σας, που σας φέραμε σε αναστάτωση και γυρνώντας πίσω και δείχνοντας τους Αστυνομικούς, που βρίσκονταν στην Δικαστική αίθουσα προσέθεσε.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω στους Αστυνομικούς σας, που δεν μας έδωσαν… ξύλο.
Και εκεί που έμειναν… κάγκελο όλοι, ο Τούρκος μέσα στον αυθορμητισμό του είπε όλη την ουσία.
Πως είχε συνδέσει ο Ελληνας τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες την Αστυνομία με τη βία, κολλώντας στους Αστυνομικούς και Χωροφύλακες τότε το προσωνύμιο «μπάτσος»; Ετσι και ο Τούρκος σήμερα το 2017 δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει ένστολος που δεν του δίνει… ξύλο.
Υ.Γ. Οι Τούρκοι ήρθαν με τις χειροπέδες και έφυγαν, καταδικάστηκαν σε 7 μηνη φυλάκιση, με τις χειροπέδες. Θεωρούμε πάντως ότι αυτό μπορούσε να λείπει.
