Πόσο θα αντέξουν οι εργαζόμενοι να πληρώνουν διπλές ασφαλιστικές εισφορές;
Η ερώτηση από τον Νότη Μηταράκη στην… αριστερή, για να μην ξεχνιόμαστε υπουργό Εργασίας.
Να ρωτήσουμε εμείς κάτι απλούστερο; Πληρώνουν πολλοί την πρώτη ασφάλιση για να πληρώσουν, άκου κουλαμάρα, την δεύτερη;
Εδώ έχει καταντήσει ανέκδοτο και μεταξύ σοβαρού και αστείου ψάχνω να βρώ κάποιον που πληρώνει το ασφαλιστικό του ταμείο, να του πάρω… συνέντευξη.
Τα πράγματα δεν είναι αδιέξοδα, έχουν φρακάρει και η αγορά δεν έχει σκάσει επειδή χρωστάει ο ένας στον άλλον, όλοι μαζί στο κράτος (έτσι λέει αυτό) και το κράτος 5 δις. και κάτι ψιλά στους πολίτες του.
Η διαφορά του κράτους, του κουβέρνου με τους πολίτες, είναι ότι εκείνοι έχουν το στοιχειώδες φιλότιμο να περιμένουν, να κάνουν υπομονή και να δέχονται έστω και την ελάχιστη πληρωμή των χρεών ο ένας στον άλλο, ενώ το κράτος έχει την γαϊδουριά να αμολάει τα καρακόλια του και να μοιράζει… ολόχατρα στους πολίτες ότι τους δεσμεύει την περιουσία, να μην την πουλήσουν (ουρά περιμένουν απ’ έξω οι αγοραστές) ή να τους την βγάζει στο σφυρί, μέχρι να δούμε αν τελικά οι… κερδισμένοι θα παίρνουν σπίτια ή αποκαϊδια, γιατί «το μπουρουρισμένο νερό παίρνει τον ανήφορο» και ένας που τον ληστεύουν οι ληστές δεν τόχει σε τίποτα να κάτσει στο τέλος ένα φουρνέλο και να τους χαρίσει τα μπάζα.
Μετά βέβαια πλανάται παντού και το… αγαθόν ερώτημα: Γιατί ακριβώς πληρώνεται η διπλή μάλιστα ασφάλιση; Μήπως για το επίδομα πείνας που θα πάρουμε όλοι και θα λέγεται σύνταξη; Μήπως για την φοβερή και τρομερή περίθαλψη του Δημοσίου, με την γάζα στο χέρι και τον κουβά στο άλλο για να πέφτουν τα νερά της Παθολογικής;
Λεφτά λοιπόν δεν υπάρχουν, ο Σαμαράς έδωσε το σύνθημα δήμευσης της περιουσίας των πολιτών με τον ΕΝΦΙΑ και ο Τσίπρας τα αποτελείωσε.
Τι απομένει; Η ελπίδα ότι όλο και κάποιος θα βρίσκεται να προσφέρει μια σακούλα φασόλια και όσοι το θεωρούν υπερβολικό ας ρίξουν μια ματιά στον κατάλογο του Κοινωνικού Παντοπωλείου του Δήμου.
Και σήμερα με πάνω από 2000 δικαιούχους η κατάσταση παλεύεται, όταν οι 2000 θα γίνουν 10.000 τότε θα δούμε που θα φτάνει η ουρά.
Μετά ταύτα περιμένουμε την… αξιολόγηση και παρακολουθούμε σε πρώτη ευκαιρία τον καυγά των… μεγάλων πολιτικών ανδρών.
Οσοι θεωρούν τα παραπάνω υπερβολικά δεν ζούν εδώ ή ξεγελιούνται με τις μη εξευτελισμένες ακόμα συντάξεις ή τον μισθό του δημοσίου.
Ξεχνούν οι μεν πρώτοι ότι χωρίς δανεικά συντάξεις δεν έχει, οι δε δεύτεροι ότι όπου νάναι θα αρχίσει η εφαρμογή του… κόφτη.
Υ.Γ. Εκτός των προαναφερθέντων ας μην ξεχνάμε ότι το νησί μας έχει από καιρό… αυτοκτονικές τάσεις. Θα το ξαναγράψουμε άλλη μια φορά. Μόνο ένας αυτόχειρας θα είχε εξ εθίμου και τύχης ένα Ρουκετοπόλεμο στο τσεπάκι και αντί να τον προετοιμάζει την επομένη της Αναστάσεως, κινδυνεύει να τον χάσει.
