Από προχθές με βασανίζει και μακάρι να είμαστε πολλοί.
Έχουμε πει το νερό – νεράκι, το εμφιαλωμένο έγινε μέρος της ζωής μας, ζητάμε τουρισμό και στις βρύσες δίπλα πρέπει να γράφουμε υποχρεωτικά (όσοι δεν το κάνουν παρανομούν) ότι το νερό δεν είναι πόσιμο, κάτι που συμβαίνει μόνο σε υποανάπτυκτες χώρες της Αφρικανικής ηπείρου. Τρέχουμε στα… βρυσάκια και γεμίζουμε μπιτόνια, κάτι που συνέβαινε στην υπόλοιπη Ελλάδα… προπολεμικά. Και όχι μόνο δεν έχουμε συστήσει ενιαίο φορέα νερού στο νησί, αλλά δίπλα μας υπάρχει πιστοποιημένος φορέας ποιότητας και τον αγνοούσαμε.
Κοντολογίς για να δούμε τα πράγματα όσο απλά είναι, αν δεν πήγαινε στο Περιφερειακό Συμβούλιο η Γιούλα Αργυρούδη κι’ αν δεν τοποθετούνταν στο Δ.Σ. της Περ. Εταιρείας Βορείου Αιγαίου Α.Ε. δεν θα γνωρίζαμε ότι υπάρχει σ’ αυτήν και λειτουργεί από το 1991 στη Μυτιλήνη, ένα πλήρες εργαστήριο ελέγχου νερών, λυμάτων και φυλλοδιαγνωστικής, με εξοπλισμό υψηλού επιπέδου, εκπαιδευμένο προσωπικό και πιστοποιημένες υπηρεσίες κατά ISO/IEC 17025:2005, με πιστοποιητικό διαπίστευσης ΑΡ.649-2 από το ΕΣΥΔ).
Αλήθεια πως δεν σκεφτήκαμε τόσα χρόνια να στέλνουμε εκεί για αναλύσεις τα νερά τουλάχιστον των… βρυσακιών; Μου θυμίζει την αντίδραση πολλών της ηλικίας μου, που αποφεύγουμε να κάνουμε αναλύσεις χοληστερίνης για να μην δούμε το αποτέλεσμα.
Όμως έστω και τώρα ας το επιλέξουμε ως προτεραιότητα.
Μπροστά μας έχουμε μια ποιοτική εξέλιξη που πρέπει να συνεχιστεί. Ως κλασσικοί έλληνες με το μαχαίρι στο λαιμό (προσφυγικό) μπορέσαμε επ’ αυτού να συνεννοηθούμε.
Αυτό πρέπει να συνεχιστεί πάση θυσία, με ένα γνώμονα, το καλό του νησιού και ένα μπούσουλα, την κοινή λογική.
Επιτρέψτε μου ένα… πρόχειρο κατάλογο και προσθέστε χωρίς να το κάνουμε… σιδηρόδρομο.
Πάμε μια γροθιά Βουλευτές, Αντιπεριφερειάρχης, Δήμαρχος.
Νερό τώρα. Άρα φράγμα Κόρης γεφύρι τέλος και ενιαίος φορέας υδάτων.
Αεροδρόμιο τώρα. Η περίφραξη έγινε, να στρωθεί ο διάδρομος.
Λιμάνι τώρα, εκεί που είναι χιλιάδες χρόνια, σχέδια μελέτες υπάρχουν.
Αυτά πρέπει να γίνουν… χθες και θα έρθει η ώρα, που πρέπει να σκύψουμε στο μέγα θέμα με τίτλο «Η Χίος του 2050». Αλλά αυτό δεν γίνεται με το… μπιτόνι στο χέρι.
Στο μεταξύ πρέπει να παίρνουμε υπ’ όψιν μας πάντα το περιβάλλον. Η κυβέρνηση για παράδειγμα μάλλον ετοιμάζει «σάλτο μορτάλε». Τα ψέματα δεν τελειώνουνε, τα χρήματα τελειώνουν. Βλέπουμε τι ανατροπές γίνονται στην Αγγλία και αύριο έρχονται άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Όμως η Ελλάδα είναι στο σταυροδρόμι, αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. Για παράδειγμα τον… Ερντογάν τον έχουμε ξεχάσει.
Ας βγάλουμε το κεφάλι μας πάνω από τον φράκτη της καθημερινότητας. Για παράδειγμα έχουμε καταλάβει τι γίνεται με τους Κούρδους και πόσο αυτό μπορεί να μας επηρεάσει;
Σημειώστε τις ημερομηνίες. Στις 25 Σεπτεμβρίου έχουν δημοψήφισμα στην αυτόνομη οντότητα τους οι Κούρδοι του Ιράκ, με ηγέτη τον Μασούντ Μπαρζανί. Είναι τόσο σίγουροι για το αποτέλεσμα, που έχουν ορίσει εκλογές στις 6 Νοεμβρίου. Αυτό σημαίνει ότι στις 7 Νοεμβρίου θα έχουμε στο χάρτη το πρώτο κράτος των Κούρδων. Και επειδή κράτη χωρίς Στρατό δεν υπάρχουν, σημειώστε ότι οι ΗΠΑ παραχώρησαν στους Κούρδους, που μάχονται τους βλαμμένους του ISIS, βαριά όπλα. Οι Κούρδοι πλέον δεν είναι «πολιτοφύλακες» είναι Στρατός. Μόλις γίνει αυτό, θα ξεκολλήσει αμέσως το κομμάτι των Κούρδων της Συρίας να πάει… ανατολικά και θα ακολουθήσουν οι Κούρδοι της Τουρκίας προς τα δυτικά. Κοντολογίς θα υπάρχει πλέον από τις 7 Νοεμβρίου μια… μαμά που όλοι θα στραφούν στην αγκαλιά της.
Η Τουρκία τι θα κάνει, θα βλέπει τις εξελίξεις ή θα αρχίσει να… δαγκάνει αριστερά και δεξιά;
Αυτούς που βρίσκονται αριστερά… δυτικά της δηλαδή, κάπου τους ξέρω.
Συγνώμη που μακρηγορήσαμε αλλά αυτά συμβαίνουν και θα συμβούν γύρω μας, την ώρα που εμείς επιτέλους ανακαλύπτουμε τον συντονισμό μαζί με το… εργαστήριο ελέγχου των νερών της Μυτιλήνης.
Υ.Γ. Και που να σφίξουν οι… ζέστες.
