Μπα, δεν χρειάζεται.
Ένας αιώνας πέρασε όταν ο μέγας Αϊστάιν είπε την περίφημη ρήση «Δυό πράγματα είναι απέραντα. Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Αν και για το πρώτο δεν είμαι σίγουρος».
Την θυμηθήκαμε την ρήση αντικρύζοντας σήμερα τις ουρές στα πολυκαταστήματα τροφίμων και τα εναπομείναντα ράφια των τελευταίων.
Κάποιοι είπαν το σύνδρομο της πείνας, αν και μάλλον δύσκολο, αφού και από αυτό μας χωρίζει ένας σχεδόν αιώνας.
Άλλοι είπαν το σύνδρομο του φόβου, που σπέρνουν τα ΜΜΕ για τον κορονωϊό. Και πάλι όμως, ας πούμε ότι ο φόβος ξεσπάει στα αρωματικά μαντηλάκια, στα μακαρόνια όμως;
Άλλοι σημειώνουν ότι ήταν ευκαιρία να ξεφορτωθούν οι εταιρείες τα πλησιάζοντα σε λήξη προϊόντα τους, αν και το απόθεμα εδώ είναι τεράστιο.
Υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν ότι φταίει η κυβέρνηση που διέσπειρε τον φόβο, διότι τι σχέση μπορεί να έχει το καρναβάλι της Πάτρας, που είναι με την Ιταλία, όπως η Χίος με τον Τσεσμέ, με τον Αγά των Μεστών και την Χανούμα των Ολύμπων;
Οι ερμηνείες του φαινομένου λοιπόν είναι πολλές, τόσο που σε οδηγεί να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι και εδώ τα πράγματα είναι απλά. Ας μην ζαλίζουμε το μυαλό μας κι’ ας επιστρέψουμε στην ρήση του Αϊστάϊν.
Υ.Γ. Αν κλείσω από τώρα θέση ότι θα βάλω το εμβόλιο του… Κορωνοϊού, που θα κυκλοφορήσει οσονούπω και θα πάρω και ως γνήσιος έλλην άλλα δύο… σπέαρ, θα σταματήσει όλος αυτός ο παροξυσμός του φόβου;
