Όταν δίνονται ενισχύσεις για να αντιμετωπιστεί το έκτακτο κύμα ακρίβειας, δεν μπορείς παρά να ευχαριστήσεις.
Άλλωστε και μόνο η θέαση ενός Πρωθυπουργού αξύριστου και εμφανώς ταλαιπωρημένου σου βγάζει κάτι οικείο, οπότε με καλή διάθεση ακούς τα μέτρα και… μετράς.
Τρείς το λάδι τρείς το ξύδι, πως διάολο έχει 33 το… λαδόξυδο της βενζίνης;
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Καταλαβαίνουμε τα επικοινωνιακά παιχνίδια. Φταίει κι’ αυτός ο… Ζελένσκι που λάνσαρε την μόδα με τα… φανελάκια. Το αρπάει ο Μακρόν και ακούει τους επικοινωνιολόγους του. Τέρμα το ξούρισμα και το γραβάντωμα, τώρα πουλάει… χαλάρωση. Δεν θέλανε πολύ και οι δικοί μας. Με το τρικό ο Μακρόν, με το φανελάκι ο Κυριάκος.
Είπαμε τα αντιλαμβανόμαστε αυτά, αλλά οι επικοινωνιολόγοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η χαζομάρα έχει όρια.
Και χωρίς να κουράζουμε και να ζαλίζουμε, να ρωτήσουμε γιατί για παράδειγμα για τα καύσιμα πρέπει να κάνουμε εξισώσεις για να βρούμε τι… ενίσχυση μας αναλογεί;
Τα πράγματα είναι απλά, απλούστατα. Για ένα μήνα αγοράζουμε καύσιμα χωρίς την φοροληστεία, γιατί αυτό που συμβαίνει δεν είναι φορολογία, φοροληστεία είναι.
Δείτε την πλάκα που τους κάνει η πιτσιρικαρία με μια ανάρτηση με τις τιμές καυσίμων σε άλλες χώρες του κόσμου.
Γιατί δεν το κάνουν αυτό; Μα γιατί την ώρα που σφυρίζουν με διαγγέλματα και συνεντεύξεις για τα 50 ευρώ βενζίνη που θα πάρουν… δώρο το τρίμηνο οι μισοί Έλληνες, θα φανεί ότι στα 50 ευρώ βενζίνης, που θέλει κάθε εβδομάδα το ρημάδι για να μας πάει στην δουλειά μας τα 35 είναι φόροι. Η αδυναμία του Κράτους να ελέγξει τα εισοδήματα των πολιτών του, η αδυναμία να ελέγξει τους υπαλλήλους του, που χρηματίζονται και κάνουν τα στραβά μάτια στην φοροδιαφυγή, συν η ίδια η φοροδιαφυγή που έχει εξελιχθεί ιστορικά σε εθνικό σπόρ, οδηγεί στην… εύκολη λύση και αυτή είναι η οριζόντια φοροληστεία καυσίμων.
Και τα καύσιμα είναι μόνο ένα παράδειγμα. Το ίδιο ισχύει και για την ακρίβεια στα καταναλωτικά προϊόντα , το ίδιο ισχύει και για τον ενεργειακό προσανατολισμό της χώρας.
Η Κυβέρνηση κάνει ένα λάθος. Υποτιμά τον λαό και τις αντιδράσεις στηριζόμενη στην σύγκριση. Αυτό έχει μια βάση. Και μόνο οι σκέψη ότι μπορεί να διαχειρίζονταν τον κορωνοϊό ο Αλέξης, την ακρίβεια ο Βαρουφάκης και την Ουκρανική κρίση ο Λαφαζάνης, που θα πήγαινε στον Πούτιν να μας τυπώσει ρούβλια, σε πιάνει κρύος ιδρώτας.
Φτάνει όμως αυτό; Και μέχρι πότε θα κρατούν ζωντανή την σύγκριση; Επίσης μέχρι πότε θα κοιμίζουν τους πολίτες με… καθρεπτάκια, όπως τα μέτρα ανακούφισης που ανακοίνωσαν, που επαναλαμβάνουμε δίνουν ανάσες, αλλά ποιός αλήθεια κρατάει δεμένη τη θηλειά στον λαιμό του κόσμου;
Εντάξει η Ουκρανία, που μας προέκυψε εκτάκτως, αλλά εμείς την φοροληστεία στα καύσιμα, είπαμε αφήνουμε όλα τα άλλα, δεν περιμέναμε τον Πούτιν για να την βάλουμε. Την έχουμε κάνει σύστημα και πολιτική. Μόνο που ο κόσμος δεν αντέχει άλλο. Θα σκάσει και τα κομμάτια θα πάρουν δικαίους και αδίκους. Και αυτούς που μοιράζουν… καθρεπτάκια.
Υ.Γ.: 60% των Ελλήνων λέει μια μέτρηση καταδικάζουν την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Μεγάλο ποσοστό; Συγκρίνοντας το όμως με τις άλλες χώρες της Ευρώπης είναι το… μικρότερο. Ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων αλληθωρίζει στους δικτάτορες τύπου Πούτιν. Αυτό λέει κάτι σ’ αυτούς που συμπεριφέρονται στους πολίτες λες και είναι χαζοί;
