Το παρακάτω ψήφισμα κατατέθηκε στην τελευταία συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Β. Αιγαίου από τους Περιφερειακούς Συμβούλους της “Λαϊκής Συσπείρωσης Βορείου Αιγαίου”, Σταμάτη Φιλιππή και Γιώργη Αμπαζή, καθώς και τον Στράτο Γεωργούλα, Περιφερειακό Σύμβουλο του συνδυασμού “Ο Άλλος Δρόμος Βορείου Αιγαίου” και υιοθετήθηκε κατά πλειοψηφία από το σώμα:
«Αυτό που δεν πέτυχαν κατά τη διάρκεια της καραντίνας, να κλείσουν το στόμα των υγειονομικών των εργαζόμενων στα super market, των εκπαιδευτικών, των ξενοδοχοϋπαλλήλων, όλων των εργαζομένων και συνολικά του λαού μας, επιδιώκουν να το κάνουν με έναν χουντικής έμπνευσης νόμο που προωθεί νέα μέτρα περιορισμού, καταστολής και διάλυσης του βασικού δημοκρατικού δικαιώματος, το οποίο ο λαός μας κατέκτησε με πολλούς, διαχρονικούς κι αιματηρούς αγώνες.
Η κυβέρνηση με τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ ζεσταίνει στο σχέδιο την απαγόρευση των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων.
Το “νομοσχέδιο”: Υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις, αντιγραφή του χουντικού νόμου του 1971(!),Ν.Δ.794 ΦΕΚ Α 1/1.1.1971,ορίζει την αστυνομία ως ανώτατη αρχή καθώς της αναθέτει διευρυμένο και επιτελικό ρόλο. Πέρα από το ρόλο της στην επιβολή του νόμου, αναλαμβάνει καθήκοντα “ερμηνείας του νόμου”.
Θα μπορεί να καθορίζει τους περιορισμούς που πρέπει να επιβληθούν σε μια διαδήλωση, να επινοεί δικούς της, να έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζει εκ των προτέρων αν θα επιτραπεί μια δημόσια συνάθροιση, αν αυτή είναι αυθόρμητη, ποιοι περιορισμοί θα επιβάλλονται.
Φέρνουν ξανά το χωροφύλακα μέσα στα σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους, στις διαδηλώσεις, στις συνελεύσεις.
Με βάση το “νέο” νομοσχέδιο:
- “Ο οργανωτής της διαδήλωσης οφείλει να γνωστοποιήσει στην κατά τόπο αστυνομία ή λιμενική αρχή την πρόθεσή του να καλέσει το ευρύ κοινό σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση. Η γνωστοποίηση περιλαμβάνει τα στοιχεία ταυτότητας κι επικοινωνίας του οργανωτή (φυσικό πρόσωπο), τον ακριβή τόπο, το χρόνο έναρξης, λήξης, το σκοπό και το δρομολόγιο της διαδήλωσης.” (άρθρο 3)
- Ο οργανωτής της συγκέντρωσης “συνεργάζεται άμεσα με την αρμόδια αστυνομική αρχή και ιδίως με τον Αστυνομικό Διαμεσολαβητή (σύνδεσμος μεταξύ διαδηλωτών και κράτους) και συμμορφώνεται στις υποδείξεις του παρέχοντας συνδρομή στην τήρηση της τάξης.” (άρθρο 4)
- Αν η κινητοποίηση (πορεία, συγκέντρωση, διαδήλωση) δεν γνωστοποιηθεί “η αστυνομική αρχή δύναται να προβεί στη διάλυσης της ανωτέρω συνάθροισης...” (άρθρα 3 και 9). Επιπλέον, “επικείμενη δημόσια συνάθροιση μπορεί να απαγορεύεται (κι αν ακόμα έχει γνωστοποιηθεί), αν επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια ή απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής.” (άρθρο 8)
Ανάγεται σε ιδιώνυμο η συμμετοχή σε διαδήλωση, αφού:
- “Όσοι συμμετέχουν σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση, η οποία έχει απαγορευτεί τιμωρούνται με φυλάκιση από ένα (1) έως δύο (2) έτη.” (άρθρο 14)
- “Ο οργανωτής δημόσιας συνάθροισης ευθύνεται για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής και της ιδιοκτησίας τους...” Με τη διάταξη αυτή ενορχηστρώνεται κι ανοίγει ο δρόμος για εκτεταμένες προβοκάτσιες. (άρθρο 14)
- Για την απαγόρευση λαμβάνεται υπόψη και ο αριθμός των διαδηλωτών και η δυνατότητα της αστυνομίας για αλλαγή δρομολογίου ή τόπου συγκέντρωσης. (άρθρο 7, παρ. 4)
- “Εξουσιοδοτείται ο υπουργός δημόσιας τάξης να ρυθμίζει τα περί διάλυσης των συγκεντρώσεων” κατά το δοκούν και με συνοπτικές διαδικασίες. (άρθρο 15)
Θα μείνει στα χαρτιά! Δεν θα περάσει η σιγή νεκροταφείου!
Ο περιορισμός των διαδηλώσεων και ειδικά στην παρούσα περίοδο δεν αποτελεί μεμονωμένη ενέργεια.
Πέρα από τον σταθερό και διαχρονικό «πόθο» των κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ομίλων, σήμερα έρχεται να δέσει με την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα που προωθούνται σε όλα τα επίπεδα με αφορμή την πανδημία.
Η κανονικότητα τους επιτάσσει σιγή νεκροταφείου και σκυμμένο κεφάλι.
Η πρόθεση παρέμβασης στις διαδηλώσεις συμπληρώνει το συνολικό σχεδιασμό καταστολής που θέλει τον εργαζόμενο λαό στο περιθώριο, άφωνο και τους αγώνες του στο γύψο.
Οι εργαζόμενοι θα ματαιώσουν στην πράξη κάθε προσπάθεια που έχει στόχο να τους βάλει φίμωτρο, να μετατρέψουν τους εργασιακούς χώρους σε γκέτο και την αντίσταση σε ποινικό αδίκημα.
Πρόκειται,για ένα νομοσχέδιο,που αποσκοπεί στον ακόμη μεγαλύτερο περιορισμό και εν κατακλείδι απαγόρευση κάθε εργατικής, κινηματικής και κοινωνικής διαδήλωσης.
Στρέφεται κατά των εργατικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων αποτελεί θεσμικό πραξικόπημα και είναι αντίθετο σε συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες και αποτελεί αιτία πολέμου,για κάθε δημοκρατικό άνθρωπο,για κάθε εργαζόμενο.
Το Περιφερειακό Συμβούλιο Βορείου Αιγαίου συντάσσεται με το λαϊκό κίνημα και απαιτεί από την κυβέρνηση της ΝΔ,να αποσύρει το επαίσχυντο νομοθέτημα.»
