Είναι γνωστό ότι μεγάλος αριθμός ιατρικών εξετάσεων πραγματοποιείται στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς την δραστηριότητα του οποίου δεν θα μπορούσαν να καλυφθούν οι ανάγκες από το δημόσιο σύστημα. Παραπονούνται οι ασθενείς, παραπονούνται όμως και οι γιατροί.
Αλήθεια, πώς οι Κυβερνήσεις διαχρονικά -η τελευταία παίρνει πλέον... ντοκτορά- έχουν αυτή την παγκόσμια πρωτοτυπία;
Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των εξετάσεων πραγματοποιούνται σε συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ ιατρικά κέντρα και εργαστήρια.
Ποια είναι η πραγματικότητα όμως στην αποζημίωση αυτών των παρόχων από τον ΕΟΠΥΥ;
Η αποζημίωση των εργαστηριακών και λοιπών παραϊατρικών εξετάσεων κοστολογείται με τιμές που καθορίζονται σε Προεδρικά Διατάγματα του 1988 και 1991, έκτοτε καμία μεταβολή στις τιμές δεν έχει επέλθει!
Με την ενοποίηση των φορέων υγείας στον ΕΟΠΥΥ το 2012 εφαρμόστηκε στις τιμές το rebate -ειδικά αυτή η Κυβέρνηση το 'χει με τα Ελληνικά- ήτοι ποσοτική έκπτωση ανάλογα με τον αριθμό των εξετάσεων, αλλά παραδόξως από την 1η εξέταση, όχι δηλαδή μετά από έναν σεβαστό αριθμό εξετάσεων.
Το 2013 εφαρμόστηκε επιπλέον το μνημονιακό μέτρο του clawback. Το μνημόνιο επέβαλε κλειστό προϋπολογισμό στον ΕΟΠΥΥ (300.000.000 ετησίως) χωρίς μέχρι σήμερα να έχει εξηγήσει κάποιος πώς υπολογίσθηκε το ποσό αυτό. Μάλλον αυθαίρετα. Κανείς στον ΕΟΠΥΥ δεν θέλει να κάνει σωστή πρόβλεψη. Οι ανάγκες είναι γνωστές Χ την τιμή των εξετάσεων = προϋπολογισμός.
Κάθε υπέρβαση στον κλειστό προϋπολογισμό, που σταθερά από τον πρώτο χρόνο ήταν περίπου 150.000.000, μετακυλούσε στους παρόχους, και αφαιρείται από την αποζημίωσή τους...
Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουμε clawback –την επίσης γνωστή ελληνική λέξη- και στις μαστογραφίες, όπου γνωρίζουμε ακριβώς πόσα εκατομμύρια γυναίκες πρέπει να κάνουν μαστογραφία Χ την τιμή εκάστης μαστογραφίας = ο προϋπολογισμός. Δηλαδή και εκεί γίνεται τεχνητή υπέρβαση από τους παρόχους; Αυξάνουν τον αριθμό των δικαιούχων οι ιδιώτες εργαστηριακοί; Γεννούν γυναίκες;
Μάλλον εδώ πρόκειται για την πιο οφθαλμοφανή αδιαφορία του Κράτους για το αυτονόητο, να αναλάβει δηλαδή το πραγματικό κόστος της πρόληψης.
Αυτό που κάνουν με άλλα λόγια είναι κοινωνική πολιτική την οποία πληρώνουν οι γιατροί!
Από το 2016 σταδιακά μέχρι σήμερα προστίθενται συνεχώς νέες εξετάσεις χωρίς ανάλογη αύξηση του προϋπολογισμού. Ποια άλλη υπουργική απόφαση ή ποια τροπολογία περνάει στη Βουλή χωρίς δέσμευση ποσού στον προϋπολογισμό; Καμία!
Τα παρακάτω παραδείγματα τεκμηριώνουν τη σημερινή κατάσταση:
• Για μια Μαγνητική, για παράδειγμα, ενώ το παραπεμπτικό διατηρεί την τιμή αποζημίωσης του 1988, δηλαδή 201,41 € η τελική τιμή που εισπράττει ο πάροχος είναι 44,44 ευρώ προ φόρου και πριν την παρακράτηση δόσεων του clawback παρελθόντων ετών, ουσιαστικά στην καλύτερη περίπτωση η αποζημίωση είναι 35 ευρώ!
• Αναλόγως σε μια σειρά 4 αξονικών που κατά κανόνα απαιτείται για τη σταδιοποίηση των καρκινοπαθών, η αναγραφόμενη τιμή 241,76 € στην τελική είναι μόλις 28 ευρώ!
Το επιχείρημα πολλών ότι αφού δεν συμφέρει γιατί παραμένουν συμβεβλημένοι οι γιατροί μάλλον δεν είναι υπέρ των ασθενών γιατί τότε θα καλούνταν οι ασθενείς να πληρώσουν πολύ περισσότερα.
Και το ερώτημα είναι. Πού θα βγάλει αυτή η συνεχιζόμενη τρελή κατάσταση; Η απάντηση μάλλον είναι κλασική και έρχεται από τα... Τέμπη. Πάμε και όπου βγει.
