Για τρίτη συνεχόμενη φορά, τα τελευταία 5 χρόνια, η Θεατρική Ομάδα του Μ.Ε.Ο.ΘΥΜΙΑΝΩΝ καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας σε μια παράσταση από την αρχή μέχρι το τέλος. Όχι μόνο λόγω του έργου που παρουσιάζει αλλά και για την υποκριτική ικανότητα των μελών της, τα περισσότερα από τα οποία έχουν δοκιμαστεί επανειλημμένα επί σκηνής και έχουν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Ερασιτέχνες μεν αλλά με πάθος για την τελειότητα, κάτι που είναι σημαντικό και ουσιαστικό σε μια θεατρική παράσταση. Και αν θέλετε και ζητούμενο.
Έτσι και την Πέμπτη 6/12/18, στη σκηνή του Ομηρείου ξεδιπλώθηκε το ταλέντο των πρωταγωνιστών της Ομάδας που αντέχει στο χρόνο και είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μια πολύ καλή παράσταση. Με δύο πρωταγωνιστές με εμπειρία να πλαισιώνονται και από άλλους, μεταξύ των οποίων και νέα παιδιά, και να ζωντανεύουν στη σκηνή μια δραματική κωμωδία με πολλές ανατροπές, αλλά και με ευτυχισμένο τέλος.
«Φιλουμένα Μαρτουράνο»
Ο λόγος για το θεατρικό έργο του Εντουάρντο ντε Φιλίππο «Φιλουμένα Μαρτουράνο» που μπορεί να γράφτηκε το 1946 και να διαδραματίζεται στην Ιταλία, αλλά δεν έχει χάσει και πολλά πράγματα στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τότε μέχρι σήμερα. Όσον αφορά τις σχέσεις των ανθρώπων και ειδικότερα των ζευγαριών, τις γυναικείες πονηριές για την επίτευξη του στόχου τους, τον ευμετάβλητο χαρακτήρα των ανδρών που μπορεί να το παίζουν σκληροί αλλά στο τέλος είναι σκέτο ζυμάρι.
Το δράμα συναγελάζεται με την κωμωδία στο έργο του ιταλού συγγραφέα και η Ευγενία Ασλανίδη, που σκηνοθέτησε την παράσταση, κατάφερε να μας δώσει πολύ ζωντανά τόσο τις δραματικές, όσο και τις κωμικές σκηνές. Και μάλιστα αυτές τις τελευταίες ως λύτρωση προς το τέλος του έργου.
Το πλεονέκτημα
Έχοντας στη φαρέτρα της δύο πρωταγωνιστές (Μαριέττα Σκανδάλη και Αποστόλη Τζιώτη) που ανταποκρίθηκαν απόλυτα στις δύσκολες, οφείλουμε να ομολογήσουμε, απαιτήσεις του έργου. Και είναι μεγάλο πλεονέκτημα να διαθέτεις δύο τέτοιους ηθοποιούς με τόσες δυνατότητες και ο Μ.Ε.Ο.Θ. είναι πολύ τυχερός που έχει στις τάξεις του τόσο τη Μαριέττα, όσο και τον Αποστόλη. Και έναν ακόμα κορυφαίο, τον Γιάννη Τσουμπαριώτη, που δυστυχώς λόγοι υγείας τον κρατούν μακριά από τη σκηνή, αλλά ελπίζουμε σύντομα να τον δούμε και πάλι να πρωταγωνιστεί.
Πάντως από τα υπόλοιπα μέλη της Ομάδας ξεχώρισε ο Βαγγέλης Μπολάκης, που φάνηκε ότι έχει ταλέντο, ενώ και τα υπόλοιπα στάθηκαν σωστά στο ύψος των περιστάσεων. Γιάννης Χονδρέλης, Δέσποινα Μερούση, Σούλα Πλυτά, Ματίνα Κουμπιά, Αντώνης Χριστοδούλου, Σιδερής Παναγιωτάκης, Γιάννης Κωνσταντάς, Μαριάνθη Χαρίτου.
Τα σκηνικά ήταν των Κώστα Ζώη, Παναγιώτη Χατζέλη και Σταύρου Αναστασάκη, οι φωτισμοί του Παναγιώτη Λούρου και η επιλογή της μουσικής του Πέτρου Τζιώτη.
Εκρηκτική και τρυφερή
Η «Φιλουμένα Μαρτουράνο», ως έργο και ως παράσταση ήταν εκρηκτική, εριστική, συγκινητική, τρυφερή, ερωτική. Αρχίζοντας με σκηνές έντασης ανάμεσα στη Φιλουμένα και στον Ντομένικο, επειδή η πρώτη πήγε να τον «τυλίξει» με πονηρό τρόπο, κάνοντας να την παντρευτεί, κάτι που κάνει τον δεύτερο να εκραγεί. Ο γάμος ήταν ένας γυναικείος στόχος πιο παλιά για αποκατάσταση και μάλιστα σε εποχές φτώχιας, η οποία ανάγκαζε τα κορίτσια να «βγαίνουν στο κλαρί». Βλέπετε έχει υποσχεθεί γάμο σε μια νεότερή του και ξεχνάει τα 25 χρόνια που πέρασε μαζί με τη Φιλουμένα και που του πρόσφερε ό,τι καλύτερο μπορούσε, εξυπηρετώντας όλες τις ανάγκες του. Και η απόδοση και των δύο ήταν τόσο ρεαλιστική που πρέπει να θύμισε σε κάποια ζευγάρια, ανάλογες πραγματικές σκηνές που συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Και ενώ η ένταση κορυφώνεται φτάνοντας στα άκρα, η εμφάνιση των τριών παιδιών της Φιλουμένας, και το ενδεχόμενο κάποιο από αυτά να είναι του Ντομένικο, μαλακώνει τις καταστάσεις. Και συγχρόνως έχουμε και τη λύτρωση για όλους.
Η «Φιλουμένα Μαρτουράνο» βλέπεται ευχάριστα, χωρίς να κοιτάζεις το ρολόι για το πότε θα τελειώσει και το ενδιαφέρον παραμένει αδιάπτωτο.
Οι παραστάσεις συνεχίζονται Σάββατο 8 και Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018 στο Ομήρειο, στις 8 μ.μ. με εθελοντική συνεισφορά.
Η φωτογραφία είναι του Σιδερή Λοΐζου.
Δ. Φ.
