Δεν είναι πρώτη φορά που μια Εκκλησία, χαρακτηρίζει μια γειτονιά άλλα και μία οδό και απ’ αυτό δεν ξεφεύγει και η Παναγία Λέτσαινα, που κτίστηκε γύρω στα 1100 για να μετατραπεί στα χρόνια της Γενουατοκρατίας σε Καθολικό Ναό, με έναν Ιερέα από την Λέτζα της Ιταλίας, μέχρι που η Εκκλησία του χαρακτηρίστηκε Λέτζαινα, για να γίνει στη συνέχεια το πιο βολικό στη γλώσσα μας Λέτσαινα.
Η οδός της αρχίζει μετά τα γραφεία του ΕΦΚΑ και ξεκινάει από μια αυλή με μια αροκάρια, που αντικρύζει τον Ναό του Αγίου Παντελεήμονα, με μια πάροδο, πρώην περιβόλια, που σήμερα φιλοξενεί νεόκτιστα σπίτια, στην σκιά δύο θεόρατων πλατάνων.
Στην κεντρική οδό επιστρέφουμε παρατηρώντας το... υπαίθριο αποχετευτικό σύστημα ομβρίων της περιοχής, που υποφέρει από τις πλημμύρες του χειμάρρου Κάνδηλα, που τον μετατρέψαμε σε… οδό.
Η οδός Λετσαίνης έχει επίσης το χαρακτηριστικό ότι δεν έχει πεζοδρόμια, με ότι αυτό σημαίνει για ένα δρόμο, που οδηγεί σε Σχολείο!
Ένα παλιό σπίτι στην αρχή και τρία νέα στη σειρά, αντικρύζουν το απέναντι περιβόλι, με έναν μεγάλο τοίχο σε μεγάλο μήκος του δρόμου.
Από την μεριά των σπιτιών βρίσκονται επίσης πίσω τους περιβόλια, ενώ η σειρά τους διακόπτεται από την μικρή Εκκλησία της Αγίας Σοφίας.
Αυλές με βασιλικούς, οδηγούν σε σπίτια με εσπεριδοειδή στο βάθος, ενώ η Αργυρώ Λεοντή, που την συναντάμε στο σπίτι της μας οδηγεί στην μικρή Αγία Σοφία και μας φιλεύει φεύγοντας μερικά παστολέμονα, αφού μας εξηγεί τι πονοκέφαλος είναι ένας δρόμος χωρίς πεζοδρόμιο.
Βγαίνοντας ξανά εκεί παρακολουθούμε τον… μαραθώνιο μιας μητέρας να οδηγήσει το καρότσι του παιδιού της, ενώ η πολιτεία εξάντλησε την υποχρέωση της σε μια πινακίδα, που κατά τα άλλα πληροφορεί ότι από τον δρόμο περνούν μαθητές.
Εδώ ακριβώς στην στροφή και απέναντι από ένα σπίτι με ωραίο κήπο, αντικρύζει κανείς τα κυπαρίσσια του νεκροταφείου της Παναγίας Λέτσαινας, αλλά και την ομώνυμη Εκκλησία, στην οποία μπαίνουμε, κατεβαίνοντας τρία σκαλοπάτια, αφού ο δρόμος βρέθηκε πάνω από την παλιά Εκκλησία.
Ο πατέρας Ιωάννης Τσιμούνης, ο μακροβιότερος στην ίδια Εκκλησία Ιερέας της πόλης, υπηρετεί την Παναγία Λέτσαινα από το 1984.
Δεύτερο σπίτι η Εκκλησία του, την επέκτεινε, έφτιαξε γύρω κήπο με ωραία αυλή, που φιλοξενεί τον τάφο του Μητροπολίτη της απελευθέρωσης του 1912 Ιερωνύμου Γοργία, κελί, ωραίο καμπαναριό, μέχρι και βιβλιοθήκη, που στήνεται αυτή την περίοδο. Ο ίδιος μας δίνει στοιχεία του Ναού, που εορτάζει την ημέρα της Ζωοδόχου πηγής, στον οποίο υπάρχει μεταξύ άλλων και η εικόνα της Παναγίας του Λιθρίου του 1843 καθώς και εικόνα των Αγίων Αναργύρων του 1846.
Φεύγοντας από τον Ναό, οδηγούμαστε στην έξοδο αφού από την οδό Λετσαίνης ξεκινήσαμε και στην είσοδο του νεκροταφείου της περιοχής «φτου και βγήκαμε».
Την υπόλοιπη οδό με το ίδιο όνομα θα επισκεφτούμε στην επόμενη εκπομπή μας.
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα - φωτογραφίες: Κωστής Μιλτ. Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
