Κάποτε το λειτούργημα του γιατρού, πριν ακόμα υπάρξουν Πανεπιστήμια ήταν πρακτικό και μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά. Με ή όχι σπουδές, το επώνυμο Μακάς φέρουν πολλοί συμπατριώτες μας γιατροί, σύμφωνα με τον ερευνητή Βασίλη Αγιαννίδη από την εποχή του Όθωνα αλλά και των Βασιλέων Γεωργίου του Α' και Κωνσταντίνου του Α'.
Προς τιμήν τους ο Δήμος Χίου ονοματοδότησε μια οδό που αρχίζει από τον Άγιο Γιώργη Ορφανό και κατηφορίζει έως την οδό Αγίου Σπυρίδωνα.
Από την οδό Αγίου Γιώργη Ορφανού στρίβουμε Νότια, σε ένα διώροφο σπίτι με πυλωτή, βρίσκοντας υπό την σκέπη ενός μικρόσωμου φύλακα την πρώτη πινακίδα της οδού Μακάδων Γιατρών.
Μια συκιά από το αριστερό μας χέρι, βοκαμβίλιες, ένας υπέροχος κήπος και στο βάθος η θάλασσα από την μια πλευρά και ο λόφος του Αγίου Παντελεήμονα από την άλλη.
Ένας λόφος από μπάζα, που ευτυχώς έχει σκεπαστεί από έναν κισσό με μπλέ χωνάκι, δημιουργώντας ένα υπέροχο χαλί, μια ανωφέρεια από την μια και μια σκάλα από την άλλη οδηγεί σε μια περιποιημένη αυλή με κακτοειδή. Στο βάθος υπάρχει η πόλη και αριστερά μας μια υπέροχα διακοσμημένη αυλή, με την σκάλα της να μας οδηγεί ξανά στην Μακάδων γιατρών.
Συνεχίζουμε με μια δεύτερη ανηφορική πάροδο, συναντώντας τις εγκαταστάσεις του Τυπογραφείου Ζήσιμου. Απέναντι μας είναι το ύψωμα του Καστρομηνά και το Φράγμα Κόρης γεφύρι, ενώ η κατηφορική οδός εδώ έχει τα έρημα της τα χάλια, δείχνοντας τι πολύ δουλειά περιμένει την δημοτική αρχή στον τομέα της οδοποιίας. Μπάζα πεταμένα στην στροφή με την αντίθεση μιας αιώρας, που σίγουρα όποιος την χρησιμοποιεί βλέπει μόνο τον ουρανό, αποφεύγοντας την γύρω αισθητική ρύπανση.
Κάτω μας βρίσκεται ο οδός Αγίου Σπυρίδωνα και ο Περιφερειακός και η οδός συνεχίζεται εδώ με οικίες, ο δρόμος φαρδαίνει και στενεύει ανάλογα με τις αυλές των σπιτιών και εν μέσω στενών φτάνουμε σε ένα καθρέπτη, που μάλλον έχει περισσότερη πρακτική αξία για το φτιάξιμο των μαλλιών αφού εδώ εμφανώς στο δρόμο ανεβαίνει ή κατεβαίνει όποιος προλάβει.
Μεγάλες σε μέγεθος οικίες, στροφές και πλατειούλες, αμπέλια στις αυλές και σε ένα σημείο ο δρόμος στην κυριολεξία γίνεται τέσσερα βήματα.
Η Αικατερίνη Κρεατσούλα θυμάται και περιγράφει την περιοχή όταν πριν κάποια χρόνια ήταν... χωράφια, που τα υλικά για τις πρώτες οικοδομές τα κουβάλαγαν στον ώμο.
Η οδός συνεχίζεται με μια πινακίδα, που εδώ γίνεται... γωνιακή, στο σημείο που μια ανηφοριά οδηγεί στην πάροδο της Αγίας Αικατερίνης και η Μακάδων γιατρών με το οδόστρωμα σε κακά χάλια συνεχίζεται κατηφορική.
Σπίτια με πρασινάδες με κόκκινα χωνάκια, μια ράμπα για Ι.Χ. φορτηγό, λουλούδια και ψηλά σπίτια που χαρίζουν σκιά στον δρόμο, τετράποδοι φύλακες και παραπονιάρηδες κατοίκους, όπως η Αικατερίνη Πιπινιά, που ομολογεί ότι τους έχουν ξεχάσει από τον Δήμο.
Στο σημείο αυτό συναντάμε το σπίτι με τον οβάλ φράκτη, απέναντι από την τελευταία πινακίδα της Μακάδων γιατρών πριν οδηγηθούμε στο τέλος της, αφού από την οδό Αγίου Γιώργη Ορφανού ξεκινήσαμε την περιήγηση μας σ’ αυτή και με μια γνώριμη μας από άλλη εκπομπή την Ειρήνη Τέττερη στην οδό Αγίου Σπυρίδωνος «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα -φωτογραφίες: Κώστας Μιλτ. Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
