«ΑΦΡΙΖΕΙΣ ΞΑΦΡΙΖΕΙΣ... τον παρά μου έδωσα, θα σε φάω θε!" (Έτσι είπε ο Χιώτης αγωγιάτης, όταν πείνασε πάνω στο μουλαρι και μαζί με ψωμί έκοψε και έφαγε λίγο άσπρο σαπούνι που κατά λάθος αγόρασε ή επίτηδες του πούλησαν για άσπρο τυρί και από πάνω ήπιε νερό γεμίζοντας το στόμα του αφρούς)» αναφέρει σε χρονογράφημα του ο Δημήτρης Μισεντζής σημειώοντας:
«Αυτό λοιπλον δεν έγινε μόνο εκεί αλλά και σε ένα Χιώτικο βαπόρι πρίν πολλά χρόνια, με ένοχο εμένα! Και ακούστε πώς...
Ξεφορτώναμε σιτηρά σε ένα λιμάνι της Ιταλίας. Απογευματάκι, ήσυχα όλα και βγήκα μια βόλτα με τα πόδια στην πόλη, που ήταν κοντά στο βαπόρι!
Στο τέλος, νύχτα πιά, πήγα και σε ένα σούπερ μάρκετ να αγοράσω και τα μπινελίκια που μου παρήγγειλε ο καπτά Κώστας την ώρα που έβγαινα στο ντοκο. (Όταν ακούτε μπινελίκια από ναυτικούς, μην πηγαίνει το μυαλό σας μόνο σε βρισιές κ.λπ., αλλά και σε σοκολάτες, γκοφρετες κλπ λιχουδιές! Κάνουμε σαν μικρά παιδάκια του σχολείου κοντά στο καρότσι του Μαρμαρά!)
Του πήρα ότι ζήτησε αλλά όταν γύρισα στο βαπόρι, ήταν αργά και ροχάλιζε! Του τα άφησα λοιπόν, σιγά σιγά μην τον ξυπνήσω, στο κομοδίνο, μαζί και ένα Χιώτικο σαπούνι σαν αυτά της φωτογραφίας που του είχα υποσχεθεί ότι θα του έδινα και είχαν περάσει 10 μέρες που είχα ναυτολογηθει στο βαπόρι και ακόμη δεν του το είχα δόσει...
Τα υπόλοιπα τα έμαθα από τον μαγειροκαμαρώτο που ήρθε έντρομος και με ξύπνησε στις 3:30 το πρωί, ζητώντας μου φάρμακο κατά του... αφρού!
Ο καπτά Κώστας λοιπόν ξύπνησε κατά τις 3 τα ξημερώματα και νοιώθοντας λιγούρα πήρε -αγγουροξυπνημένος- μια σοκολάτα από το κομοδίνο κοντά στο προσκέφαλο που τις είχα ακουμπήσει... Μετά ήπιε και νερό αλλά το γλυκό σου φέρνει πείνα μετά από λίγο, και έτσι άνοιξε μια σοκοφρέτα και το στερεό σαπούνι που το πέρασε για Ιταλικό σκληρό γλύκισμα για να τον... πιάσει! Επειδή είχε πιει πολύ νερό με τη σοκολάτα, οι αφροί του σαπουνιού άρχισαν να εμφανίζονται και εκείνος φυσικά έπινε και άλλο νερό και άλλοι αφροί... (Τόσοι που κάναμε αναγόμωση σε τρεις πυροσβεστήρες αφρού),
Ευτυχώς τα Χιώτικα σαπούνια είναι καλής ποιότητας και έτσι ο Καπτά Κώστας μας επέζησε...!
Το ωραίο είναι που με ρώτησε... "δεν πιστεύω να έτρωγα σαπούνι τόση ώρα;"
Και όταν του είπα... "μα καλά τόσες φορές έχεις έρθει στη Χίο, δεν έχεις αγοράσει της γυναίκας σου ούτε ένα χρωματιστό σαπούνι;" μου είπε "τσό" με αφρούς...
...ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΠΤΑ ΚΩΣΤΑ! (Όχι παιδιά, κι εσύ Βασίλη Μυριαγκέ, δεν είναι ο καπτά Κώστας Συράκης... αφενός γιατί είναι βέρος Χιώτης και τα ξέρει καλά τα σαπούνια πολυτελείας και αφετέρου γιατί όπως σου είπα είμασταν μαζί στην Αφρική - Γουϊνέα και όχι στην Ιταλία)».
