«Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω».
Το στίχο αυτό από το «Άξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη θύμισε ο Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος στην έπαρση της μεγάλης σημαίας, που έγινε το μεσημέρι της παραμονής της επετείου του ΟΧΙ του 1940, παρουσία του υφυπουργού και Βουλευτή Χίου Ν. Μηταράκη, του Αντιπεριφερειάρχη Π. Μουγδάνου, του Δημάρχου Χίου Στ. Κάρμαντζη, του Στρατιωτικού Διοικητή, των θεματικών Αντιπεριφερειαρχών Π. Βρουλή και Ν. Νύκτα, του Προέδρου του Δημ. Συμβουλίου Π. Καλογεράκη, εκπροσώπους πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και πολύ κόσμου.
Παρουσία εν σώματι έκανε ο Ακαδημία Μηχανικών Ε.Ν., Πρόσκοποι καθώς και παιδιά του τμήματος ιστιοπλοϊας του ΝΟΧ.
Και αυτή τη φορά δυστυχώς η έπαρση έγινε την βοήθεια Γερανού, ελλείψει τηλεσκοπικού ιστού, κάτι που αν επιτευχθεί δεν θα υποτιμά την όλη διαδικασία και θα προσδίδει την προσήκουσα τιμή στην σημαία μας.
Με την ευκαιρία πάντως πάντως της υπενθύμισης του Μητροπολίτη, ας θυμηθούμε τους σχετικούς στίχους από το υπέροχο ποίημα του Έλληνα Νομπελίστα ποιητή.
Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος.
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω.
Ταράζεται ο καιρός
κι απ' τα πόδια τις μέρες κρεμάζει
αδειάζοντας με πάταγο τα οστά των ταπεινωμένων.
Ποιοι, πώς, πότε ανέβηκαν την άβυσσο;
Ποιες, ποιών, πόσων οι στρατιές;
Τ' ουρανού το πρόσωπο γυρίζει κι οι εχθροί μου έφυγαν μακριά.
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω.
Εσύ μόνη απ' τη φτέρνα τον άντρα γνωρίζεις
Εσύ μόνη απ' την κόψη της πέτρας μιλάς
Εσύ την όψη των αγίων οξύνεις
κι εσύ στου νερού των αιώνων την άκρη σύρεις
πασχαλιάν αναστάσιμη!
Αγγίζεις το νου μου και πονεί το βρέφος της Άνοιξης!
Τιμωρείς το χέρι μου και στα σκότη λευκαίνεται!
Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη.
Πάντα πάντα τη λάμψη περνάς
για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα.
Όμως τι τα βουνά; Ποιος και τι στα βουνά;
Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος!
