Στον μεγάλο ευεργέτη Γεώργιο Αντ. Βούρο, Νομικό και Πρέσβη της Ελλάδας στη Γαλλία, που άφησε όλη του την περιουσία στην ιδιαίτερη του πατρίδα, έκτισε τον Άγιο Λουκά και τα Σχολεία Λιβαδίων, που φέρουν το όνομα του είναι δικαίως αφιερωμένη η κεντρική οδός της περιοχή.
Αρχίζει από τον Φόρο, ανηφορικά και με υποδοχή ένα πίνακα ανακοινώσεων, ένα ξύλινο πυλώνα της ΔΕΗ και μια πινακίδα σε… οβάλ σχήμα, που αγκαλιάζει άλλο ένα στύλο, στηριγμένη σε ένα κοτετσόσυρμα!
Αριστερά μας ένα τριώροφο σπίτι με καμπύλες στα σιδερένια του κάγκελα και μια Ελληνική και Αμερικάνικη σημαία στην οροφή, ενώ ο δρόμος είναι χαρακτηρισμένος Περιφερειακός, κάτι που σημαίνει ότι απαγορεύεται σε αυτόν η στάθμευση ανεξάρτητα αν όσοι τον… χαρακτήρισαν παρέλειψαν ότι δεν έχει ούτε διαγράμμιση, ούτε, κυρίως πεζοδρόμιο, κάτι που με το Καλημέρα επισημαίνει η κάτοικος της περιοχής Μαρία Τιμοθεάτου.
Μια Παιδικά χαρά στην αντίθετη πλευρά, που βρίσκεται σε άλλο επίπεδο, σπίτια με σημαίες, κήποι με μαρούλια και βασιλικούς, που περιποιείται η Αργυρώ Λιάπη, η οποία επίσης επισημαίνει το πρόβλημα αδυναμίας στάθμευσης.
Απέναντι μας το κατάστημα Ηλεκτρικών ειδών του Ματθ. Τσουκαλά, σπίτια σε γήινα χρώματα και ένας υπερμεγέθης πεύκος φυτεμένος το 1950 από τον πεθερό του Μαν. Συμιακάκη, που παρατηρεί μαζί μας τις δεκάδες κουρούνες, που φωλιάζουν στα κλαδιά του.
Σπίτια, ελιές και βοκαμβίλιες, έντονο πράσινο στις αυλές και δεξιά μας ένα περιβόλι, μια αυλή με ράμπα και με σκαλοπάτια με ένα μάγγανο στο βάθος, σκιερές τσικουδιές, ένα διέξοδο στενό, καθρέπτες για την διευκόλυνση της εξόδου οχημάτων, ένα άσπρο διώροφο με μια μουροσυκιά στο δρόμο, χωράφια ένθεν και ένθεν, σπίτια σε δύο επίπεδα, πεύκα, σπίτια στο βάθος των κήπων, πετροντούβαρα και μεγάλες οικοπεδικές εκτάσεις, κυρίως παλιά περιβόλια, κάτι που κυριαρχεί στην φυσιογνωμία της περιοχής, έτσι όπως την περιγράφει ο Πρόεδρος του Βούρου Λουκάς Αμπελιώτης.
Στο σημείο αυτό αρχίζουν οι Λαϊκές Πολυκατοικίες Λιβαδίων, που βρίσκονται πάνω από την Βούρου, που εδώ ξαφνικά αποκτά πεζοδρόμιο, υπό την σκιά γιασεμιών.
Πυκνές βοκαμβίλιες μέσα σε κήπους και εδώ μια σκιερή, όμορφη πάροδος κατηφορίζει προς την θάλασσα μέσω παλαιών περιβολιών, απέναντι από μια… αεροπορική καλλιτεχνική σύνθεση κάποιου που αγαπά ή αγαπούσε τα αεροπλάνα.
Μια στάση σε άθλια κατάσταση, μια πινακίδα της οδού, αριστερά μας η είσοδος των πολυκατοικιών και απέναντι μας παλιά σπίτια με περίτεχνες κολώνες από το 1877 και ένα πηγάδι από το οποίο ο Μιχάλης Αϊβαλιώτης ανασύρει κρύο νερό χειμώνα - καλοκαίρι.
Συνεχίζουμε πάντα έξω από τις Λαϊκές κατοικίες παρακολουθούμε την… γατομαχία στους κάδους απορριμμάτων της περιοχής, βλέποντας ότι άλλος ένας κάτοικος ο Γιώργος Γεωργούλης επισημαίνει το πρόβλημα στάθμευσης συν εκείνο της περιποίησης των παιδικών χαρών.
Ένας μάγγανος στο βάθος, μια συνάντηση με την μικρή σε σχέση με την Βούρου οδό Αστικλέους, μια σύνθεση πάλι με καθρέπτες δίπλα στην δεύτερη είσοδο των κατοικιών, και ένα συντριβάνι στην σκιά μιας Αροκάριας.
Τα σπίτια εδώ εναλλάσσονται με ελιές και πορτοκαλιές, μάγγανοι στο βάθος με ρόζ… βίλες, περιβόλια με θέα τη θάλασσα, ένα παλιό σπίτι με την πεζογέφυρα του τώρα πεσμένη, Καπετανόσπιτα με λέοντες στην είσοδο, ένα τεράστιο έλατο, απέναντι από μια περίτεχνη πόρτα, ένα μικρό σπίτι με περιποιημένο κήπο, ένα μπλέ τριώροφο, συνθέσεις βοκαμβίλιας, πεύκων και ένα ακόμα συντριβάνι, στην σκιά μιας ακόμα Αροκάριας, μια υπέροχη είσοδος, ένα σπίτι με δύο Φοίνικες στην είσοδο και στο σημείο αυτό φαίνεται από την Γεώργιου Βούρου, το καμπαναριό και η Εκκλησία του Αγίου Λουκά.
Ένας δρόμος οδηγεί στην Αγία Παρασκευή αλλά εμείς συνεχίζοντας ανταμώνουμε το παλιό Παρθεναγωγείο δωρεά και αυτή του Βούρου καθώς και την πινακίδα που βρίσκεται στο Καμπαναριό του Αγίου Λουκά, με τον ακούραστο πάντα Λουκά Αμπελιώτη να μας δίνει πληροφορίες.
Περνάμε την γνώριμα μας οδό Αντωνοπούλου και συνεχίζουμε πιά κατηφορικά περνώντας έξω από το εν λειτουργία Βούρειο Σχολείο, που ο Λουκάς Αμπελιώτης μας δίνει πάλι πληροφορίες γι’ αυτό.
Εδώ η Γ. Βούρου στρίβει με φόντο τις Φοιτητικές Εστίες στο βάθος και από το δεξί μας χέρι το Βούρειο Αθλητικό κέντρο, από όπου κατηφορίζουμε για να αντικρύσουμε εν μέσω οικιών την θάλασσα να περάσουμε μπροστά από την είσοδο των Εστιών και τελικά να καταλήξουμε στο τέλος της μεγάλης σε μέγεθος οδού από την οποία από τον Φόρο ξεκινήσαμε την περιήγηση μας και μπροστά στον παραλιακό δρόμο του Βροντάδου στο ύψος του Τάγματος του Δεσπότη «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα - φωτογραφίες: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
