Η Κάτω Παναγιά, ήταν Ελληνικό χωριό, Νοτίως του Τσεσμέ, στις Μικρασιατικές ακτές, απέναντι από τα Νένητα.
Το όνομα του δόθηκε σε έναν από τους καθέτους δρόμους του Προσφυγικού Συνοικισμού του Βαρβασίου, στον οποίο εισερχόμαστε από την οδό Κρήνης.
Αριστερά μας, μια πρόχειρα τοποθετημένη πινακίδα της οδού, ενώ δεξιά μας ένα χαρακτηριστικό προσφυγικό σπίτι, που σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως ως χώρος στάθμευσης ενός Ι.Χ.
Ένα τρίδυμο συγκρότημα σπιτιών δεξιά, απέναντι από ένα σύγχρονο τριώροφο, με μια σκιερή ελιά στην είσοδο, μια ροδιά έξω από ένα ακόμα τριώροφο, μια μονοκατοικία στην σκιά μια πυκνής καρυδιάς, αριστερά μας μια αυλή με συκιά, μουσμουλιά και ροδιά εναλλάξ.
Τέσσερα τριώροφα σπίτια για την συνέχεια, με ζωηρά χρώματα και ράμπες και χώρους στάθμευσης στις εισόδους, απέναντι από μια κυανόλευκη περίφραξη, με ένα ωραιότατο στολισμένο τραπέζι στην αυλή.
Μια σύνθεση λεμονιάς και αμπέλου και μια σκάλα με τρία μπουρμπούλια στο ανέβασμα, ένα σπίτι στην σκιά ενός αμπελιού.
Δεξιά μας δύο προσφυγικά σπίτια με αυλές, ένα μεγάλο κοντάρι με μικρή σημαία για την συνέχεια, εναλλάξ χορταριασμένες και καθαρές αυλές, πορτοκαλιές και γιασεμιά και ένας χώρος στάθμευσης στα ακριβή μέτρα ενός Ι.Χ. κάτω από την τελευταία πινακίδα της οδού.
Εδώ ολοκληρώνεται η οδός Κάτω Παναγιάς, στην οποία από την οδό Κρήνης ξεκινήσαμε την περιήγηση μας και στην κεντρική οδό του Συνοικισμού του Βαρβασίου την οδό Μαυράκη – Πίττα «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ Γιάννης Τζούμας, εικονοληψία – φωτογραφίες Κωστής Αναγνώστου, επεξεργασία εικόνας Νέλο Μέσι.
