Τι σας έλεγα για την υγεία της υπαίθρου;
Γίνεται να πας στα Καρδάμυλα και να μην πεταχτείς μέχρι τη «Στέγη της Μαρίας»;
Ζήτησα από την Διευθύντρια της Παρασκευή Λιαδή, την κόρη του αείμνηστου και πολυαγαπημένου παπά Λιαδή, να μας ξεναγήσει και θα ήθελα να σας κάνω κοινωνούς.
Θα τα δείτε βεβαίως και τηλεοπτικά τη Δευτέρα στην ΑΛΗΘΕΙΑ ΤV στις 8.00 μ.μ. στις 12 τα μεσάνυχτα και την Τρίτη στις 4.00 μ.μ. και μετά βεβαίως στο διαδίκτυο, αλλά τα γραπτά μένουν.
Μένουν και οι αριθμοί. Δεν τους πάω τους άτιμους, αλλά είναι οι μόνοι που… μιλάνε.
10 χρόνια τώρα, από τότε που ο καπ. Παναγιώτης Τσάκος, έκανε τον πόνο του δημιουργία, δίνοντας άλλο ένα μήνυμα – μάθημα, μετατρέποντας το σπίτι της αείμνηστης κόρης του σε «Σπίτι όλων των παιδιών» πέρασαν από τους φιλόξενους χώρους του πάνω από 100 παιδιά.
Από αυτούς το 85% ακολούθησε το ναυτικό επάγγελμα και το δυναμικό αυτό αποτελεί το 45% της δύναμης του Γυμνασίου και του Λυκείου Καρδαμύλων.
Κάντε μια παρένθεση εδώ. Ο καπ. Παναγιώτης στο μυαλό του είχε ένα «Σπίτι» ζωντανό με παιδιά, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει πάντα να μην κλείσουν τα Σχολεία των Καρδαμύλων.
Για πρακτικούς λόγους, που ακολουθούνται διεθνώς, το «Σπίτι» φιλοξενεί μόνο αγόρια, αν υπήρχε αντίστοιχο για κορίτσια, θα έπρεπε να στεγάζεται αλλού, και όπως θα δείτε και από το ρεπορτάζ, έχει όλα τα εχέγγυα του «Σπιτιού» αλλά, προσθέτω εγώ και του… πλοίου. Σε κανέναν που φιλοξενείται εκεί δεν λένε, γίνε ναυτικός, αλλά δεν υπάρχει ούτε πόντος που να μην εκπέμπει… αλμύρα.
Παιδιά χαρούμενα, ευδιάθετα, με ατομικούς χώρους αλλά και κοινή διαβίωση. Ακόμα και για να συγκεντρωθούν χτυπάει ένα καμπανάκι, όπως παλιά τουλάχιστον στα πλοία. Παντού ρητά, σοφά αποφθέγματα, βιβλία, υπολογιστές, μαγειρεία στα οποία συμμετέχουν, αθλητικοί χώροι, χωράφια, κοτούλες από τις οποίες τα αυγά που μαζεύονται συσκευάζονται και πωλούνται για να έχουν τα παιδιά έσοδα, κατσικούλες, μια γαϊδουρίτσα, φιλικά σκυλιά, γλυκά του κουταλιού, πάλι δική τους κατασκευής, ατομικά και ομαδικά φροντιστήρια, αναγνωστήριο, ένας Κολεγιακός χώρος, ίσως πρότυπος στο εξωτερικό, αλλά τα Καρδάμυλα αποτελούν πάντα εσωτερικό του… εσωτερικού.
Τι πληρώνουν τα παιδιά; Τίποτα. Πληρωμένα είναι μέχρι και τα εισιτήρια για να πάνε στους γονείς τους ή των γονιών για να τα επισκεφτούν.
Αν ακολουθήσουν το ναυτικό επάγγελμα, ο Όμιλος Τσάκου τους έχει διαθέσιμη θέση εργασίας, κυρίως όμως φεύγοντας από εκεί αφήνουν τις καλύτερες αναμνήσεις και μια μεγάλη οικογένεια. Και τα δυό σημαντικότατα. Ας κρατήσουμε εδώ την αγάπη του προσωπικού, που μαζί με την Παρασκευή Λιαδή είναι νυχθημερόν κοντά τους.
Γυρίσαμε όλη τη «Στέγη» μιλήσαμε με όλους, την Διευθύντρια, το προσωπικό, τα παιδιά. Θα τα δείτε και εσείς. Η αλήθεια είναι ότι σε ένα τέτοιο ρεπορτάζ, υπάρχει εκ των πραγμάτων ένας εξωραϊσμός. Κι εσείς να φωνάξετε ένα δημοσιογράφο σπίτι σας, προηγούμενα θα το έχετε γυαλίσει, αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε και να το διακρίνουμε, είναι λογικό και θεμιτό. Τι όμως δεν θα ξεφύγει από ένα έμπειρο τουλάχιστον μάτι; Η θέρμη, το κλίμα, η ατμόσφαιρα. Αυτά δεν… γυαλίζονται.
Στη «Στέγη της Μαρίας» υπάρχει παντού διάχυτη αγάπη. Εύχομαι ο Θεός να δίνει δύναμη, όχι μόνο στον καπ. Παναγιώτη αλλά και στην συνέχεια του, να κρατούν αυτό το «Σπίτι» ζωντανό, γατί συνάμα, είπαμε υπάρχει και… πίσω μεριά του μυαλού, αυτή η αγάπη είναι το οξυγόνο των Σχολειών των Καρδαμύλων.
Παρασκευή 17/5/24 από την στήλη του Γιάννη Τζούμα ΑΛΗΘΙΝΑ
