Ελάτε να το κλείσουμε εδώ αφού μαζί το ξεκινήσαμε και αφού σας κρατήσαμε παρέα σε αυτό το Προσκυνηματικό ταξίδι του «Φάρου» στις αλησμόνητες πατρίδες.
Σήμερα κάναμε την ανάποδη πορεία, διανύοντας 550 χιλιόμετρα, για να βρεθούμε από την Αττάλεια στην Σμύρνη!
Άξιζε τον κόπο. Αφήσαμε πίσω τις ξεριζωμένες μας ρίζες, μπηγμένες στα χώματα. Αυτά που κρατούν τα σπίτια, όπως αυτό που με τόση τέχνη σκάλισε στην πόρτα του ο νοικοκύρης Σ.Κ. το 1887, ποιος ξέρει με πόσα όνειρα, για να σκορπίσουν αυτά 35 χρόνια μετά στους ανέμους της ιστορίας, να γίνουν καπνός, αίμα, πόνος, δάκρυα και προσφυγιά.
Αυτά που τώρα φιλοξενούν άλλο κόσμο, ανασταίνουν άλλους ανθρώπους, γράφουν άλλες σελίδες ιστορίας.
Γατζωμένοι τώρα στις νέες μας πατρίδες, δεν ξεχνάμε αλλά και δεν κρατάμε κακία σε κανέναν. Εκτός από τα λάθη των άλλων υπάρχουν και τα λάθη τα δικά μας και αυτά του 1922 τα πληρώσαμε με την μεγαλύτερη λαβωματιά πού έπληξε το Ελληνικό κορμί.
Ας κρατήσουμε για το σήμερα, πως αυτή γή των παππούδων μας θρέφει τώρα τους γείτονες μας. Αυτούς που αν τους αφήσει η άγκυρα της θρησκείας τους θα απογειωθούν. Γιατί σήμερα μπορεί να εξάγουν… Μπαϊρακτάρ, αλλά ταυτόχρονα από όσους οικισμούς περάσαμε στην επιστροφή, άσφαλτος υπήρχε μόνο στον κεντρικό δρόμο!
Από όσες γυναίκες είδαμε οι μισές ήταν ντυμένες… καλόγριες, είδαμε πόλεις, που θύμιζαν την Αθήνα με… Μιναρέδες, είδαμε πολυκατοικίες κτισμένες με… τσιμεντόλιθους, αλλά είδαμε και την απόλυτη εκμετάλλευση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Αν η Τουρκία δεν είχε το βαρίδι του Ισλάμ, που κρατά τον μισό ενεργό πληθυσμό της και συνάμα τον πιο δυναμικό (αυτό στην ουσία είναι οι γυναίκες) στην εποχή του λίθου, σήμερα θα μιλάγαμε για άλλα πράγματα.
Βλέπετε τις ανεμογεννήτριες απέναντι; Ε, η μια πλευρά τους βλέπει εμάς. Η πίσω ξέρετε τι βλέπει, που δεν είναι ορατό σε μας; Την εκμετάλλευση ενός γεωθερμικού πεδίου, με όλους τους τρόπους. Χιλιόμετρα σωλήνων, που θερμαίνουν τσάμπα θερμοκήπια, ζεσταίνουν πόλεις και παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα.
Καμιά φορά σκέπτομαι την… γη, τι γέλια βάζει με μάς, που για τους δικούς μας λόγους, έχομε χωρίσει την φλούδα της σε χώρες, σε κράτη, σε σύνορα, σε ονόματα.
Έχουμε έστω για λίγο συνειδητοποιήσει τι γίνεται… από κάτω; Για παράδειγμα σε μια συνέχεια των νησιών και της Ιωνικής γής, πόση απόσταση ας πούμε χωρίζει το γεωθερμικό πεδίο της Τουρκίας από το δικό μας κυρίως στην Νότια Χίο;
Ε, την ώρα που εμείς δεν αξιωθήκαμε να γλυτώσομε ούτε την θέρμανση του Κολυμβητηρίου, απέναντι μας οι Τούρκοι παράγουν με γεωθερμία ηλεκτρική ενέργεια και κινούν ολόκληρα εργοστάσια, που συναρμολογούν αυτοκίνητα και φτιάχνουν ηλεκτρικές συσκευές, που εξάγουν σε όλο τον κόσμο.
Υ.Γ.: Ε, με γενέθλια ξεκινήσαμε με γενέθλια τελειώσαμε. Εντός του λεωφορείου, στην επιστροφή απ’ την Αττάλεια ευχηθήκαμε χρόνια πολλά στον μικρό 11χρονο Αντώνη Λαμπρινούδη.