Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στους Πυροσβέστες μας.
Δεν ξέρουμε πως νοιώθουν οι ίδιοι. Να ξέρουν όμως ότι χάρη σ’ αυτούς, τους συναδέλφους τους Αστυνομικούς, Λιμενικούς και πρώτα από όλους, τους πλέον… αφανείς, Στρατιωτικούς, οι πολίτες αισθάνονται ΑΣΦΑΛΕΙΣ και δεν γράφεται η λέξη τυχαία κεφαλαία.
Όμως μια επιτυχία της λειτουργίας τους είναι η ΟΜΑΔΑ. Όπως τους βλέπουμε να ενεργούν επιχειρώντας, έτσι είναι και στην ζωή τους, στην βάρδια τους, στον ελεύθερο χρόνο τους, στην χαρά και την λύπη τους. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό τους, είναι η σεμνότητα. Άνθρωποι της πράξης, της αποστολής και της αποτελεσματικότητας δεν διατυμπανίζουν αυτό που κάνουν.
Θα πρέπει κάπου να τους… τσακώσεις και αυτό πράττουμε εμείς σήμερα, κάνοντας χρήση μιας ανάρτησης του μέχρι προχθές Διοικητή τους Γιάννη Στεργιούλα, που φεύγοντας από το νησί, για άλλη υπηρεσία, αισθάνθηκε την ανάγκη να καταθέσει τα εξής, γράφοντας νοερά σε ένα συνάδελφο του, που δεν είναι πιά μαζί μας.
«Φίλε Γιάννη Μαστοράκη. Πέρασαν κιόλας έξι μήνες που έφυγες από τη ζωή, όμως αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τόσο εσένα όσο και την οικογένεια σου, που από την πρώτη μέρα που έφθασα στην Χίο ανοίξατε την πόρτα του σπιτιού σας και με κάνατε φίλο. Ήταν μια σύντομη αλλά δυνατή φιλία. Μέσα σ' αυτό το διάστημα το όνειρό σου για ανακαίνιση του Π.Κ. ΑΡΜΟΛΙΩΝ άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν αντί στεφάνων, με την συνδρομή του Δήμου Χίου αλλά και πολλών φίλων της Υπηρεσίας, άρχισε η ανακαίνιση του κτιρίου και οδεύει προς το τέλος της. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους που συνέβαλαν στην επίτευξη όλων όσων έγιναν, αλλά και όσων ακόμη υπολείπονται. Ένα μεγάλο μπράβο!!! Έγινε τοποθέτησή ξύλινου δαπέδου (laminate), ανακατασκευή μπάνιων, τοποθέτησή δύο νέων κλιματιστικών, ενός ηλιακού θερμοσίφωνα, αντικατάσταση πάγκου κουζίνας και επαναφορά εξωτερικά του κλιμακίου στην αρχική πέτρινη του μορφή. Όλα αυτά έγιναν από την αγάπη των συναδέλφων στο πρόσωπό σου για να καμαρώνεις από κει επάνω. Θα σε θυμόμαστε πάντα.»
Εν ολίγοις για να κάνουμε εμείς την… μετάφραση, αυτοί οι υπέροχοι Πυροσβέστες, αντί να κάθονται μέσα στην… μπίχλα και να καταθέτουν υπομνήματα άνευ αντικρίσματός, μάζεψαν χρήματα, έβαλαν προσωπική εργασία και μεταμόρφωσαν τον Πυροσβεστικό Σταθμό Αρμολίων, δίνοντας ένα μήνυμα – μάθημα σε όλους μας.
Όχι δεμένα χέρια, προσφορά, δράση, μονάδα και δύναμη, ομάδα και έκπληξη.
Και επειδή τις ομάδες τις κάνει μερικές φορές ένας, διαβάστε το… άσχετο υστερόγραφο. Το υπογράφει ο «Φάρος» με την συμπλήρωση 9 χρόνων από το φευγιό του Ανδρέα Αξιωτάκη.
Υ.Γ.: «50 χρόνια αιρετός Πρόεδρος... ασύλληπτο το μέγεθος του αγώνα του, απροσμέτρητο το έργο του, μοναδικό το αποτύπωμα του. Μας ενέπνευσε, μας καθοδήγησε, μας προίκισε με αξίες και με μια τεράστια παρακαταθήκη πνευματική και υλική.
Βρίσκεται σε κάθε μεγάλο και κάθε μικρό που αγγίζουμε στον Φάρο. Οι συμβουλές του είναι πάντα στο μυαλό μας, η αγάπη του για την Μικρασιατική Ιδέα γεμίζει τις καρδιές μας με ανεξάντλητο καύσιμο.
Πρόεδρε όλα είναι εδώ, όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις...
Και ώσπου να ανταμωθούμε, θα αγωνιζόμαστε και εμείς με όλες μας τις δυνάμεις για αυτό που έταξες τη ζωή σου. Αιωνία η μνήμη σου.»
