Αναφερόμαστε στον κόμβο των Αρμολίων και στο πυκνό σκότος που επικρατούσε επί ένα έτος, μετά την πρόσκρουση ενός οχήματος σε φωτιστικό στύλο.
Επισημάναμε τον κίνδυνο ατυχήματος ειδικά σε εξοδούχους στρατευμένους και σήμερα θέλουμε να συγχαρούμε την Περιφερειακή Ενότητα για την ΑΜΕΣΗ ανταπόκριση.
Απ’ ότι πληροφορηθήκαμε έβαλε και το χεράκι ο «Συμπαραστάτης του πολίτη» Γεώργιος Παπαδόπουλος, που ως… Πυργούσης ευαισθητοποιήθηκε και λόγω γειτνιάσεως.
Μπράβο και σε εκείνον και για να ολοκληρώσουμε, με τα… μπράβο ας μην αφήνουμε βρε παιδιά τα προβλήματα να…χρονίζουν στην κυριολεξία για να τα λύνουμε.
Σε ένα άλλο θέμα παρατήρησα μεγάλη ευαισθητοποίηση, αυτό των «Παιδικών χαρών».
Να πώ μια σκέψη; Παλιά έφτανε ένα… σχοινί, εγώ το πρόλαβα, σε μια τσικουδιά και η κούνια ήταν έτοιμη. Μετά περάσαμε στην τοποθέτηση μια κούνιας και μια τραμπάλας σε μια αλάνα και η… «Παιδική χαρά» ήταν έτοιμη.
Και μετά, μετά παιδιά ήρθε η… μπασκέτα στον βροντάδο και μας θύμισε ότι δεν ζούμε, ή σωστότερα δεν πρέπει να ζούμε στον τρίτο κόσμο.
Ήρθε η εφαρμογή του Νόμου, που είναι σαφής. Τίποτα στον βρόντο, τίποτα στην τύχη, «Παιδικές χαρές» πιστοποιημένες, με υποχρεωτική συντήρηση, με προδιαγραφές ασφαλείας κ.λ.π. κ.λ.π.
Άρα, προγραμματισμός, άρα δεν τα ξέρουμε όλοι, όλα, άρα ας μάθουμε να ακούμε.
Διάλεξα μια παρέμβαση του Δημάρχου, στην ευγενική παρατήρηση συνδημότισσας, που και αυτή ζητούσε «Παιδική χαρά» στην περιοχή της.
Διαβάστε την:
«Κυρία Πολυχρονίδου είναι εξαιρετική η τοποθέτηση σας. Πραγματικά αυτό κάνουμε με τις παιδικές χαρές και τους αθλητικούς χώρους εδώ και Τριάμισι χρόνια που μηδενίστηκε το κοντέρ και ξεκινήσαμε από μηδενική σχεδόν βάση να φτιάξουμε νέες παιδικές χαρές πιστοποιημένες σύμφωνα με τον νόμο πλέον και μετά από το θανατηφόρο τραγικό ατύχημα με την μπασκέτα. Παλαιά ήταν εύκολο να σπείρεις δυο τρία παιχνίδια και να τα ονομάσεις παιδική χαρά. Τώρα και απαγορεύεται και δεν είναι σωστό. Έχουμε ήδη δημιουργήσει εκ του μηδενός κάποιες δεκάδες παιδικές χαρές γήπεδα και δεκάδες νέες μπασκέτες. Μαγικά δεν μπορούν να γίνουν όλα. Χρειαζόμαστε χρόνο για να κάνουμε όσα δεν έγιναν κάποιες δεκαετίες πριν. Δεν υποτιμάμε καμία περιοχή και κανένα χωριό μας και μας νοιάζει και πονάμε το ίδιο για όλους και για όλα. Απλά χτίζουμε όλα αυτά με προγραμματισμό και με μια σειρά μέχρι την τελική ολοκλήρωση όλων. Και τις χτίζουμε σωστά σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές προδιαγραφές, πιστοποιημένες για απόλυτη ασφάλεια των παιδιών μας μακριά από προχειρότητες. Αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα και η μόνη αλήθεια.»
Aυτά για τις «παιδικές χαρές» και ευχαριστώ τον Νίκο Σαραντάκη από τα Αρμόλια, που μου έστειλε την φωτογραφία από τον φωτισμένο κόμβο των Αρμολίων. Πάντα τέτοια.
Υ.Γ.: H ένθετη φωτογραφία, δίνει μια εξήγηση γιατί δεν ήμουνα πιστός στο ραντεβού της στήλης, αργά κάθε βράδυ. Πετάχτηκα… με τον Κωστή Ααναγνώστου στο Φαράγγι των Κουρουνίων. Ετοιμαστείτε για ένα ρεπορτάζ που θα αποδείξει ότι έχουμε και στο νησί, φυσικό περιβάλλον… Πόντου, ξέρετε με καρυδιές, αχλαδιές, φουντουκιές και δεν έχομε ιδέα. Αφήστε που για πρώτη φορά θα ακούσουμε όλοι μαζί αηδόνια. Υπομονή να το μοντάρομε.
