Που λέει ο λόγος να μην ψηφίζαμε.
Γιατί να μην ψηφίσουμε, άλλωστε όπως το είπαν και οι πρώτοι υποψήφιοι στην πρώτη ραδιοτηλεοπτική τους… μονομαχία, τα πολλά ψηφοδέλτια είναι ο πλούτος της Δημοκρατίας.
Το λες κι’ έτσι, όπως και η αλεπού, που αφού έβλεπε πως τα σταφύλια είναι ψηλά τα βάφτιζε… κρεμαστάρια.
Γιατί ο πλούτος της Δημοκρατίας θα ήταν το κριτήριο των ψηφοφόρων και πολύ φοβάμαι ότι αυτό θα κινηθεί στην σειρά, ρουσφέτι- εξυπηρέτηση, συγγένεια, φιλία, χωριό, προσωπικότητα υποψηφίου, έργο και άφησα τελευταίο το κόμμα, γιατί στην κυριολεξία αυτό ποιός το… χαιρετά, γιατί το άλλο δεν μπορώ να το γράψω.
Μακάρι να διαψευστώ αλλά με δεδομένη και την πρώτη ήπια δημόσια προεκλογική αντιπαράθεση και αυτό από μόνο του είναι ένας πλούτος, σκεφτόμουνα πόσο πλούσιοι θα είμασταν αν δεν υπήρχαν στο τραπέζι των συζητήσεων το Αεροδρόμιο, το Λιμάνι και το ρημάδι το Φράγμα στης Κόρης το γεφύρι.
Δυστυχώς όπως θα παρατηρήσατε αναμασάμε τα ίδια πράγματα και αυτό δεν είναι πλούτος αλλά μιζέρια.
Συνεπώς ο προβληματισμός μου δεν είναι ο πλούτος των υποψηφιοτήτων, αλλά αν στο μέλλον οι υποψήφιοι στο Νομό θα είναι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους γιατί προς το παρόν ισχύσει το αντίθετο.
Εδώ θα ήθελα να κάνουμε μαζί μια κρίσιμη παρένθεση.
Ας βάλουμε στο μυαλό μας τη Χίο της περασμένης Μεγάλης Εβδομάδας.
Η αγορά γεμάτη κόσμο, τα μαγαζιά το ίδιο, από την Πόλη μέχρι τα χωριά ζωντάνεψαν τα πάντα.
Γιατί; Μα ήρθε κόσμος είναι η προφανής απάντηση. Σωστό. Πόσος όμως;
Πάμε στους αριθμούς, που ως γνωστόν είναι οι μόνοι που δεν κάνουν λάθος.
Στο νησί ήρθαν περίπου 6000 άνθρωποι.
Νάτο λοιπόν το κρίσιμο μέγεθος. Δεν χρειάζεται παρά να επιστρέψουν στο νησί τα παιδιά μας και δεν χρειάζεται παρά μια έστω ήπια τουριστική κίνηση, γιατί όχι 365 μέρες το χρόνο.
Αυτά και μόνο αρκούν για να ζωντανέψουμε ξανά.
Αυτό λοιπόν κατά την γνώμη μου θα ήταν πλούτος στην Δημοκρατία. Οι συζητήσεις των υποψηφίων να κινηθούν στην κατεύθυνση της ανάπτυξης. Αυτής που θα ανοίξει δουλειές, αυτή που θα κρατήσει τον κόσμο στο νησί.
Γιατί προσέξτε, δεν είναι μόνο το κρίσιμο μέγεθος των 5000 παραγωγικών ανθρώπων που μας λείπει, είναι και το τελειωτικό μέγεθος των άλλων 5000, που θα φύγει τα επόμενα δέκα χρόνια, αν δεν κάνουμε κάτι χθες.
Τι ακριβώς; Μα αυτό ακριβώς πρέπει να συζητήσουμε και μάλιστα με δεδομένο ότι οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις είχαν στο Αιγαίο τέτοια πολιτική, που χάριζαν μακροπρόθεσμα τα νησιά στην Τουρκία. Στο θέμα των Οινουσσών ειδικά με ΦΠΑ 24% δεν την χαρίζουμε, την δίνουμε.
Να το πω ανάποδα. Μια εθνική κυβέρνηση θα θέσπιζε στα ακριτικά μικρονήσια μηδενικό ΦΠΑ. Ναι όπως ακριβώς το διαβάζουμε, 0% για να τα γεμίσουν κατ’ αρχήν με μεταποιητικές επιχειρήσεις και να ανοίξουν τα Σχολειά τους.
Αρα, με δεδομένο αυτό ακριβώς, το μέχρι σήμερα κεντρικό αρνητικό περιβάλλον, ένα παραπάνω πρέπει εμείς να συζητήσουμε επί της ουσίας. Και η ουσία ακούει σε μια μόνο λέξη. ΕΡΓΑΣΙΑ.
Υ.Γ. Κατ’ αρχήν το είπα ραδιοφωνικά, λόγω ευαισθησίας σε στρατιωτικά θέματα. Όμως επειδή δεν έπιασε ο ραδιοφωνικός λόγος αναγκάζομαι να το γράψω.
Πόσα κάνουν πέντε δεκάκιλα αναθεματισμένο μίνιο, να το δωρίσουμε στο πολεμικό ναυτικό να βάψει το σκάφος P 287 που ναυλοχεί στο λιμάνι μας να μην γινόμαστε διεθνώς ρεζίλι;
Την επόμενη φορά θα το φωτογραφίσω.
