Έξω να σκάει ο τζίτζικας, το καφενείο του FB να ασχολείται με τον… σκύλο του Ξενάκη, σε μια προσπάθεια της αντιπολίτευσης να βγάλει Δήμαρχο τον Κάρμαντζη από την πρώτη Κυριακή (τσάμπα το γράφω, δεν το καταλαβαίνουν γι’ αυτό δεν θα το ξαναγράψω) κι’ εγώ να λέω δεν πας μια βόλτα μέχρι την Ομηρική Ακαδημία;
Για σκεφτείτε. 27 χρόνια ασταμάτητα. 6000 περίπου σύνεδροι. Ποιός θα μετρήσει την δύναμη αυτής της γυναίκας της Καθηγήτριας Μαρίας – Ελευθερίας Γιατράκου να επιμένει; Γιατί δεν είναι μόνο η Ζαχαρού - Λουτράρη και όχι μόνο στη Χίο, δεν είναι μόνο η ακάματη Μαριέλλα Βαρώνη της Χιακής Ομοσπονδίας στην Αθήνα, είναι και όσοι ενστερνίστηκαν την ιδέα και πάλεψαν και παλεύουν κάθε χρόνο να χρησιμοποιούν το όπλο του Ομήρου για την διάδοση της Ελληνικής γλώσσας, της αθάνατης αρχαίας ελληνικής σκέψης και γραμματείας.
Το έχουμε σκεφθεί όλα αυτά τα χρόνια; Έχουμε μετρήσει τους Πανεπιστημιακούς, τους λάτρες της Ελλάδας από όλα τα μέρη του κόσμου, έχουμε μετρήσει τους εκατοντάδες Πρεσβευτές, έχουμε καταλάβει το μέγεθος και τα αποτελέσματα της προσπάθειας;
Μόνο φέτος μας είπε η κα Γιατράκου έγιναν 70 επιστημονικές ανακοινώσεις!
Στο Ομήρειο μόνο χθές είχαμε Πανεπιστημιακούς αλλά και μεταπτυχιακούς νεαρούς φοιτητές από την Κύπρο, την Αγγλία, το Βέλγιο, την Δανία, την Ισπανία, την Τουρκία, την Ελβετία, την Γερμανία, την Κίνα, την Συρία, την Βραζιλία!!!
Όλοι αυτοί έκαναν τις ανακοινώσεις τους στην γλώσσα τους και στα Ελληνικά. Όλοι αυτοί συνόδεψαν την κα Γιατράκου στην απαγγελία της «Ξανθούλας» του Διονύσιου Σολωμού, όλοι αυτοί τραγούδησαν το ποίημα του Νομπελίστα Γιώργου Σεφέρη γραμμένο το 1962.
Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι, διψάσαμε το μεσημέρι μα το νερό γλυφό.
Πάνω στην άμμο την ξανθή, γράψαμε τ’ όνομά της
Ωραία που φύσηξε ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή.
Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος πήραμε τη ζωή μας· λάθος! κι αλλάξαμε ζωή.
Και ακούγοντας τους ξαναδιάβασα το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη που κρατούσαν στα χέρια τους, που τους θύμισε καλωσορίζοντας τους.
«Μελετήστε το θαύμα της ενότητος της Ελληνικής γλώσσης, το οποίο εξύμνησε ο Οδυσσέας Ελύτης με τα παρακάτω λόγια: Μου εδόθηκε να γράψω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνο από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά μια γλώσσα που μιλιέται επί 2500 χρόνια χωρίς διακοπή… Επειδή εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία γλώσσα η ελληνική, όπως εξελίχθηκε από την αρχαία, που έπρεπε μα είναι το μεγάλο καμάρι μας και το μεγάλο μας στήριγμα… Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες μας. Τις ρίζες μας που βρίσκονται εκεί, στα αρχαία. Καμιά γλώσσα δεν διαθέτει μια τέτοια απέραντη προοπτική προς τα πίσω και το κυριότερο με αδιάσπαστη συνέχεια».
Αυτή λοιπόν την γλώσσα μελετούν οι Ομηριστές μας, αυτοί διαδίδουν οι πνευματικοί σκαπανείς της Ομηρικής Ακαδημίας.
Και βλέποντας και ακούγοντας αυτούς σκέφθηκα πως σε λίγο θα βγώ από το Ομήρειο και οι μόνες πινακίδες που θα διαβάσω στα… Ελληνικά είναι απέναντι του …Κρεοπωλείου Ψυχιά άντε και του… Φούρνου Βενέτη.
Και πως εντοπίως εκτός από την υποστήριξη των… Νεοδημοκρατών Αντιπεφερειαρχών μας στον Κ. Μουτζούρη, χωρίς ακόμα να μιλήσει το Κόμμα τους (το λές και αχταρμά ένα πράμα) εμείς εξακολουθούμε να ασχολούμαστε με τον… σκύλο του Ξενάκη.
Υ.Γ.: Για τον οποίο προσυπογράφω αυτά που έγραψε και μας έστειλε ο Βασίλης Καλαργυρός.
«Λίγες γραμμές για το περιστατικό με το συμπαθητικό τετράποδο που έχασε την ζωή του από την υπερβολική ταχύτητα του αυτοκινήτου που τον παρέσυρε και τον σκότωσε.
Αγαπητέ μου αντιδήμαρχε ξέρω ότι το συμβάν σίγουρα θα σε έχει πληγώσει και εσένα, ένα περιστατικό που μακάρι να μην είχε γίνει ποτέ. Πάρε τις ευθύνες σου και επειδή το καταφύγιο των ζώων στην Χίο είναι αναγκαίο, γίνε αυτός που με αυτό το περιστατικό θα είναι η αφορμή να ξεκινήσει αυτό το έργο. Δείξε την παιδεία σου και κάνε το καλό.»
