Ένα βιβλίο είναι ένα παιδί κι΄εγώ δόξα το Θεό, δεν τα στερήθηκα.
Ένα τέτοιο παρουσιάστηκε την Παρασκευή 31/1/25, αυτή τη φορά στον Φάρο.
Σημειώνω την φορά, διότι το πρώτο παρουσιάστηκε πέρσι τέτοιες μέρες στην Βιβλιοθήκη μας, από τον Στρατηγό Χρ. Δρίβα και τον Κ. Φασουλάκη.
Ήταν η πρώτη απόπειρα να καταγραφεί με την μορφή βιβλίου η Χιακή ιστορία και ζωή, την περίοδο 1911 - 1934 έτσι όπως την βρήκα αποτυπωμένη στα αρχεία των τοπικών εφημερίδων, που διασώζονται στην «μεγάλη κυρία της Χίου».
Αυτή τη φορά στον Β’ τόμο η συγγραφή επεκτάθηκε στην σκληρή δεκαετία 1934-1944 και την παρουσίαση έκαναν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος και ο Πρόεδρος της ΕΜΧ Γιώργος Τούμπος, τους οποίους και ευχαριστώ.
Όπως ευχαριστώ την Βιβλιοθήκη μας, που αντλώ όλο αυτό τον πλούτο, τον Φάρο για την φιλοξενία, τους χορηγούς Ίδρυμα Μ. Τσάκου, Mastihashop και Τεχνική Εταιρεία Ζενιώδη – Πικούνη, χωρίς τους οποίους δεν θα ήταν δυνατή η δυνατότητα της έκδοσης.
Ευχαριστώ επίσης τις εκδόσεις Α-Π και τον Γιάννη Παληό, που στα βιβλία τους δεν βάζουν μόνο τέχνη αλλά και ψυχή και όσους αφιέρωσαν στην παρουσίαση τον ελεύθερο χρόνο τους, γεμίζοντας τον φιλόξενο Φάρο, κάνοντας τον κόπο να ανεβούν από τα Μεστά ή να κατεβούν από τα Καρδάμυλα και την Βολισσό.
Με την ευκαιρία καταθέτω και γραπτά, όσα είπα στον δικό μου χαιρετισμό, έτσι για να μείνουν και αυτά.
Γιατί βρίσκω τον χρόνο να ασχοληθώ και με την συγγραφή, αφού απ’ ότι φαίνεται όσο λαδάκι έχει το καντήλι μου θα το ρουφήξει μέχρι τέλους το αδηφάγο δημοσιογραφικό τέρας;
Γιατί το νοιώθω σαν χρέος.
Όχι μόνο στους σημερινούς και σε αυτούς που θάρθουν, αλλά και σε αυτούς που έφυγαν.
Γιατί εκτός των τόσων σημαντικών, που επεσήμαναν Μητροπολίτης και Πρόεδρος της Ένωσης, τόνισε κάτι και ο παραβρισκόμενος και πολυγραφότατος Βουλευτής Σταύρος Μιχαηλίδης. Έτσι για να καταλάβουμε, είπε, την αξία τους ενός ευρώ, που δίνουμε αγοράζοντας μια εφημερίδα για να την πετάξουμε αύριο.
Ναι αυτό το… ευρώ γράφει, έγραψε τελικά ιστορία. Γιατί αυτή γράφεται και μέσα από τις ειδήσεις. Που ενώ νομίζουμε ότι είναι εφήμερες, εξ’ ου και το εφημερίδα, τελικά όχι μόνο δεν μπαγιατεύουν, αλλά στέκονται πολύτιμος βοηθός σε όσους θέλουν να μην ξεχάσουν, σε όσους κατανοούν την σημασία της περασμένης γνώσης.
Τι έγινε λοιπόν στην Χίο την δεκαετία 1934- 1944;
Πως να προσπεράσει κανείς μια δικτατορία της 4ης Αυγούστου του 1936;
Πως να μην μεθύσει με το «Αθάνατο κρασί του 21» όταν το Χιακό Σύνταγμα βρέθηκε στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, κυνηγώντας τους Ιταλούς εισβολείς;
Σε ποιο βάθρο να στήσει τους ήρωες με τα δεκανίκια; Πως να μην νοιώσει το πάγωμα στις καρδιές όταν οι παππούδες μας είδαν ένα Ιταλικό Μεταγωγικό να αδειάζει στην Προκυμαία τους Ναζί;
Πουν να γυρίσει το βλέμμα και να μην δεί στην συνέχεια, παιδιά να ορμούν πάνω σε σωρούς από φλούδες από μανταρίνια, να μην πεθάνουν από την πείνα, ουρές νέων να φεύγουν ακόμα και κολυμπώντας από το νησί για να γλυτώσουν;
Πως να αντικρύσει τα δακρυσμένα μάτια του τοπικού Ιεράρχη Ιωακείμ Στρουμπή, όταν ο Γερμανός Διοικητής κατοχής, δέχεται το αίτημα του, να μην εκτελεστούν δι’ ασήμαντον αφορμή δύο αδέλφια, αλλά του αντιγυρίζει με Ναζιστική ψυχρότητα την απάντηση. Εντάξει, αλλά ας διαλέξουν μεταξύ τους ποιός από τους δυό θα εκτελεστεί;
Πως να μην νοιώσει τις βόμβες να σχίζουν στα δυό το Βίριλ και την Προκυμαία να γίνεται Νοσοκομείο και Νεκροταφείο μαζί;
Που να βάλει την ανατριχίλα της αντίστασης, το πάγωμα από την εκτέλεση εν ψυχρώ του Καλαμπόκα, πως να κρύψει τους πανηγυρισμούς της απελευθέρωσης;
Ε, εγώ θεώρησα χρέος μου να τα διασώσω σε ένα βιβλίο, σε ένα ακόμα βιβλίο. Αυτό είναι ο Β’ τόμος «Μια σταγόνα ιστορίας της Χίου 1934-1944».
Αν το λαδάκι φτάσει θα συνεχίσω μέχρι τις μέρες μας, θεωρώντας χρέος μου να διασώσω τον κόπο του αγνώστου δημοσιογράφου, να αναδείξω την συμβολή του στην ιστορία, να δώσω την δυνατότητα στον Χιώτη του αύριο, που θέλει να μάθει, την δυνατότητα να το κάνει, μέσα από μια σειρά βιβλίων. Και μετά ας πάω στο… καλό.
Υ.Γ: Mαζί με ένα... άνθος, ήρθε και το παρακάτω σημείωμα της Ξανθής Αξιωτάκη. "Εύχομαι από καρδιάς, να είναι πάντα ευθύβολες, εύδρομες και ευάρεστες οι συγγραφές σου! Θερμά συγχαρητήρια!"
