Ο Δήμος Χίου είναι ένα παράδειγμα.
Ολες αυτές τις μέρες παρακολουθούμε συντεχνιακές κόντρες με θύμα τον ίδιο τον δημότη, τις οποίες δεν είμαστε και υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε στις λεπτομέρειες τους.
Για παράδειγμα, για να μπω ευθέως στο θέμα, ακούμε την Πρόεδρο του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων να λέει πως δεν γνωρίζει αν είναι νόμιμο να κάνει χορηγία κάποιος μια μελέτη στον Δήμο χωρίς διαγωνισμό.
Ε, αφού δεν γνωρίζει εκείνη πώς να γνωρίζουμε εμείς; Γνωρίζουμε όμως κάτι άλλο.
Με δεδομένη την λειτουργία του Μανώλη Βουρνού, πιο εύκολο το κόβω να κάνει… σύμφωνο συμβίωσης με τον Πολύδωρο παρά να παρανομήσει.
Όμως επειδή η ουσία είναι αλλού και επειδή την κουτουράδα του σήμερα την βρίσκει κανείς μπροστά του αύριο, επιτρέψτε την κατάθεση του παρακάτω προβληματισμού.
Με ευθύνη όλων μας, δεν βγάζω απ’ έξω την ουρά μου, ΔΙΩΞΑΜΕ, ναι κεφαλαία, μια σειρά εύπορους χιώτες, που ήθελαν να συμβάλλουν στο κοινό καλό με την μορφή χορηγιών.
Ευτυχώς το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια ανάκαμψη, εξαιρουμένων των τελευταίων των Μοϊκανών καπ. Παγ. Τσάκου και καπ. Λουκά Κτιστάκη.
Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι τους προσκαλούν με την δουλειά τους. Κανείς δεν πετάει λεφτά, όλοι θέλουν να δούν αποτελέσματα, για να δώσουν πρέπει να εμπιστευτούν, κάτι που φαίνεται πως καταφέρνει ο Μ. Βουρνούς, αφού μόνο το τελευταίο διάστημα είχαμε δύο χορηγίες, μια που «ξεμπλόκαρε» το RΕΧ και μια που θα αλλάξει την μορφή του Δημοτικού Κήπου, σε πάρκο αναψυχής από χωραφο – τουρλουμπούκι, που είναι σήμερα.
Ερχεται λοιπόν στη δεύτερη περίπτωση ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων δια της Προέδρου του και ζητάει… διαγωνισμό. Δηλαδή δίνει ο άλλος τα ωραία του λεφτουδάκια, να κάνει μια μελέτη σε ένα από τα καλύτερα Αρχιτεκτονικά γραφεία της χώρας και του λέμε εμείς να κάνει διαγωνισμό, όπως όλοι οι καλοί που γίνονται με τις διαδικασίες του Δημοσίου, που έχουν αφήσει τη Χίο ένα ημιτελές ξεχαρβαλωμένο εργοτάξιο.
Επαναλαμβάνουμε, λεπτομέρειες δεν ξέρουμε, αλλά αυτό εκτός από τους συντεχνιακά θιγόμενους δεν αφορά κανέναν.
Εκείνο που μας αφορά είναι ότι με χίλιους κόπους από όλους μας υπάρχει μια αντιστροφή του κλίματος. Ο Μ. Βουρνούς πέτυχε δις την ενίσχυση σοβαρών έργων δια χορηγιών, ο Σ. Κάρμαντζης βραβεύει το Σάββατο τον καπ. Λουκά Κτιστάκη και μπορεί να υπάρξει και συνέχεια. Ας κανονίσουμε τώρα δυναμιτίζοντας τέτοιες ενέργειες και κάνοντας σημαία τη γκρίνια και την μιζέρια μας, να εξαφανίσομε πάλι τις χορηγίες για τα επόμενα 50 χρόνια.
Υ.Γ. Χαίρομαι γιατί το σανό της Novartis εναλλάσσεται και με… βαμβακόπιτα, οπότε το ζωντανό όταν θα περάσει το Μακεδονικό θα είναι σε φάση χώνεψης.
